Η περσινή ΑΕΚ, πράγματι, θα τον είχε χτυπήσει αλύπητα τον Παναιτωλικό με αυτό το υπέρ της 2-0 στα πρώτα 20'. Πιθανότατα να έφευγε από το Αγρίνιο με τρία ή και τέσσερα γκολ. Σήμερα, όμως, το ζήτημα είναι η φετινή ΑΕΚ.

Μια ομάδα που μπήκε σε διαφορετικά μονοπάτια συγκριτικά με το 22/23 καθώς ο παράγοντας Ευρώπη, η υπερφόρτωση και οι συνεχόμενες απώλειες ποδοσφαιριστών την έχουν βγάλει από την πεπατημένη της αφόρητης έως και αδιάσπαστης σε μερικά παιχνίδια πίεσης. Η Ένωση δεν έχασε αυτό που είχε ούτε το ξέχασε ούτε το εγκατέλειψε. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές και το περσινό εντυπωσιακό της στιλ είναι δύσκολο να βγει στο χορτάρι ακόμα.

Αξίζουν, όμως, όλα τα παραπάνω ανάθεμα και εικασίες περί συντέλειας; Με καμία δύναμη. Η ΑΕΚ είναι μονταρισμένο μηχάνημα, διαθέτει παίκτες με ποιότητα, αλλά πολύ πολύ απλά χρειάζεται ριλάξ κυρίως στο μυαλό, διότι σε κάθε περίπτωση είναι βαρύ από το άνετο 2-0 να δίνεις δικαιώματα και στο τέλος μένει και μια εσάνς τύπου πάλι καλά που δεν έκανε την απόλυτη κέντα ο Πετράκης.

Ρυθμός και bad connection

Αυτό που εμφανώς λείπει από την ΑΕΚ είναι ο ρυθμός. Και πώς να τον έχει όταν είναι αναγκασμένη εξαιτίας των απουσιών και του όγκου των αγώνων (που θα πάψει να έχει) να αλλάζει ανά τακτά χρονικά διάστημα πρόσωπα, να δοκιμάζει κατ’ ανάγκη πατέντες.

Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δεν είναι άλλο από το δίδυμο Γκαρσία - Ζίνι. Δεν πρέπει να βρέθηκαν ούτε μισή φορά όσο αγωνίστηκε ο δεύτερος. Τα δυο γκολ της ομάδας του Αλμέιδα ήταν 100% βασισμένα στην ποιότητα.

Το πρώτο έφερε την υπογραφή του Γκαρσία και το δεύτερο ήταν το πρόσωπο της αριστουργηματικής έμπνευσης του Νίκλας Ελίασον. Από εκεί και έπειτα τι άλλο πήρε η ΑΕΚ από την επίθεσή της; Τίποτα. Γι’ αυτό επιλέχθηκε και ο Φαν Βέερτ, διότι άλλες λύσεις δεν υπήρχαν στον πάγκο.

Ο Γκατσίνοβιτς δεν πατάει καλά, ο Ζίνι δεν ανταποκρίθηκε οπότε το βάρος για να καθαρίσει το ματς έπεσε στον Ελίασον και τον Λιβάι. Γκολ άλλο δεν ήρθε, η κούραση άρχισε να γίνεται εμφανής, ο Παναιτωλικός έχει καλό προπονητή και φυσικό ήταν να το πιστέψει πως μπορεί.

Η πρωτιά θέλει και σωστό τάιμινγκ

Όπως φάνηκε στο τέλος του αγώνα δεν ήταν η στιγμή της ΑΕΚ να ανεβεί στην κορυφή της βαθμολογίας. Ίσως αυτό είναι και καλό. Σκεφτείτε ποσό περισσότερο βάρος θα έφερνε στο σύνολο του Αλμέιδα να έχει να διαχειριστεί το κράτημα της πρωτιάς μέχρι το τέλος;

Όχι, καλό είναι για τους κιτρινόμαυρους που δεν ανέβηκαν στο ρετιρέ. Για να κάνει η ΑΕΚ την επανάληψη της περσινής σεζόν θα πρέπει να μείνει κοντά στην πρώτη θέση, να συμμαζέψει τις δυνάμεις της και να πατήσει το πόδι στο γκάζι προς το τέλος. Έξυπνα δηλαδή διότι τη δεδομένη στιγμή τουλάχιστον δεν έχει σταθερότητα στην απόδοσή της.

Εάν διατηρήσει το καλό πρόσωπο που έχει στο πρώτο μισό της σεζόν στα ντέρμπι θα είναι κανονικά στο κόλπο. Δεν έχει τελειώσει τίποτα για καμία ομάδα στην Stoiximan Super League.