Ωραίο ήταν το βράδυ του Σαββάτου (19/3) στο "Απόστολος Νικολαΐδης"... Τέσσερα γκολ με δύο από τον Μπεργκ και δύο από τον Μολέντο, ευκαιρίες, latin συνδυασμοί, ο Λέτο να παίζει 90 λεπτά, ο Μπουμάλ να επιστρέφει, ο Λουντ να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Το χρειάζονταν οι παίκτες, ο προπονητής και οι φίλαθλοι, όσοι ήταν στις εξέδρες και όσοι παρακολούθησαν από την τηλεόραση, μετά την ήττα στο Φάληρο.

Σαφώς, δεν αναιρεί κάτι το 4-0 επί του Ηρακλή στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Γενικότερα, ότι και να συμβεί από εδώ και πέρα, δεν πρόκειται να αλλάξει ότι η σεζόν θεωρείται μία παταγώδης αποτυχία. Αλλά, το ποδόσφαιρο προχωρά και ο Παναθηναϊκός πρέπει να πράξει το ίδιο και ένα αποτέλεσμα όπως το σαββατιάτικο, βοηθά πάρα πολύ.

Λίγο ή πολύ, διαβάσατε για τους πρωταγωνιστές και τα συμπεράσματα του παιχνιδιού. Για τον απροσπέλαστο Μολέντο, για τον Μπεργκ ο οποίος σκόραρε δύο γκολ σε ένα μέτριο βράδυ του, για τον Λουντ, ο οποίος πήγε καλά και ούτω καθεξής. Δεν χρειάζονται πανηγυρισμοί, χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, δουλειά και προσήλωση ώστε να επιτευχθεί η κατάκτηση της 2ης θέσης και η συμμετοχή στον γ' προκριματικό γύρο του Champions League.

Προσωπικά, προτιμώ να εστιάσω σε κάτι άλλο, τουλάχιστον όπως το εκλαμβάνω εγώ. Αυτό αφορά το αγωνιστικό σχέδιο που διακρίνω ότι έχει ο Αντρέα Στραματσόνι και το οποίο αρχίζει να εφαρμόζει ο Παναθηναϊκός. Βέβαια, προφανώς απέχει αρκετά από αυτό που έχει στο μυαλό του ο Ιταλός στην ολοκληρωτική του μορφή, αλλά μπορούμε να διατυπώσουμε ορισμένα συμπεράσματα.

Άλλωστε, εκτός και αν προκύψει μία "τραγική" πορεία στα play off, ο Στραματσόνι είναι αυτός με τον οποίο ο Παναθηναϊκός θα αρχίσει την επόμενη σεζόν. Οπότε, ας παρατηρήσουμε το σχέδιο που έχει ο Ιταλός προπονητής, με τα καλά του και τα κακά του, όπως τα έχουμε καταγράψει μέχρι στιγμής. Δηλαδή, με τις εμπνεύσεις του και τις διαρκείς παρεμβάσεις του, ακόμα και όταν ο σχεδιασμός υλοποιείται ικανοποιητικά.

Καταρχάς, είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι ο Στραματσόνι επιθυμεί να δημιουργήσει μία ομάδα που θα αγωνίζεται επιθετικά. Δεν θέλει η ομάδα του να περιμένει ή να αφήνει την κατοχή της μπάλας στον αντίπαλο, αλλά να πιέζει, να ψάχνει τα κλεψίματα ψηλά και να είναι κυριαρχική.

Ασφαλώς, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρει αμυντική ισορροπία, κάτι που στα παιχνίδια με ανταγωνιστικό αντίπαλο, ο Στραματσόνι δεν έχει καταφέρει ακόμα. Για αυτό, θα χρειαστεί γρήγορους παίκτες, με τρεξίματα και αντοχές, οπότε μερικές φορές η επιμονή του σε παίκτες οι οποίοι δεν διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά, συνιστά μία αντίφαση.

Φυσικά, μην περιμένετε να δείτε ένα συγκεκριμένο σύστημα να μονιμοποιείται με τον Στραματσόνι. Ο Ιταλός αλλάζει τη διάταξη δύο και τρεις φορές στη διάρκεια του ματς, πόσο μάλλον να υιοθετήσει κάτι σε σταθερή βάση. Αντιβαίνει με τον χαρακτήρα του και τον τρόπο που έχει μάθει το ποδόσφαιρο.

