Με την τροπή που έχει πάρει η σεζόν για τον Παναθηναϊκό, στα περισσότερα παιχνίδια το ζητούμενο είναι η επίτευξη της νίκης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μία ομάδα που έχει υποφέρει από τόσα δεινά, να καταφέρει να παίξει καλά σε διάρκεια και σε σταθερότητα. Θα έχει τις εκλάμψεις της, αλλά σε γενικές γραμμές αυτό που έχει σημασία είναι να νικάει.

Υπό αυτό το πρίσμα, η νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΣ με 2-1 στους Ζωσιμάδες και η ουσιαστική εξασφάλιση της πρόκρισης στους "8", είναι σημαντικές. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας έχει εξελιχθεί στον μόνο τρόπο για να έχει ευτυχή κατάληξη η σεζόν. Όχι να σωθεί, γιατί ήδη κρίνεται αποτυχημένη. Αλλά να κλείσει με ωραίο τρόπο. Οπότε, κυρίως ήθελε να προκριθεί και φαίνεται πως θα το καταφέρει, αρκεί να μην προκύψει κάποιο απρόοπτο στη ρεβάνς του "Απόστολος Νικολαΐδης" σε μία εβδομάδα.

Σε σχέση με την εμφάνιση της ομάδας, η ανατροπή του σκορ κρίνεται από μόνη της ως θετική. Στον αντίποδα, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι επιτεύχθηκε όταν ο αντίπαλος έμεινε με 10 παίκτες, λόγω της αποβολής του Καρανίκα. Στο 11 VS 11, ο ΠΑΣ είχε προηγηθεί 1-0 και ο Παναθηναϊκός παρουσίαζε τις συνηθισμένες αρρυθμίες των παιχνιδιών μακριά από το "Απόστολος Νικολαΐδης".

Μέχρι στιγμής, ο Αντρέα Στραματσόνι δεν έχει βρει τις μεθόδους για να επιλύσει τα αγωνιστικά προβλήματα και επιβάλλεται να το καταφέρει. Διότι στα επόμενα παιχνίδια, κυρίως στο Κύπελλο που ενδιαφέρει άμεσα, δεν θα παρέχεται το περιθώριο του λάθους, ούτε η δυνατότητα να διορθωθεί. Με την παρέλευση του ματς με την Καλλονή στη Μυτιλήνη, όπου το διπλό είναι απαραίτητο και τη ρεβάνς του Κυπέλλου, στη συνέχεια υπάρχει ο χρόνος να διορθωθούν τα μειονεκτήματα. Δεν θα εξαφανιστούν, αλλά τουλάχιστον να ελαττωθούν.

Στην παρούσα φάση, "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" και με αυτό το μότο πρέπει να πορευτεί ο Παναθηναϊκός. Ας βελτιωθεί στην πορεία, αλλά προέχουν τα αποτελέσματα και εκτιμώ ότι το έχουν συνειδητοποιήσει άπαντες στην ομάδα. Να καταστεί ο Παναθηναϊκός πιο σκληρός, πιο συμπαγής και πιο αποτελεσματικός, δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι πρέπει να παίξει θεαματικά.

Ο Ζέκα έδειξε πόσο πολύτιμος είναι για την ανασταλτική λειτουργία, σφραγίζοντας τους... αεροδιαδρόμους στη μεσαία γραμμή και οι Πέτριτς και Αμπέντ σκόραραν για δεύτερο συνεχόμενο ματς, δείχνοντας ότι ο Παναθηναϊκός έχει και άλλους με έφεση στο σκοράρισμα πλην των Μπεργκ και Καρέλη. Η πρώτη του Μπουμάλ κρίνεται θετική, διότι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι πρόκειται για έναν παίκτη που θα βοηθήσει, αλλά όχι για αυτόν ο οποίος θα αλλάξει όλη την ομάδα.

Φυσικά, παιχνίδι του Παναθηναϊκού το οποίο δεν θα συνδυαστεί με διαιτητικές αποφάσεις σε βάρος του, δεν έφτασε η μέρα να διεξαχθεί. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Μάνταλος δεν θύμισε τις διαιτησίες σε παλαιότερα ματς του Παναθηναϊκού και σφύριξε όσο πιο λίγο μπορούσε. Όμως, την κρίσιμη στιγμή, όταν το σφύριγμα φτάνει στο σημείο που μπορεί να διαμορφώσει αποτέλεσμα, επέλεξε να αδικήσει τον Παναθηναϊκό. Εννοείται, πως δεν μας έκανε εντύπωση, αλλά... Ειδικά το τράβηγμα του Τζημόπουλου στον Πέτριτς στο 17' είναι κραυγαλέα περίπτωση... Δεν έχω καμία αυταπάτη ότι εάν στη θέση του Πέτριτς υπήρχε παίκτης με κόκκινη φανέλα, θα είχε υποδειχθεί το πέναλτι. Άλλωστε, αυτά αποτελούν σταθερό φαινόμενο στο ελληνικό ποδόσφαιρο από τη σεζόν 1996-97 και μετά.

