Ερασιτέχνης. Πιο λανθασμένη χρήση της λέξης από αυτή που γίνεται στον ελληνικό αθλητισμό ίσως να μην υπάρχει – υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι αναμένουμε ή επιθυμούμε από τον εκάστοτε “ερασιτέχνη” διεθνή διάκριση.

Ερασιτέχνης δρομέας είναι αυτός που θα τρέξει σε πέντε (τυχαίος ο αριθμός) αγώνες τον χρόνο για προσωπική ευχαρίστηση, όχι αυτός που αφιερώνει έξι ώρες από την ημέρα του στην προπόνηση, λιώνει παπούτσια σε αυτή και αναγκαστικά δεν μπορεί να τη συνδυάσει με την εργασία του. Υπάρχει και αρνητική έννοια της λέξης για όσους δεν λειτουργούν με επαγγελματισμό.

Το κακόσημό της είναι δυο παράλληλες γραμμές -για παράδειγμα- με τον Λευτέρη Πετρούνια. Είναι ερασιτέχνης ή μετρ των κρίκων, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Ρίο και χάλκινος του Τόκιο. Αυτή η λέξη στέκει ακόμα -για όσους λαμβάνουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες- για να θυμίζει ένα πράγμα. Τα πάντα περιστρέφονταν και θα περιστρέφονται -δυστυχώς- γύρω από το χρήμα. Και η αμοιβή καθορίζει σ' ένα βαθμό και την ορολογία στον αθλητισμό. Είναι ερασιτέχνες στις αμοιβές.

Ερασιτέχνες είναι οι υδατοσφαιριστές ή ρομαντικοί; Η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας τους, συνδυάστηκε με μια από τις τραγικότερες που -δυστυχώς- βίωσε η χώρα μας. Μέσα από αυτή την σκληρή συγκυρία, όσοι δεν τους γνώριζαν συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται περί ρομαντικών. Πέρασε κάτω από το πετσί μας η “συγγνώμη” που ζήτησαν για τη χαρά τους. Δεν ήταν λόγια του αέρα. Έγιναν πράξη. Όσο κι αν το δώρο δεν δωρίζεται εκείνοι πρόσφεραν τις 100.000 από τις 200.000 που τους έδωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης ως επιβράβευση για το ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο, το οποίο κατέκτησαν στο Τόκιο.

Κανείς “ερασιτέχνης” δεν ασχολείται με την κολύμβηση, το επί κοντώ και την κωπηλασία για να κερδίσει χρήμα με ουρά. Θα ιδρώσει και θα κουραστεί στο ποδόσφαιρο ή θα δοκιμάσει την τύχη του στο μπάσκετ, αν είναι και αυτός ο στόχος του. Ξεκάθαρα έντιμος, ωραίος και απολύτως σεβαστός. Γεννάει και υπέροχα παραδείγματα προς μίμηση, όπως αυτό του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Στον αντίποδα, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του μήκους, Μίλτος Τεντόγλου ανήκει σε αυτούς που τον καλούν να πληρωθεί και το αμελεί. Το ξεχνάει. Στατιστικά είναι ελάχιστοι οι ρομαντικοί που διακρίνονται μπροστά σε αυτούς που η ρουτίνα τους είναι αγώνας, περίδεση πονεμένου ώμου και ξεκούραση. Οι δεύτεροι αντί για έσοδα έχουν συρτάρια γεμάτα επιδέσμους και θερμαντικές αλοιφές. Όμως, αυτός είναι ο αθλητισμός των ρομαντικών και αυτοί είναι ο πυρήνας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Χωρίς τους “μουρλούς” που τρέχουν για το τίποτε και γνωρίζουν ότι δεν θα διακριθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα καταστραφούν. Χωρίς τους Κενυάτες που έμαθαν να τρέχουν ξυπόλυτοι και τους στενεύουν τα παπούτσια των Αγώνων. Χωρίς, τα παιδιά της αλάνας και τους κολυμβητές της λίμνης. Χωρίς τα αφρικανόπουλα που οδηγούνται στον αθλητισμό για την κοινωνικοποίησή τους με αντάλλαγμα ένα πιάτο χυλό βρώμης για την προπόνησή τους. Ο αριθμός τους μετριέται σε χιλιάδες σε κάθε διοργάνωση. Η διοργάνωση είναι μεγαλειώδης.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται με ένα μάτσο υπέροχων μουρλών απ' όλο τον πλανήτη. Τα μετάλλιά τους δεν είναι συγκρίσιμο μέγεθος με τα αντίστοιχα των επαγγελματιών αθλητών, που επίσης μοχθούν αλλά έχουν ευτυχώς πολλά προβλήματα λυμένα εκ των προτέρων. Ναι, υπάρχουν και οι τυχεροί οι αθλητές των ΗΠΑ και της Γερμανίας και των χωρών που φροντίζουν για τους αθλητές τους και καλώς υπάρχουν ως θετικό παράδειγμα ανάπτυξης του αθλητισμού. Αλλά κυρίως καλώς υπάρχουν επειδή το Ολυμπιακό Χωριό και οι Αγώνες συμβολίζουν τη συνύπαρξη των λαών.

Η Ελλάδα κατέκτησε τέσσερα ασήκωτα Ολυμπιακά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο από επαγγελματίες ρομαντικούς. Από τον Μίλτο Τεντόγλου που αν τον ρωτήσει κάποιος για τον χώρο που έκανε προπόνηση όλα αυτά τα χρόνια ίσως απαντήσει ότι είναι “χου”, “άκυρος”, “χρέπι”. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης εξυπακούεται ότι βρίσκεται στο σχεδιασμό και όταν ο ΣΕΓΑΣ έχει χρήματα λαμβάνει τα οδοιπορικά του.

Ευτυχώς, έχει χορηγούς. Όπως, απέκτησε και ο Λευτέρης Πετρούνιας μετά τις πρώτες διακρίσεις του και που θα καταλάβει χωρίς προσπάθεια τι σημαίνουν τα “χου”, “άκυρος”, “χρέπι”, επειδή το ζει και ο ίδιος.

Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της κωπηλασίας, Στέφανος Ντούσκος ανέφερε επίσης τα προβλήματα των κωπηλατών. Διέκοψε προσωρινά τις σπουδές του στην ιατρική για να κυνηγήσει το όνειρό του. Άλλος, “μουρλός” αυτός με δάφνινη περικεφαλαία.

Oι 13 πολίστες και οι προπονητές τους που έψαχναν κολυμβητήριο με το φανάρι για να προπονηθούν, ξεχώρισαν έπειτα από στερήσεις χρόνων και απέκτησαν συμβόλαια από τους “Ερασιτέχνες” συλλόγους τους, με ποσά που δεν λύνουν το πρόβλημα της ζωής τους. Για όποιον δεν γνωρίζει ένα ακριβό συμβόλαιο στην υδατοσφαίριση, φτάνει το πολύ τις 60.000. Είναι για λίγους. Λιγότερους από τους 13 της “γαλανόλευκης”.

Τουλάχιστον μεταξύ μας, ας λέμε ότι είναι ρομαντικοί και όχι ερασιτέχνες.