Αναλύοντας το διπλό του Παναθηναϊκού στα Πηγάδια, εκτιμώ ότι έχει δύο αναγνώσεις... Καμία από τις δύο δεν αφορά το αγωνιστικό σκέλος, διότι σε αυτό ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε πολλά. Δεν είχε καλή απόδοση και δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι διαφορετικό, εάν αναλογιστούμε τις συνθήκες προετοιμασίας την εβδομάδα που προηγήθηκε.

Ακριβώς επειδή προετοιμάστηκε με γκρίνια, μουρμούρα και εσωστρέφεια, διότι κύλησε σε ένα ματς με χαρακτήρα "do or die", το διπλό αυτό αποκτά μεγάλη σημασία. Ίσως στον απολογισμό της σεζόν είναι ένα από τα παιχνίδια που θα έχουν κρίνει την έκβαση της και θα το αναδεικνύουν ως ένα χρονικό σημείο που η ομάδα έβγαλε αντίδραση!

Το πέρασμα του Παναθηναϊκού από την Ξάνθη τη δεδομένη χρονική στιγμή συνιστά επιτυχία! Η ομάδα κερδίζει χρόνο, ηρεμία, η αυτοπεποίθηση των παικτών τονώνεται και σε συνδυασμό με τη διακοπή του πρωταθλήματος, υπάρχει χρόνος να διορθωθούν ορισμένα από τα κακώς κείμενα. Όχι όλα, αλλά πολλά απ' αυτά, με πρώτο και κύριο την επανάκτηση της ηρεμίας και την επαναφορά της εμπιστοσύνης και του team spirit στα αποδυτήρια.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας... Είναι στο εσωτερικό της ομάδας και παραμένουν. Αλλά αυτή η νίκη, ειδικότερα εάν συνδυαστεί με απώλεια βαθμών για τον Ολυμπιακό, δίνει το έναυσμα για να ξεπεραστούν!

Ακόμα, η νίκη αποκτά μεγαλύτερη σημασία επειδή επιτεύχθηκε απέναντι στις λανθασμένες υποδείξεις του Βοσκάκη. Ο Ρεθυμνιώτης ρέφερι υπέδειξε υπέρ του Παναθηναϊκού μόνο τις "κραυγαλέες" φάσεις και εφόσον υπήρχε ψήγμα αμφιβολίας, τις άφηνε ή τις σφύριξε υπέρ της Ξάνθης. Τολμώ να ισχυριστώ ότι η διαιτησία του Βοσκάκη ήταν... αλά παλαιά. Τουλάχιστον, δεν πέτυχε το στόχο της αλλά καλό είναι να βλέπουμε τους οιωνούς για όσα θα επακολουθήσουν.

Από εκεί και πέρα, θα μοιραστώ μία σκέψη που έχω μετά τα τελευταία τρία παιχνίδια και την είσοδο του Ράσμους Τελάντερ στην ενδεκάδα. Καταρχάς, ναι μεν ο Δανός είχε πολύ καλή απόδοση και σκόραρε το νικητήριο γκολ, αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να δείξει την αξία του. Απαιτείται διάρκεια και σταθερότητα.

Ωστόσο, δείχνει να έχει "χημεία" με τον Ταυλαρίδη και διαθέτουν δύναμη, ενέργεια, γρήγορες επεμβάσεις και ικανότητες στον αέρα. Δηλαδή, τα αναγκαία χαρακτηριστικά για να συνθέσουν ένα ικανό αμυντικό δίδυμο. Με τη συγκεκριμένη επιλογή, απελευθερώνεται ο Σάντσεθ ώστε να χρησιμοποιηθεί μπροστά τους ως αμυντικός χαφ. Ο Ισπανός μαρκάρει καλά το χώρο, προωθεί τη μπάλα και περνάει πάσες, αλλά δεν είναι τόσο καλός στο ατομικό μαρκάρισμα.

Με δεδομένο ότι ο Εσιέν δεν χρησιμοποιείται λόγω του τραυματισμού του και εφόσον ο Σάντσεθ δεν έχει πείσει τόσο ως στόπερ, αυτή η λύση θα μπορούσε να αποδώσει. Βέβαια, αρμόδιος να αποφασίσει είναι ο προπονητής. Αυτός προπονεί την ομάδα, αυτός ξέρει καλύτερα.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε ένα σκόπελο, αλλά το λιμάνι είναι μακριά. Κρίνεται αναγκαίο να επιτευχθούν και άλλες νίκες, για να επανέρθει η ηρεμία στην ομάδα. Όμως, ας μην παραγνωρίζεται ότι η ομάδα έπαιξε με την πλάτη στον τοίχο, με όλες τις συνθήκες εναντίον της και εν τέλει, νίκησε. Έκανε μία καλή αρχή για να αντεπιτεθεί, αλλά τα υπόλοιπα θα φανούν στην πορεία.

Υ.Γ.: Οι διεργασίες εντός της ομάδας δεν σταματούν. Συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα και ίσως στη διακοπή να υπάρξουν εξελίξεις.