Η διαφωνία που προέκυψε στη συνάντηση του Γιάννη Αλαφούζου με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, κυριάρχησε στην «πράσινη» επικαιρότητα την Κυριακή (17/9). Ως φυσικό επακόλουθο, η νίκη του Παναθηναϊκού επί του Απόλλωνα με 1-0 πέρασε σε δεύτερη μοίρα, παρότι έχει μεγάλη σημασία.

Διότι η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη βρισκόταν στο ναδίρ και ενδεχόμενη απώλεια βαθμών, θα την «τσάκιζε». Θα της διέλυε την ψυχολογία, θα της στερούσε την αυτοπεποίθηση και δεν θα της επέτρεπε να ανακάμψει. Ένα καινούργιο σύνολο χρειάζεται νίκες για να σφυρηλατηθεί αγωνιστικά και μέχρι τώρα, αυτό δεν συνέβαινε. Αντίθετα, οι αποκλεισμοί, οι ισοπαλίες και οι ήττες είχαν φέρει γκρίνια και μουρμούρα στα αποδυτήρια.

Επιπροσθέτως, οι θεατές που βρέθηκαν στο «Απόστολος Νικολαΐδης» είχαν φορτιστεί συναισθηματικά από το διαφαινόμενο αδιέξοδο στο ιδιοκτησιακό. Σε περίπτωση που το παιχνίδι θα στράβωνε, τότε κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει τις αντιδράσεις τους. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, οι φίλοι του Τριφυλλιού συμπεριφέρθηκαν υποδειγματικά. Υποστήριξαν τους παίκτες και τον Μαρίνο Ουζουνίδη, πίεσαν τον αντίπαλο και αποδοκίμασαν τους διοικούντες και τον Αλαφούζο, χωρίς να προκαλέσουν οτιδήποτε θα επηρέαζε την εύρυθμη διεξαγωγή του ματς.

ΕΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ

Συνεπώς, ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που ήθελε δίχως να εντυπωσιάσει, κέρδισε χρόνο για να βελτιωθεί και απέφυγε τα χειρότερα. Δεν πέτυχε κάτι εξωπραγματικό και το ένα στα τέσσερα, δεν αρκεί. Όμως, εδώ που έφτασε η κατάσταση, δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα αν ήθελε να συνεχίσει. Πρέπει να πορευτεί παιχνίδι με παιχνίδι και να… ζει το σήμερα.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Άλτμαν έδειξε ότι σε τέτοιο επίπεδο είναι ικανός να δώσει λύσεις. Ήταν ο πιο επικίνδυνος από τους μεσοεπιθετικούς και έβαλε δύσκολα στον Λουτσιάνο για τον ανταγωνισμό, ο οποίος έκανε μερικές εντυπωσιακές ενέργειες στο δεύτερο ημίχρονο. Όμως, ο Χίλιεμαρκ έκανε τη διαφορά, αφού προωθούσε απλά τη μπάλα, δεν κατέφυγε σε περιττές ενέργειες και εκτέλεσε με έξυπνο τρόπο τις στατικές φάσεις, σε μία από τις οποίες βρήκε το γκολ ο Παναθηναϊκός. Τέλος, ο Κουτρουμπής πρέπει να προστατευτεί και να μείνει εκτός για ένα ή δύο ματς, διότι είναι εκνευρισμένος και λειτουργεί απρόσεκτα, όπως στη φάση που χτύπησε με το χέρι τον Κονέ και θα μπορούσε να αποβληθεί.

Γ' ΕΘΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ασφαλώς, το ζήτημα που «καίει» τους πάντες είναι το ιδιοκτησιακό. Όσο και να βελτιωθεί η ομάδα, αν ο μεγαλομέτοχος κηρύξει στάση πληρωμών, τότε η διάλυση θα επέλθει σύντομα. Είναι απαραίτητο για τον Παναθηναϊκό και για κάθε ΠΑΕ, να έχει ένα αφεντικό που θα γουστάρει, θα πληρώνει στην ώρα του και θα έχει όραμα, αλλά και σχέδιο για να το υλοποιήσει.

Αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός δεν έχει. Αντίθετα, ο Αλαφούζος είναι ξενερωμένος, αναζητεί τρόπο να απεμπλακεί και όσο περνά ο καιρός χωρίς να το καταφέρνει, τόσο θα απογοητεύεται περισσότερο και ο κίνδυνος ενός… μπλακ άουτ, θα πλησιάζει. Γιατί, όσο και να το αγνοούν μερικοί, με τα λίγα χρήματα που βάζει ο εφοπλιστής, συντηρεί την εταιρία και δεν επιτρέπει τη χρεωκοπία.

