Ο μαραθώνιος της κανονικής περιόδου στη φετινή EuroLeague ολοκληρώνεται την Παρασκευή, αλλά ήδη ο Ολυμπιακός μετά τη νίκη του επί της Μακάμπι οριστικοποίησε την πρώτη θέση με ρεκόρ 24-10, με 11 νίκες μακριά από το γήπεδό του και με τη … μισή ομάδα του εκτός μάχης, λόγω των τραυματισμών, που στάθηκαν, εν τέλει, το μεγαλύτερο εμπόδιο σε αυτή την πορεία που ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο. Είναι ζήτημα αν οι “ερυθρόλευκοι” έπαιξαν ποτέ πλήρεις, αμφιβάλλουμε αν θα τα καταφέρουν και στη συνέχεια, παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν έπεσαν από την κορυφή αλλά με εξαίρεση τις τρεις σερί ήττες αυτού του μήνα, ήταν υπόδειγμα συνέπειας, σταθερότητας και -σε γενικές γραμμές- καλού μπάσκετ.
Δεν βγαίνεις εύκολα πρώτος σε αυτή την Ευρωλίγκα, τη γεμάτη από ανατροπές, συναρπαστικές μάχες και όλες τις ομάδες – ακόμα και την τελευταία Άλμπα Βερολίνου, ικανές να σε κερδίσουν αν δεν είσαι προσεχτικός.
Ο Ολυμπιακός αξίζει τα εύσημα για αυτή την πρωτιά, η οποία βέβαια δε λέει τίποτε αφού στα πλέι-οφ που ξεκινούν στις 22-23/4 όλα ξεκινούν από το μηδέν και αυτό που μετράει είναι μόνο το αβαντάζ έδρας. Οι Πειραιώτες θα περιμένουν αρκετά για να μάθουν τον αντίπαλο τους, την ομάδα δηλαδή που θα καταλάβει μέσω των πλέι-ιν. Ο νικητής του 9-10 θα παίξει με τον ηττημένο του 7-8 και απ’ αυτό το ζευγάρι θα προκύψει η ομάδα που θα προσπαθήσει να εκτροχιάσει τον Ολυμπιακό από το φάιναλ-φορ του Άμπου Ντάμπι.
Μόουζες Ράιτ: Εδώ είμαι, με θυμάστε;
Το ματς, το τελευταίο εντός έδρας της κανονικής περιόδου δεν ήταν τόσο εύκολο, γιατί η Μακάμπι είναι μια ομάδα που … βγάζει την ψυχή των αντιπάλων (νίκησε τη Φενέρ και τη Μπάγερν, έχασε στο τσακ από Εφές και Παναθηναϊκό) σουτάρει καλά και χωρίς άγχος, παίζει πολύ καλά στο ρυθμό των γρήγορων επιθέσεων. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην είχε την αμυντική προσήλωση που χρειαζόταν (εξαίρεση το καλό τρίτο δεκάλεπτο, που έδωσε και την μικρή αλλά ουσιαστική διαφορά για τη νίκη) παρουσίασε όμως όλα τα υπόλοιπα καλά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του.
Και 30 ασίστ (οι 13 από τα χέρια του πολύ καλού Γουίλιαμς Γκος) και πλουραλισμός στην επίθεση, που έγραψε συνολικά 99 πόντους αλλά και ένας ψηλός -μετά από αρκετό καιρό- σε φουλ δράση. Την ώρα που Μιλουτίνοβ και Φαλ έμειναν ξανά εκτός ρόστερ, ο Μόουζες Ράιτ επέστρεψε … στην πρεμιέρα της διοργάνωσης. Ναι, τότε ήταν που ο Αμερικανός πρόλαβε να κάνει ένα παρόμοιο παιχνίδι. Εναντίον της Φενέρ στις 4 Οκτωβρίου είχε 15π και 7ρ.
Ένα τετράμηνο εκτός γηπέδων ήταν ένα σοκ για την ομάδα και κυρίως για τον ίδιο τον παίκτη, που μάθαινε ότι μια πνευμονία του στοίχισε ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο Ράιτ επέστρεψε, ωστόσο, ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, τελειώνοντας τον αγώνα με 18π (7/10δ, 4/5β) 6ρ, 3 ασίστ και 2 μπλοκ. Είναι πολύ σημαντικό ο τρίτος ψηλός της ομάδας να ξαναμπεί υγιής στο παρκέ και να δώσει όσα στερήθηκε η ομάδα του όλο αυτό το διάστημα, ακόμα και όταν οι άλλοι δυο σέντερ ήταν εντός του ρόστερ.