Δυστυχώς, οι ιδιαίτερες συνθήκες δεν αλλάζουν και η ομάδα οφείλει να πορευτεί αναλόγως. Ένα θετικό από την έλευση του Στραματσόνι είναι ότι ως νέος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν επηρεάζεται ακόμα η διάθεση του και μεταδίδει ηρεμία στους παίκτες του. Κάτι που είχε απολέσει ο Αναστασίου, όχι άδικα φυσικά.

Κάπου πάει, αλλά που;

Τρεις μεταγραφές ολοκλήρωσε ο Παναθηναϊκός και άλλες δύο θα ολοκληρωθούν στις επόμενες ημέρες. Πλην του Μπουμάλ, ο οποίος προέρχεται από γεμάτη και παραγωγική σεζόν, οι άλλοι τέσσερις (Μέστο, Βλαχοδήμος, Λούκας, Μαμούτε) είναι παίκτες με ελάχιστο έως καθόλου χρόνο συμμετοχής. Αδιαμφισβήτητα, αυτό είναι αρνητικό γεγονός.

Επίσης, για την ώρα δεν διαφαίνεται ξεκάθαρα ο προσανατολισμός του Στραματσόνι. Προς τα που βαδίζει ο προγραμματισμός του Παναθηναϊκού. Που στοχεύει; Διότι οι μεταγραφές που υλοποιούνται, δείχνουν να προορίζονται για μία ομάδα που δημιουργηθεί από το καλοκαίρι και μετά. Σίγουρα, έχει εγκαταλειφθεί το πρότζεκτ με την αξιοποίηση της ακαδημίας, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις στην παρουσίαση του Ιταλού προπονητή. Ο Στραματσόνι έχει καταδικάσει ως αποτυχημένο το εν λόγω πλάνο και επιχειρεί κάτι διαφορετικό.

Ο επανασχεδιασμός δεν είναι αρνητικός, ιδίως εάν αφορά ένα σχέδιο που απέτυχε. Αυτό που υλοποιήθηκε το καλοκαίρι δεν πέτυχε και είναι λογικό ο Στραματσόνι να δοκιμάσει κάτι άλλο. Αλλά, πρέπει να φανεί τι. Με ποιες παραμέτρους θα κινηθεί και ποια είναι τα κριτήρια του; Καλό είναι να ξεκαθαρίσει.

Η υποχρέωση του Γιάννη Αλαφούζου προς τους φιλάθλους και κυρίως στα μέλη της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, είναι να χαράξει τη στρατηγική από εδώ και πέρα και να την επικοινωνήσει. Πετυχημένη ή αποτυχημένη, θα κριθεί στην εφαρμογή της. Αυτό ισχύει και για την αξιοποίηση της ακαδημίας. Δεν είναι κακό να διατυπωθεί η παραδοχή ότι ο πρώην προπονητής απέτυχε να αναδείξει τους παίκτες που υπήρχαν. Πλέον, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο, όταν υπολογίζεται μόνο ο Λαγός στην πρώτη ομάδα και αυτός δεν λογίζεται βασικός.

Δεν χρειάζονται δογματισμοί στο ποδόσφαιρο. Κανένας δεν έχει το θέσφατο. Ούτε έχει σημασία εάν είναι Έλληνας ή ξένος ένας ποδοσφαιριστής, εφόσον συμπεριφέρεται επαγγελματικά και κάνει τη δουλειά του. Βέβαια, εδώ μπορώ να θυμηθώ τα λεγόμενα του Στραματσόνι στην πρεμιέρα περί... εκπροσώπησης της πόλης μέσω της ομάδας και την ανάγκη να εκφράζεται το ελληνικό στοιχείο, αλλά ειλικρινά, δεν έχει σημασία. Αυτά ίσχυαν κάποτε, τώρα η παγκοσμιοποίηση έχει κυριαρχήσει. Άλλωστε, θεωρεί κανείς ότι ο Ζέκα δεν είναι ο ιδανικός αρχηγός, επειδή είναι Πορτογάλος και όχι Έλληνας; Δεν ήταν αρχηγός ο Τζιμπρίλ; Ο Έκι; Ο Βαζέχα; Οπότε, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μετράνε και όχι η εθνικότητα.

Αυτά προς το παρόν και θα επανέρθουμε για τις μεταγραφές ως πρόσωπα στις επόμενες ημέρες.