Ο αέναος Μουζακίτης δεν ήταν το επιδόρπιο

Η Εθνική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τα έκανε όλα ωραία σε αυτή την πρώτη γνωριμία και δείχνει να βαδίζει στον σωστό δρόμο για να επιστρέψει σε μια μεγάλη διοργάνωση.

Ο εκλέκτορας της Εθνικής έδεσε το ρόστερ με μαεστρία μετά από το στραπάτσο στη Γεωργία, ενώ δεν παρέλειψε να ανταμείψει τον Μουζακίτη.

Ο Χρήστος Μουζακίτης του Ολυμπιακού έγραψε ιστορία, αφού έγινε ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Εθνικής κι άνοιξε την πόρτα για τους επόμενους.

Εξ ου κι ο τίτλος περί επιδορπίου. Ο "Μούζα" πρέπει να είναι στο μυαλό μας σαν το ποδοσφαιρικό ορεκτικό, αφού είναι απαραίτητο για μια εθνική ομάδα να δουλεύει πάνω σε τέτοια μοντέλα και να δίνει από νωρίς ευκαιρίες στους νέους με σκοπό να αναπνέει και να έχει ένταση σε βάθος χρόνου.

Βέβαια, όσοι ήξεραν τον "Μούζα" από τις ερυθρόλευκες ακαδημίες μπορούσαν να φανταστούν την εξέλιξή του. Ο νεαρός μέσος, πάντως, διέψευσε άπαντες μια και όλα όσα αναμενόταν να κάνει, τα έκανε τελικά πολύ νωρίτερα κι ανταμείφθηκε από τον προπονητή της Εθνικής, αφού όχι μόνο κλήθηκε άλλα έπαιξε κιόλας.

Το επόμενο βήμα της Εθνικής

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, τώρα, έχει προκύψει μια Εθνική με αυτοπεποίθηση και θάρρος. Φάνηκε άλλωστε κι από τις δηλώσεις του προπονητή και των ποδοσφαιριστών.

Όλοι πιστεύουν στην πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, οπότε τα πόδια στο χορτάρι και φουλ στον στόχο για την επιτυχία. Στα θετικά αυτής της πρώτης πορείας ήταν πως φάνηκε εξέλιξη κανονική, κι όχι να είχαμε να λέγαμε

Η Ελλάδα έκανε βήματα μπροστά αγωνιστικά. Έδειξε κάτι στις τέσσερις γραμμές και γι' αυτό έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Όλα, πάντως, θα φανούν επί το έργω τους επόμενους μήνες.

Σκεφτείτε μόνο πως κάποτε κάτι παιχνίδια τύπου Ιρλανδία, Φινλανδία είχαν αρχίσει να φαντάζουν δύσκολα. Πλέον καλώς ή κακώς λέμε ότι τα έχουμε και καλώς που το δείχνουν στην πράξη κιόλας οι διεθνείς.

Η επιτυχία του "Μούζα" να γίνει παράδειγμα

Η πρώτη επιτυχία του Μουζακίτη σε εθνικό επίπεδο ήταν κάτι που το άξιζε ο μικρός. Προσοχή! Εκτός του ότι έχει ταλέντο, έχει δουλέψει κιόλας σκληρά για να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Στον κόσμο του ποδοσφαίρου κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα. Κι η ποιότητα μπορεί ν' αργήσει, αλλά φαίνεται στο τέλος.

Ο νεαρός του Ολυμπιακού στους διθυράμβους που άκουγε από τα 15 του, όχι τώρα, έκλεισε τ' αυτιά και κόπιασε.

Έτσι, λοιπόν, ο Μουζακίτης, ο Κωνσταντέλιας νωρίτερα και τα υπόλοιπα παιδιά αυτής της φάσης δείχνουν ξεκάθαρα ότι για να πετύχεις κάτι μικρό στο ποδόσφαιρο πρέπει να κοπιάσεις αγόγιστα κι αδιάκοπα.

Και δεν είναι όλα βασισμένα στο σώμα και στην προπόνηση στο γήπεδο. Θες ψυχή και δυνατό μυαλό για να φτάσεις και να παραμείνεις στον αφρό.

Οπότε ο κάθε Μουζακίτης εκεί έξω που είδε τον εαυτό του όταν μπήκε στο γήπεδο στο Ελσίνκι ο Χρήστος, πρέπει πρώτα να σκεφτεί πόση δουλειά έχει ρίξει για να το ζήσει...