Επίσης, μπορούμε να διακρίνουν την προτίμηση του να έχει δύο επιθετικούς στην περιοχή, εξ' ου και η επαναφορά του σχετικού συστήματος, αμέσως μόλις του δόθηκε η δυνατότητα. Μπορούσε να το επιχειρήσει και πιο πριν, όμως στο μυαλό του, οι εξτρέμ του δεν μπορούσαν να συνεργαστούν εντός περιοχής με τον Μπεργκ, ακόμα και επρόκειτο για τον Καλτσά, τον οποίο ο Αναστασίου είχε τοποθετήσει στην περιοχή. Για αυτό δίνει χρόνο στο Λέτο και επιμένει στον Μαμούτε, προσπαθώντας να τους διαχειριστεί μέσω των αγώνων.

Στις θέσεις των κεντρικών χαφ, είτε δύο, είτε τρεις, ανάλογα με τη διάταξη, ο Στραματσόνι χρησιμοποιεί οποιουσδήποτε άλλους, εκτός από τους αμυντικούς χαφ που διαθέτει στο ρόστερ, τον Εσιέν και τον Λαγό. Συνεπώς, δεδομένα θα αναζητήσει έναν αμυντικό χαφ και για τον box to box θα φανεί στη συνέχεια ο αριθμός. Διότι υφίσταται ο Αμπέντ, ο Λουντ εκπαιδεύεται από τον Στραματσόνι, ο Ζέκα είναι πασπαρτού και ανάλογα εάν θα παραμείνει ο Εβανζελίστα. Επίσης, ο Βιγιαφάνιες έχει τις προδιαγραφές να αγωνιστεί πιο πίσω σε παιχνίδια που θα παρέχεται η πολυτέλεια για έναν χαφ με λιγότερο ανασταλτικά χαρακτηριστικά.

Ο Νάνο ήταν πολύ καλός, είχε περισσότερη ενέργεια και διάρκεια από τον Πράνιτς και δείχνει ότι δικαιούται καλύτερη μεταχείριση από τον Ιταλό. Εάν θα την έχει, αμφιβάλλω πολύ. Ο Κροάτης έχει την εμπιστοσύνη του "Στραμα" και όταν είναι διαθέσιμος, αυτός θα αρχίζει στο αριστερό άκρο της άμυνας. Κατά συνέπεια, θα αποκτηθεί ένας, ενδεχομένως και δύο αριστεροί μπακ.

Στα στόπερ δεν τίθεται θέμα μεταγραφής με τους Μολέντο, Τελάντερ, Ταυλαρίδη, Κουτρουμπή και Σάντσεθ, στο δεξιό άκρο οι Μέστο, Μαρινάκης θα συνθέσουν το δίδυμο και στην εστία, οι Στιλ, Οδυσσέας Βλαχοδήμος και Γιαννακόπουλος επαρκούν, μαζί με τον νεαρό Κότσαρη. Το ίδιο ισχύει για τους εξτρέμ με τους Μπουμάλ, Παναγιώτη Βλαχοδήμο, Καλτσά, Κλωναριδη, Βιγιαφάνιες και τον κατά συνθήκη Εβανζελίστα.

Στην επίθεση θα παραμείνουν ο Μαμούτε και ο Λέτο, ο Πέτριτς μένει ελεύθερος και λογικά θα φύγει, οπότε το ερωτηματικό αφορά τον Μπεργκ. Η διοίκηση θέλει να τον κρατήσει, η οικογένεια περνά καλά στην Αθήνα και θεωρητικά μόνο ένα εξαιρετικό Euro μπορούσε να μεταβάλλει την κατάσταση.

Τέλος, καλό θα ήταν να δούμε πως θα δραστηριοποιηθεί ο Ιταλός προπονητής στην ακαδημία. Είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος, έχει δουλέψει με επιτυχία στην Πριμαβέρα της Ίντερ και της Ρόμα, έχει εμπειρίες και θα ήταν σφάλμα να μην αξιοποιηθεί από τον Γιάννη Αλαφούζο. Δεν ξέρω εάν θα φέρει έναν νέο επικεφαλής της αρεσκείας του, ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως τα αποτελέσματα που έχει φέρει ο Γιάννης Σαμαράς ως τεχνικός διευθυντής πρέπει να αξιολογηθούν από κάποιον. Ο Στραματσόνι έχει τις προοπτικές να κρίνει και να αλλάξει πράγματα, προκειμένου σε βάθος χρόνο να επανεκκινήσει η παραγωγική διαδικασία.

PHOTO CREDIT: ACTION IMAGES