Αν η ήττα του Παναθηναϊκού από την Αθλέτικ δεν συνιστά αποτυχία, αυτό δεν ισχύει με την ισοπαλία 1-1 με τον Πλατανιά. Στην πρώτη περίπτωση, ο Παναθηναϊκός κυνήγησε και άγγιξε την υπέρβαση απέναντι σε έναν ποιοτικότερο αντίπαλο, ο οποίος πρωταγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Στη δεύτερη, όμως, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε έναν θεωρητικά υποδεέστερο αντίπαλο και παρά τις απουσίες και τις ελλείψεις, έπρεπε να νικήσει.

Η διαπίστωση για την υποχρέωση των "πράσινων" δεν μειώνει στο ελάχιστο τους γηπεδούχους. Ο Πλατανιάς έχει σταθεροποιηθεί στην 8άδα και παρότι δεν έχει ούτε δεκαετία στη Superleague, η έδρα του είναι ισχυρή και βρίσκει τον τρόπο να κάνει ζημιές στους μεγάλους. Αυτός δικαιούταν περισσότερο τη νίκη στα Περιβόλια το βράδυ της Κυριακής (20/8) και όχι ο Παναθηναϊκός.

Φυσικά, όταν κάτι πάει στραβά η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως τον προπονητή. Σπάνια ένας ή πιο πολλοί παίκτες έχουν μεγαλύτερο μερίδιο από τον κόουτς τους. Συνεπώς, ο Ουζουνίδης είναι ο πρώτος υπεύθυνος που δεν λειτούργησε σωστά η ομάδα του στα Χανιά. Οι επιλογές που έκανε, δεν ήταν οι ενδεδειγμένες και η κριτική προκύπτει εκ του αποτελέσματος.

Ο Ουζουνίδης δικαίως απολαμβάνει την αναγνώριση και είναι το μοναδικό σημείο αναφοράς για τον Παναθηναϊκό σε ένα δύσκολο καλοκαίρι με οικονομική, διοικητική και ιδιοκτησιακή αστάθεια. Αναμφίβολα, με μικρό μπάτζετ, χωρίς οργάνωση και σκάουτινγκ και με την έξωθεν κακή μαρτυρία για τις πληρωμές, έχει ενισχύσει το ρόστερ με καλούς παίκτες.

Ο ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΕ

Τα προαναφερόμενα δεν αναιρούνται από την κριτική για τις επιλογές και το κοουτσάρισμα του Ουζουνίδη στα Χανιά. Πρόκειται για διαφορετικά πράγματα. Αλλά, ο Ουζουνίδης αποφάσισε να ξεκινήσει στην ενδεκάδα τον ανέτοιμο Γιόχανσον και αυτός τον άφησε να ταλαιπωρείται από τον Ενσικουλού. Από δεξιά ο Παναθηναϊκός δέχτηκε την ισοφάριση και από την ίδια πλευρά παραλίγο να δεχτεί δεύτερο γκολ στη φάση που έληξε με τον τραυματισμό του Μολέντο. Ο Γιόχανσον απλά προσπαθούσε να μην εκτεθεί, αλλά ήταν αδύνατον...

Κάποιος θα αντικρούσει την άποψη παραθέτοντας τις απουσίες. Ο βασικός Κουλιμπαλί ήταν τραυματίας, όπως και ο υπηρεσιακός Ρέις, ενώ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής ο τιμωρημένος Χουλτ και εκκρεμεί η απόκτηση του αναπληρωματικού αριστερού μπακ. Άρα, τα περιθώρια του Ουζουνίδη ήταν μικρά εκ των πραγμάτων.

