Αμέτρητες άγνωστες ιστορίες κατέκλυσαν το διαδίκτυο μετά την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου. Διάσημοι και άσημοι χρήστες έχουν τη δική τους ανάμνηση να μοιραστούν για τον κορυφαίο παράγοντα της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού και έναν από τους πιο σημαντικούς Έλληνες επιχειρηματίες της Μεταπολίτευσης.

Προσωπικά, δεν έχω να παραθέσω κάποια προσωπική εμπειρία από τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Αναγκαστικά, καλύπτοντας το ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ, δεν είχα την ευχέρεια να συνομιλήσω μαζί του και απλώς τον συνάντησα κατά την παρουσία του στο πλευρό του Ανδρέα Βγενόπουλου στη μεγάλη συνέντευξη της ΠΕΚ, καθώς και στις δύο συναντήσεις των τεσσάρων ισχυρών παικτών της πολυμετοχικότητας (Γιαννακόπουλος, Βαρδινογιάννης, Πατέρας, Βγενόπουλος). Επομένως, δεν έχω κάτι να προσθέσω σε όσα έχουν γράψει ή διηγηθεί οι μπασκετικοί συνάδελφοι ή οι απλοί οπαδοί.

Το μεγαλείο του Παύλου Γιαννακόπουλου αποδείχτηκε από την καθολική αποδοχή που έχει από φίλους και αντιπάλους. Όλοι αναγνωρίζουν το μέγεθος του και τον εγκωμιάζουν, αναγνωρίζοντας πως πρόκειται για μία μοναδική περίπτωση στο επιχειρείν και στον παραγοντισμό.

Όμως, το πιο σημαντικό για τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι η κληρονομιά που μας άφησε. Ο Παύλος δίδαξε μία άλλη κουλτούρα για τον αθλητισμό που τείνει προς εξαφάνιση στη σημερινή εποχή. Ο Παύλος εξέφραζε μία διαφορετική φιλοσοφία που περιλαμβάνει τον σεβασμό στον αντίπαλο, το ήθος, τις αρχές, τον ανθρωπισμό, την ταπεινότητα και την προσήνεια. Μπορούμε να γράψουμε πολλές λέξεις ακόμα, που θα χαρακτήριζαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο και πάλι δεν θα τον περιέγραφαν στον απόλυτο βαθμό.

Ο Παύλος συμπεριφερόταν με μεγαλοσύνη απέναντι σε όλους και δεν υπήρξε μικροπρεπής. Ακόμα και για όσους τον πίκραναν ή δεν τον αντιμετώπισαν δίκαια, ο Παύλος δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα, ούτε τους έριξε αναθέματα και κατάρες. Αντίθετα, είχε έναν καλό λόγο για τον καθένα...

Η μεγαλύτερη χαρά του Παύλου θα ήταν αν μάθαινε ότι "φεύγοντας", έκανε μερικούς από εμάς καλύτερους ανθρώπους. Την επόμενη φορά που... θα ευχηθείς καρκίνο στον αντίπαλο σου, σκέψου αν τιμάς με τέτοια συμπεριφορά τη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου. Την επόμενη φορά που θα ζητήσεις τη νίκη με κάθε τρόπο, επειδή αυτό επιτάσσει η μόδα της εποχής, αναλογίσου τους λόγους που εκθείαζες τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Την επόμενη φορά που θα σε κυριεύσουν τα πρωτόγονα ένστικτά σου, θυμήσου πώς λειτουργούσε ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Κάθε φορά που είσαι στο γήπεδο και πας να ξεφύγεις, φέρε στο νου σου τον Παύλο.

Διότι αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά αυτού του ανθρώπου. Όχι οι τίτλοι, οι διακρίσεις, τα ξοδεμένα χρήματα και η αποθέωση της εξέδρας. Αυτά έχουν μεγάλη αξία και αποτελούν μοναδικά επιτεύγματα, αλλά περιορίζονται στα αθλητικά όρια. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έχει εξελιχθεί σε μία οντότητα που ξέφυγε από το χώρο του αθλητισμού. Ο Παύλος μας έκανε καλύτερους και μακάρι το "αντίο" του να μετατραπεί σε εφαλτήριο για μία νέα εποχή...

Υ.Γ.: Αν είσαι παράγοντας μεγάλης ομάδας και τύχει να διαβάζεις αυτό το blog, κάνε και εσύ την αυτοκριτική σου. Σύγκρινε την αντιμετώπιση που έχεις από τους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων σε σχέση με την αντίστοιχη που έχει ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Αν το πρόσημο γέρνει τόσο πολύ προς το αρνητικό, προβληματίσου και σκέψου πώς θες να σε θυμούνται. Επειδή αυτό που θα μείνει όταν θα φύγουμε, είναι η υστεροφημία μας...