Δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη για να περιγράψω την απόδοση του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι με τη Γκαμπάλα... Να τη χαρακτηρίσω υποφερτή; Μέτρια; Κακή; Αναμενόμενη; (αν και αυτό το τελευταίο, αν ισχύει, θα είναι άκρως ανησυχητική η κατάσταση)

Ειλικρινά, ο Παναθηναϊκός ήταν απογοητευτικός στο Μπακού. Απέναντι στη Γκαμπάλα, μία ομάδα χαμηλού επιπέδου, χωρίς καυτή έδρα - παρά τα αντιθέτως διαδεδομένα -, με όχι και τόσο καλή φυσική κατάσταση, ο Παναθηναϊκός δεν πέτυχε απολύτως τίποτα.

Παρένθεση: Θα μπορούσε να είχε σκοράρει ο Πέτριτς το δοκάρι ή ο Μπεργκ σε μία από τις τρεις ευκαιρίες. Τότε η κουβέντα θα ήταν διαφορετική; Όχι. Δεν μιλάμε για μεμονωμένο φαινόμενο.

Σαφώς, μπορούμε να κρατήσουμε ότι δεν δέχτηκε γκολ. Σύμφωνοι. Αρκεί αυτό μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι; Θεωρώ ότι η απάντηση είναι ξεκάθαρα αρνητική. Δεν πιστεύω ότι έστω και ένας θα ισχυριστεί το αντίθετο.

Το μείζον πρόβλημα, είναι η παντελής αδυναμίας δημιουργίας. Στα τρία επίσημα παιχνίδια του και στα δύο δυνατά φιλικά με Ουντινέζε και Ρεάλ Σοσιεδάδ, ελάχιστες στιγμές η ομάδα είχε ανάπτυξη και έβγαλε συνδυασμούς. Η διάθεση δεν έλειψε, οι ενέργειες δεν έλειψαν, όμως οι οργανωμένες επιθέσεις ήταν είδος προς εξαφάνιση.

Αναφορικά με την ενδεκάδα που παρέταξε ο Γιάννης Αναστασίου. Θεωρώ "ανορθόδοξο" το γεγονός ότι πήγε να παίξει χωρίς ανασταλτικό χαφ και με δύο άλλους χαφ (Πράνιτς, Λουντ) οι οποίοι δεν διακρίνονται στο pressing και δεν μπορούν να βγάλουν κλεψίματα. Ούτε μπορώ να δεχτώ τη μη χρησιμοποίηση του Μπεργκ, ίσως λόγω των 4 παιχνιδιών σε 4 ημέρες. Αρχή της σεζόν είναι, δεν γίνεται να υπάρχει κούραση από τώρα.

Οι σκέψεις που προηγήθηκαν, δεν είναι τα ζητούμενα. Το συμπέρασμα είναι το σημαντικό. Οτι δηλαδή ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να δημιουργήσει.

Ο Γιάννης Αναστασίου είναι ο προπονητής. Αυτός ξέρει την ομάδα, αυτός έκανε τις επιλογές, αυτός προπονεί τους παίκτες. Αυτός πρέπει να βρει τις λύσεις. Ας χρησιμοποιήσει όποιο σχήμα, όποια τακτική, κρίνει εκείνος. Αλλά, πρέπει να βρει λύσεις.

Κανείς δεν περιμένει να δει τον Παναθηναϊκό να "πετάει" σε 4 ημέρες στο Αγρίνιο. Όχι. Εκεί πρέπει να παίξει για το αποτέλεσμα, να πάρει τη νίκη με όποιο τρόπο μπορεί και να αρχίσει νικηφόρα το πρωτάθλημα, περνώντας από τη δυνατή έδρα του Παναιτωλικού. Άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει.

Το ίδιο ισχύει για τη ρεβάνς της Πέμπτης με τη Γκαμπάλα στο "Απόστολος Νικολαΐδης". Η ομάδα πρέπει να νικήσει πετυχαίνοντας το μίνιμουμ του ευρωπαϊκού στόχου της. Ας νικήσει με τον... Στιλ δεκάρι και τον Πέτριτς γκολκίπερ. Στην παρούσα φάση, επιβάλλονται οι δύο νίκες, χωρίς να απασχολεί το πώς.

Αφού πετύχει τις δύο νίκες και πράξει το ίδιο στη 2η αγωνιστική της Superleague, ακολουθεί η διακοπή των Εθνικών ομάδων. Σε αυτό το διάστημα, ο Αναστασίου οφείλει να βρει τις λύσεις και να αλλάξει την εικόνα της ομάδας. Να κάνει τον Παναθηναϊκό φυσιολογικό και να δείξει ο ίδιος, σε όσους τον αμφισβητούμε, ότι το προπονητικό ταβάνι του δεν είναι χαμηλό.

Από εκεί και πέρα, η μεταγραφή του Μεχντί Αμπέντ είναι μία σημαντική προσθήκη για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι "μεταγραφάρα", δεν αλλάζει από μόνη της το ρου της σεζόν, αλλά είναι ένας εξαιρετικά χρήσιμος ποδοσφαιριστής. Θα ανεβάσει τη μεσαία γραμμή σε πολλούς τομείς, όπως στο pressing, την ενέργεια, τα κλεψίματα και την ανασταλτική λειτουργία.

Ο Αλγερινός σκοράρει, πατάει περιοχή και δίνει ασίστ. Πράγματα που δεν τα δίνουν σε αυτό τον βαθμό οι άλλοι χαφ του Παναθηναϊκού, οπότε η έλευση του θα προσφέρει πολλά. Με το καλό, να ενσωματωθεί στην ομάδα και να παίξει.

Υ.Γ.: Καλή ποδοσφαιρική σεζόν να έχουμε. Όλοι μας, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι και φυσικά όλοι όσοι συμμετέχουν στη Superleague. Ελπίζω, φέτος να ασχοληθούμε περισσότερο με το ποδόσφαιρο και να μην αναγκάσουν οι εξωγενείς παράγοντες -όπως κάνουν εδώ και δύο δεκαετίες - να στρέψουμε την προσοχή μας, επάνω τους.