Τι μπορούσε να κάνει; Απ' ότι αποδείχτηκε να μην καταφύγει στη λύση Γιόχανσον, ο οποίος ήθελε, αλλά δεν μπορούσε. Ας επιστράτευε έναν έτοιμο ποδοσφαιριστή, έστω και αν θα ήταν μία έκτακτη ανάγκη. Για παράδειγμα, ο Ευαγγέλου, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στην προετοιμασία θα είχε τις δυνάμεις να βγάλει το παιχνίδι. Η οπισθοχώρηση του Λουντ στην άμυνα και η μετάθεση του Κολοβέτσιου δεξιά είναι μία άλλη πρόταση. Ένα ματς ήταν, κάπως έπρεπε να βγει με έναν έτοιμο παίκτη. Προτιμήθηκε το ρίσκο με τον Γιόχανσον και τελικά κόστισε.

Ακόμα και με τον Χατζηγιοβάνη, ο Ουζουνίδης τον χρησιμοποίησε για να τον στηρίξει μετά το λάθος του με την Αθλέτικ. Δεν είναι κακό, το αντίθετο. Με τέτοιες κινήσεις ένας προπονητής κερδίζει τους παίκτες του. Ωστόσο, στα Χανιά η αλλαγή δεν βγήκε και ο Χατζηγιοβάνης δεν βοήθησε. Ίσως ο Άλτμαν και η ικανότητα του να κρατά τη μπάλα, να ήταν πιο ενδεδειγμένη λύση για το χτεσινό ματς. Αλλά, πρόκειται για μία θεωρητική συζήτηση και με την ασφάλεια της προσέγγισης μετά από ένα ματς.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΟΧΗ, ΑΛΛΑ...

Από εδώ και πέρα, το ζητούμενο είναι πως θα πορευτεί ο Παναθηναϊκός. Διότι μέσα σε τέσσερις μέρες έχασε την πρόκριση στους ομίλους του Europa League - αν και δεν ήταν έκπληξη - και απέτυχε να σβήσει το -2, με το οποίο ξεκίνησε το πρωτάθλημα. Η πρόκριση επί της Γκαμπάλα δημιούργησε προσδοκίες, όμως τα ματς με την Αθλέτικ και τον Πλατανιά απέδειξαν πως δεν γίνονται θαύματα, ούτε υπάρχουν θαυματοποιοί. Η σκληρή δουλειά, η εφευρετικότητα και η επιμονή επιβραβεύονται, λύνουν πολλά προβλήματα, αλλά όχι όλα. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και συχνά τα επαναφέρει στην επιφάνεια.

Το προπονητικό επιτελείο και οι παίκτες δεν αντιμετωπίζουν μεγάλη πίεση, γιατί οι οπαδοί έχουν μικρές απαιτήσεις λόγω της αβεβαιότητας στο Τριφύλλι. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τους εξασφαλίζει την ανοχή και την πολυτέλεια να δουλέψουν απερίσπαστοι. Όμως, αυτή η συνθήκη δεν θα ισχύει εσαεί. Ο Παναθηναϊκός, ακόμα και σε ειδικές συνθήκες, επιβάλλεται να παίρνει αποτελέσματα και να βελτιώνεται.

Ακόμα και στο χειρότερο καλοκαίρι του, ο Παναθηναϊκός ξόδεψε χρήματα για να ενισχυθεί και έχει μεγαλύτερο μπάτζετ από τις πιο πολλές ομάδες της Superleague. Οπότε, με κάθε "κόστος", η ισοπαλία με τον Πλατανιά πρέπει να αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα και αρχής γενομένης από το εντός έδρας παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, να επιστρέψει η ομάδα στα θετικά αποτελέσματα.

Υ.Γ.: Υπάρχει η άποψη ότι για όλα φταίει ο Αλαφούζος, αλλά δεν ισχύει κάθε φορά. Έχει καταγραφεί πού έχει ευθύνη ο μεγαλομέτοχος και έχει κατηγορηθεί με το παραπάνω. Αλλά, δεν γίνεται σε κάθε παιχνίδι να τελειώνουμε με αυτό το συμπέρασμα.