Σαφώς, ο Παναθηναϊκός βιώνει μία οδυνηρή περίοδο της ιστορίας του. Κανένας δεν ικανοποιείται με όσα βλέπει, όμως όλοι πρέπει να θυμούνται ότι υπάρχει και πιο κάτω. Όπως ο Ερασιτέχνης, στον οποίο το ένα τμήμα μετά το άλλο υποβιβάζεται, δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για τους… καφέδες και το μέλλον προβλέπεται ζοφερό…

Επίσης, όσοι εύχονται… τη Γ’ Εθνική γιατί δεν αντέχουν, μάλλον επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει η ευχή τους. Εφόσον εμπνέονται από το παράδειγμα της ΑΕΚ, ας αναλογιστούν και τον Άρη. Η ΑΕΚ υποβιβάστηκε έχοντας έναν ισχυρό παράγοντας, ο οποίος επέβλεψε την αναγέννηση της. Δεν είναι όλα ρόδινα με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, δεν κάνει υπερβάσεις, αλλά υπάρχει ένα σημείο αναφοράς. Αντίθετα, ο Άρης που δεν διοικείται από ένα σοβαρό επιχειρηματικό μέγεθος, βολοδέρνει.

Σίγουρα, ο Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερο βάρος από την ΑΕΚ και τον Άρη, αλλά το παρελθόν δεν εγγυάται το μέλλον. Οι επόμενες σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας γράφονται μόνο από ανθρώπινο χέρι και αυτή τη στιγμή, τέτοιο δεν υπάρχει στο Τριφύλλι. Ίσως να βρεθεί, αλλά ίσως και να μην βρεθεί, οπότε ένας υποβιβασμός ίσως αποτελέσει την ταφόπλακα…

Κυρίως, όμως, πλέον τα χρέη δεν σβήνονται με τη λύση της εταιρίας. Παραμένουν και ακολουθούν την νέα ΠΑΕ, είτε προκύψει από τον Ερασιτέχνη, είτε μέσω συγχώνευσης ή απορρόφησης. Κάτι που σημαίνει πως η πτώση στη Γ’ Εθνική δεν συνοδεύεται από το επώνυμο «καθαρός»…

ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙ

Τι ακριβώς έχει συμβεί μεταξύ του Αλαφούζου και του Γιαννακόπουλου, δεν το ξέρουμε. Αυτό που έχει σημασία σε πρώτη ανάγνωση, είναι το αποτέλεσμα. Δηλαδή, η μη επίτευξη συμφωνίας στις συζητήσεις και η διατήρηση της απόγνωσης στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, που σταδιακά μετατρέπεται σε απελπισία. Διότι όταν δεν υπάρχει προοπτική, έπονται η παραίτηση, η απογοήτευση και η μη περαιτέρω ενασχόληση των φιλάθλων.

Διέρρευσαν κάποια νούμερα, αναφέρθηκαν κάποια άλλα, αλλά κανένας δεν ξέρει τα πραγματικά. Μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις και να πιστέψουμε όποιον θεωρούμε πιο αξιόπιστο. Πάλι, μικρή σημασία έχει. Γιατί αν δεν δούμε επίσημα έγγραφα, τότε όλα θα βασίζονται στην καλή πίστη. Άλλωστε, το σημαντικό είναι το αδιέξοδο στο ιδιοκτησιακό.

Καταρχάς, ο Αλαφούζος αμφιβάλλει αν πρέπει να τοποθετηθεί δημοσίως. Δεν έχει νόημα να το κάνει, αν δεν πει κάτι συγκεκριμένο. Επειδή για τα οικονομικά δεν πρόκειται να μιλήσει με στοιχεία, αλλά θα καταφύγει σε γενικότητες, καλό θα ήταν να απευθυνθεί στους φιλάθλους μόνο εάν υπάρχει κάτι που να ενδιαφέρει. Οτιδήποτε άλλο, είναι αχρείαστο...

ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Έπειτα, είναι και το άλλο. Έστω ότι ο Αλαφούζος και ο Γιαννακόπουλος τα έβρισκαν την Κυριακή. Θα υπήρχε κάτι περισσότερο από μία προφορική συμφωνία; Όχι, είναι η μία και μοναδική απάντηση. Διότι ο Γιαννακόπουλος δεν έχει συστήσει ακόμα το PAO Foundation και δεν εκπροσωπούσε κανέναν άλλο, παρά τον εαυτό του. Επομένως, τίποτα και κανένας δεν θα τον εξασφάλιζε ότι ο Αλαφούζος θα τηρούσε τη συμφωνία τους.

Για να το κάνουμε κατανοητό σε όλους... Ο Γιαννακόπουλος θα έστηνε έναν ολόκληρο οργανισμό, θα διαπραγματευόταν τη μίσθωση όλου του ΟΑΚΑ για 49 χρόνια και θα συγκέντρωνε ένα κονσόρτσιουμ ισχυρών επιχειρηματιών, βασιζόμενος σε μία υπόσχεση του Αλαφούζου; Χωρίς έγγραφες δεσμεύσεις; Από πότε λειτουργεί έτσι ένας βιομήχανος του βεληνεκούς του Γιαννακόπουλου; Δεν συνάδει με τη λογική αυτή η διαχείριση.

Οπότε, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι για τις εξελίξεις. Όλα μοιάζουν να έχουν τελειώσει, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι όλα όπως φαίνονται σε αυτή την υπόθεση. Μερικά πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους, διαφορετικά δεν γίνονται με τον σωστό τρόπο. Κόντρα στο ρεύμα των τελευταίων ωρών, ο υπογράφων εκτιμά πως το παιχνίδι θα γυρίσει τούμπα...