Η υπενθύμιση των δυνατοτήτων του Ράιτ είναι μια πολύ καλή είδηση για τον Ολυμπιακό που θέλει να εκμεταλλευτεί και αυτό τον παίκτη. Ένα ψηλό δηλαδή, που μπορεί να προστατεύσει το καλάθι, να πάρει ριμπάουντ και κυρίως να ολοκληρώσει πικ εν ρολ με θεαματικά καρφώματα, όπως αυτά που έκανε στο καλάθι της Μακάμπι, ακόμα κι αν χρειάστηκε σε ένα απ’ αυτά να … χάσει κι ένα από τα δυο παπούτσια του.
Γιατί μήπως ξεχάστηκε ο Φουρνιέ;
Η αλήθεια είναι ότι ο Εβαν Φουρνιέ πέρασε άσχημα τον τελευταίο μήνα. Η κούραση, μια ίωση και ένα διάστρεμμα, ήρθαν όλα μαζί και τον ταλαιπώρησαν πάρα πολύ. Χρειάστηκε κι αυτός να “πάει στα πιτς” για να γεμίσει τις μπαταρίες του και να επιστρέψει στο παρκέ για να σκοράρει 27 πόντους (έναν λιγότερο από το ρεκόρ του, δηλαδή τους 28π εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης) δείχνοντας ότι λαδώνει τη μηχανή του, εν όψει των πλέι-οφ.
Ο Γάλλος ήταν ζεστός, είχε 10/13 σουτ (5/6 δ, 5/7β) και μόνο οι χαμένες βολές (2/7) ήταν ένα μελανό σημείο στο παιχνίδι του, που συνδυάστηκε ωστόσο και με πολλές προσπάθειες στην άμυνα, τρεις ασίστ και ηγετικές πρωτοβουλίες.
Ο Φουρνιέ είναι ένας σταρ που ασπάστηκε αμέσως το μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο ίδιος το είχε θαυμάσει (μαζί με το κοινό) από το Βελιγράδι, μπορεί καμιά φορά να μοιάζει υπερβολικός, αλλά είναι αυτός που κάνει διαφορετική την φετινή ομάδα, γιατί μέσα του έχει το απρόβλεπτο, την εμπειρία του ΝΒΑ και την υψηλή κλάση.
Προφανώς ο καλός Φουρνιέ δεν ξεχάστηκε από τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, ούτε ο ίδιος όμως ξέχασε γιατί έχει έρθει αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Η αποστολή του είναι συγκεκριμένη. Να οδηγήσει την ομάδα του στην γη της επαγγελίας…
Δίπλα σε αυτούς οι συνήθεις ύποπτοι Βεζένκοβ (21π-7ρ) και Πίτερς (17π-7ρ) σε ένα ακόμα χορταστικό βράδυ. Δύσκολα μπορεί να βρει δυο τόσο σπουδαίους πάουερ-φόργουορντ σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της διοργάνωσης. Δεν ξεχνάμε βέβαια τον … σερβιτόρο ολκής με ρεκόρ ασίστ, Γουίλιαμς Γκος, ούτε και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, που παρότι ήταν άστοχος από μακριά (0/5τρ) αυτή τη φορά έμεινε μέσα στο ματς, γιατί μπορούσε να βγάλει δυο-τρεις καλές αμυντικές φάσεις!
Το δίκιο του Μπαρτζώκα
Ο κόουτς Μπαρτζώκας που έχει επωμιστεί πάρα πολλά σε αυτό τον Ολυμπιακό είναι ένας ήρεμος άνθρωπος. Όχι στα σαράντα λεπτά του αγώνα, όπου οι εκρήξεις του πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια, όσο έξω από το γήπεδο. Και δεν θα μπορούσε παρά ένας συγκροτημένος άνθρωπος, να βρει τις λύσεις στα προβλήματα που αντιμετώπισε όλη τη χρονιά.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού είπε τον πόνο του, μετά τον αγώνα. Τους τραυματισμους που αποδεκάτισαν την ομάδα του, αλλά δεν την έβγαλαν εκτός στόχων. Η πρώτη θέση στην κανονική περίοδο είναι ένα επίτευγμα και του ίδιου και των παικτών του, αν και όλα αυτά, ξέρετε ξεχνιούνται πολύ εύκολα σε περίπτωση αποτυχίας στη συνέχεια.
Άλλωστε ο μεγάλος στόχος του Ολυμπιακού δεν είναι να τερματίσει στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, αλλά να κερδίσει τον τελικό του φάιναλ-φορ. Καθώς όλοι σιγά-σιγά επιστρέφουν, οι “ερυθρόλευκοι”, παίκτες και προπονητής ετοιμάζονται να παίξουν όσο καλύτερα μπορούν για να σηκώσουν στο τέλος το βαρύτιμο τρόπαιο της EuroLeague…
