Ήταν σίγουρο, δεν γινόταν αλλιώς. Δεν ήταν νορμάλ δηλαδή η όλη κατάσταση στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, όπου τα πάντα κυλούσαν λες και δεν συνέβη τίποτα πριν από 10 μέρες. Δεν μιλάω για την απώλεια (και) του πρωταθλήματος, καθώς αυτή είναι πέρα για πέρα δεδομένη. Απλώς, αν θυμηθούμε τις δηλώσεις του Βασίλη Σπανούλη μετά το τέλος του πέμπτου αγώνα, τις αντιδράσεις προς το πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα από μια μερίδα κόσμου και γενικώς την εσωστρέφεια και την ένταση που φάνηκε να γεννιέται στον Πειραιά, οι επόμενες μέρες ήταν πολύ μα πολύ αδιάφορες.

Θα περίμενε κανείς ανακοινώσεις από τη διοίκηση για αποχώρηση του Μπαρτζώκα ή στήριξη προς αυτόν (εν τέλει προτιμήθηκε η οδός του αυτονόητου, δηλαδή ότι ο Έλληνας προπονητής έχει συμβόλαιο, οπότε δεν υπήρχε κάτι να ειπωθεί ή να διευκρινιστεί), συζητήσεις με τον Σπανούλη την αμέσως επόμενη μέρα και πάει λέγοντας. Όμως, η ηρεμία αυτή έκρυβε τελικά μια καταιγίδα. Αυτή που μεταμόρφωσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε 300.000 ευρώ και μια επιστολή “απεριόριστης εκτίμησης”, με στόχο να αποκτήσει τον Βαγγέλη Μάντζαρη για να τον εντάξει στο πλάνο ελληνοποίησης του Παναθηναϊκού (το οποίο ωστόσο δεν είχε, όπως αποδείχθηκε, να κάνει με τη θέση του προπονητή).

Το να θέλει ο Παναθηναϊκός να αγοράσει παίκτη από τον Ολυμπιακό δεν το έχουμε ξαναδεί. Ούτε και το ανάποδο. Παίκτες έχουν αλλάξει φανέλα (Πάσπαλι, Οικονόμου, Ρότζερς, Ράτζα, Παπανικολάου, Σπανούλης κ.α.), αλλά πάντα όντες ελεύθεροι και ύστερα από συζητήσεις που προέκυπταν το καλοκαίρι απευθείας με τους παίκτες και όχι με τη μία ή την άλλη ομάδα να καλείται να αποφασίσει αν θέλει να τον πουλήσει στους απέναντι. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η μεταγραφή αυτή είναι θέλημα Ιβάνοβιτς (παρότι ως παίκτης ο Μάντζαρης ταιριάζει στον “δικτάτορα” καθώς είναι πειθαρχημένος σε μεγάλο βαθμό), θέλημα διοίκησης που τον έχει δει όλα αυτά τα χρόνια να πρωταγωνιστεί στον Ολυμπιακό ή μπορεί να είναι απλώς μια (καλή, λόγω της μοναδικότητας της) επικοινωνιακή κίνηση και μάλιστα με επίδραση στο τι θα αποφασίσει ο παίκτης.

Εννοώ, ότι ο Μάντζαρης έχει πρώτα να μιλήσει με τον Ολυμπιακό, καθώς ο Ολυμπιακός είναι αυτός που έχει τον Μάντζαρη και την κατάσταση στα χέρια του. Και όπου Ολυμπιακός βάλτε Μπαρτζώκα και Αγγελόπουλους. Βάζω πρώτα τον Μπαρτζώκα, καθώς αυτός πρέπει να πει “ναι, τον θέλω ή όχι δεν με ενδιαφέρει”. Νομίζω πώς ισχύει το πρώτο, οπότε μένει η βούληση των Αγγελόπουλων. Για την οικονομική μιλάω. Γιατί, το αν θα μείνει ο Μάντζαρης στον Ολυμπιακός φέτος ή του χρόνου είναι μια ώρα κουβέντα. Θες δύο; Οκ, δύο. Αλλά όχι παραπάνω. Πρόκειται για έναν παίκτη που ήρθε στους ερυθρόλευκους ύστερα από κίνηση των δύο διοικητικών ηγετών του Ολυμπιακού, που τον ήθελαν και τον έφεραν.

Τότε ο Μάντζαρης ήταν ο παίκτης με το συγκεκριμένο ταβάνι δυνατοτήτων, ρολίστας και για το rotation. Εντάξει, ναι, πάμε όλοι μαζί μια κωλοτούμπα τώρα. Ο Μάντζαρης εξελίχθηκε στον βασικό point guard του Ολυμπιακού, συνδυάστηκε εξαιρετικά με τον Λο όταν ο Αμερικανός έπαιζε και μέχρι να τραυματιστεί ήταν το βαρόμετρο στην απόδοση των ερυθρολεύκων. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα που τώρα δεν κολλάνε, γιατί αφορούν στατιστικά, ratings, οικονομία στο παιχνίδι και τα συναφή, είναι τα στοιχεία που ανέβασαν τις μετοχές του, τον έκαναν να βρει θέση στην Εθνική ομάδα και τώρα ο Μάντζαρης είναι από τα σημαντικά ελληνικά ονόματα της αγοράς. Αξίζει (αν θες να τον πουλήσεις), κοστίζει (αν θες να τον κρατήσεις ή να τον αγοράσεις).

Προφανώς και το να έπαιρνε νωρίτερα αύξηση ή να γινόταν αναπροσαρμογή στο συμβόλαιο του, θα ήταν τραβηγμένο. Ήταν και ο τραυματισμός στη μέση, οπότε πήγε πολύ πίσω αυτή η κουβέντα. Για την ακρίβεια πήγε στο καλοκαίρι που βρισκόμαστε τώρα. Το τελευταίο πριν τη λήξη του συμβολαίου του. Αυτό το timing άλλωστε είναι και το επικίνδυνο για μια ομάδα στο πώς θα διαχειριστεί τους παίκτες της. Ο Ολυμπιακός την πάτησε στην περίπτωση του Κάιλ Χάινς και όχι μόνο το φυσάει ακόμη, αλλά τώρα θέλει να πάει να τον φέρει πίσω από τη Μόσχα, ενώ θα μπορούσε να μην τον είχε χάσει ποτέ, δρώντας νωρίτερα. Τέλος, πάντων, πάνε αυτά. Last year.

This year ο Μάντζαρης είναι η μία από τις περιπτώσεις που έχουν να διαχειριστούν στον Ολυμπιακό. Θεωρώ, πώς αν του μιλήσουν όπως πρέπει, τον πληρώσουν όπως πρέπει (με βάση την αξία του και σε σχέση με τους άλλους παίκτες του ρόλου, της ηλικίας και των άλλων συνδετικών κριτηρίων που διέπουν τέτοιες αποφάσεις). Και δεν θα συμφωνήσω με κανέναν που θα πει “ο Μάντζαρης είναι Παναθηναϊκός” και τώρα μπορεί να το σκέφτεται, ως ευκαιρία να πάει εκεί. Ο Μάντζαρης μπορεί να ήταν Παναθηναϊκός, αλλά η ζωή τον έφερε στον Ολυμπιακό και με αυτόν έγινε πρωταθλητής Ευρώπης, όνομα, σε αυτόν φτιάχνει τη ζωή και την καριέρα του. Δεν εννοώ ότι τώρα θα είναι για πάντα Ολυμπιακός, αλλά σίγουρα τώρα σκέφτεται τον Ολυμπιακό ως δουλειά του, αν θέλετε και ως “οικογένεια” του. Και την έχει τιμήσει με το παραπάνω. Βέβαια, το πώς θέλει να νιώθει μέσα σε αυτήν και τι ζητάει για να είναι ικανοποιημένος, είναι δικό του θέμα. Σίγουρα περισσότερα από τα 160.000 που πήρε φέτος.

Ωστόσο, η πρόταση του Παναθηναϊκού είναι υπαρκτή. Να πουλήσει ο Ολυμπιακός παίκτη του στον Παναθηναϊκό, μετά τα όσα συμβαίνουν μεταξύ τους, θα είναι το μεγαλύτερο τρολάρισμα που θα έχουμε φάει, οπότε στο δικό μου μυαλό θα αποκλείσω αυτήν την πιθανότητα. Ωστόσο, αυτή η πρόταση βάζει δύσκολα στον Μάντζαρη, καθώς ενδεχόμενη άρνηση του στην πρόταση που θα του κάνει ο Ολυμπιακός, θα τον φέρει σε δυσμενή θέση σε μερίδα οπαδών της ομάδας. Οπότε, εδώ και πάλι ο Ολυμπιακός, οι Αγγελόπουλοι δηλαδή έχουν την κατάσταση στα χέρια τους. Και την αγωνιστική και την επικοινωνιακή.

Κλείνουν με αυτά που θέλει ο Μάντζαρης και αυτά που θέλουν οι ίδιοι τον παίκτη και τελειώνουν το ζήτημα. Δίνουν λύση στον προπονητή σε ένα κομβικό ζήτημα του ρόστερ του, προστατεύουν τον Μάντζαρη από το οτιδήποτε και δεν μπαίνουν (αν δεν θέλουν φυσικά) σε οποιαδήποτε συζήτηση με τον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, δεν θα χαθεί αν δεν πάρει τον Μάντζαρη. Έχει ξεκινήσει πάλι από την αρχή, φτιάχνει νέα ομάδα, είναι ξεκάθαρο αυτό, οπότε θα προχωρήσει στις όποιες κινήσεις του, σύμφωνα με το πλάνο (που) θα έχει. Δεν είναι τόσο σοβαρό δηλαδή το ζήτημα, όσο νομίζουμε. Είναι θέμα διαχείρισης, διοίκησης και μανατζαρίσματος. Ο Ολυμπιακός έχει τον Βαγγέλη Μάντζαρη παίκτη, ο Μάντζαρης δεν δείχνει να είχε ποτέ πρόβλημα με την ομάδα του (τουλάχιστον φαινομενικά), οπότε αν η ομάδα είναι αυτό που μετράει πάνω από όλα, τότε κοιτάς το συμφέρον της και κάνεις ό,τι πρέπει για να το διασφαλίσεις. Πρώτα εκείνη, μετά όλα τα υπόλοιπα.