Ο Αλαφούζος δεν δίνει άλλοθι για τα πάντα

Συνέβη κάτι πρωτοφανές στη Λιβαδειά το βράδυ της Κυριακής; Σε καμία περίπτωση. Τα συνηθισμένα είδαμε, δηλαδή τον Παναθηναϊκό να αποδίδει άσχημα στην επαρχία και να ηττάται με 3-2 από τον Λεβαδειακό.

Ένα σκορ που μάλλον τον κολακεύει, αφού στο 3-0 οι περισσότεροι θα πόνταραν σε μεγαλύτερο προβάδισμα των γηπεδούχων, παρά στο μάζεμα της διαφοράς από τους φιλοξενούμενους.

Βέβαια, η επανάληψη του φαινομένου δεν σημαίνει ότι οι συνθήκες παραμένουν ίδιες. Για παράδειγμα, αυτή τη φορά δεν ισχύει ότι υπήρχαν αδιάφοροι ποδοσφαιριστές. Όσοι χρησιμοποιούνται από τον Ουζουνίδη, είναι αυτοί που έχουν αποδεχτεί τις αντιξοότητες και έχουν αποφασίσει να παλέψουν. Υποτίθεται πως εκείνοι που δεν είχαν το μυαλό τους στο "Γεώργιος Καλαφάτης", έφυγαν ή θα φύγουν σύντομα. Επομένως, δεν υφίσταται η δικαιολογία της έλλειψης συγκέντρωσης ή της αδιαφορίας...

Στην ενδεκάδα άρχισαν έξι Έλληνες και από τους πέντε ξένους, οι τρεις (Βιγιαφάνιες, Κουλιμπαλί, Λουντ) παίζουν χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα και έχουν εξοικειωθεί με την πίεση του Παναθηναϊκού. Πρακτικά, μόνο οι Μουνιέ και Άλτμαν μετρούν μόνο λίγους μήνες στην Αθήνα. Άρα, οι πιο πολλοί "πράσινοι" αντιλαμβάνονται πως έχει διαμορφωθεί το κλίμα.

Στο φινάλε, ο Παναθηναϊκός δεν αντιμετώπισε κάποιο μεγαθήριο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου... Από τον Λεβαδειακό ηττήθηκε και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση. Δεν ευσταθεί καμία δικαιολογία για και κανένας δεν έχει δικαίωμα να επικαλεστεί το παραμικρό. Γιατί πολύ απλά, σε όλα υπάρχουν όρια.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Επειδή ο Παναθηναϊκός δεν διανύει μία νορμάλ σεζόν, αλλά βιώνει καθυστερήσεις πληρωμές και αβεβαιότητα στο ιδιοκτησιακό, οι απαιτήσεις είναι μικρές. Δεν ασκείται αυστηρή κριτική στο προπονητικό επιτελείο και στους ποδοσφαιριστές, γιατί το εργασιακό περιβάλλον τους δεν ανταποκρίνεται στα πραγματικά στάνταρ του Τριφυλλιού.

Ωστόσο, επιβάλλεται να μην εμπεδωθεί το αίσθημα της ασυλίας. Τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος οφείλουν να αντιληφθούν ότι πρέπει να ανταποκρίνονται στα στοιχειώδη, που δεν το καταφέρνουν μέχρι στιγμής. Δεν είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να χάνει με... κατεβασμένα χέρια και να μην προκύπτει η παραμικρή αντίδραση.

Τις ευθύνες του Αλαφούζου και των διοικούντων τις έχουμε επισημάνει. Είναι καταγεγραμμένες και δεν ξεχνιούνται. Αλλά, η υπαιτιότητα του Αλαφούζου δεν αποτελεί άλλοθι για την αδυναμία του Παναθηναϊκού να νικήσει εκτός έδρας, ειδικά τους υποδεέστερους αντιπάλους της κατηγορίας (4 ισοπαλίες και 5 ήττες). Εκτός και αν η τετράδα Γιουσούφ - Σουμπίνιο - Μαρκόφσκι - Γιακουμάκη ανήκει σε άλλο ποδοσφαιρικό επίπεδο και η άμυνα του Τριφυλλιού δεν ήταν ικανή να την περιορίσει...

ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Το ξέσπασμα του Μαρίνου Ουζουνίδη στα αποδυτήρια μετά τη λήξη, δεν ήταν παράλογο. Μάλλον ήταν αναπόφευκτο, γιατί ο 48χρονος προπονητής έχει συσσωρεύσει μεγάλη πίεση, λόγω των υπέρμετρων αρμοδιοτήτων που έχει αναλάβει. Άλλες τις επιζητούσε και άλλες τις φορτώθηκε, όμως η ουσία είναι ότι ο Ουζουνίδης κάνει πολλά περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε να κάνει.

Έχει επισημανθεί πολλές φορές ότι η τωρινή κατάσταση στον Παναθηναϊκό δεν είναι βιώσιμη. Δεν είναι φυσιολογικό ο Ουζουνίδης να ασχολείται με τα πάντα και να καλύπτει πάγιες λειτουργικές ανάγκες, με τις οποίες δεν έχει την παραμικρή σχέση. Για να μην "κάψει" τον Ουζουνίδη, η διοίκηση του Παναθηναϊκού υποχρεούται να τον προστατεύσει και να τον αξιοποιήσει στην προπονητική.

Διαφορετικά, ο Παναθηναϊκός θα απολέσει ένα από τα τελευταία και βασικά στηρίγματα του. Εννοείται πως ουδείς αναντικατάστατος, αλλά δύσκολα θα δεχόταν ένας άλλος καλός προπονητής, όπως είναι ο Ουζουνίδης, να εργαστεί υπό τέτοιες συνθήκες. Ένας κανονικός επαγγελματίας δεν πρόκειται να συμφωνήσει χωρίς εγγυήσεις, που είναι αμφίβολο αν ο Παναθηναϊκός δύναται να τις παράσχει. Βέβαια, αν μετά τον Ουζουνίδη ακολουθήσουν λύσεις αμφιβόλου αξίας ή επιλογές... καμικάζι, τότε η κουβέντα στρέφεται αλλού.

Πάντως και ο ίδιος ο Ουζουνίδης πρέπει να δει την παγίδα και να μην πέσει μέσα. Να προφυλάξει τον εαυτό του και να μην καταπιάνεται με όλα, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται ή να αφιερώνει λιγότερο χρόνο στα προπονητικά καθήκοντα του. Διότι αυτός έχει την ευθύνη να ξεδιαλύνει την κατάσταση και να τη διορθώσει, παρουσιάζοντας έναν βελτιωμένο Παναθηναϊκό.

Πρώτος απ' όλους, ο Ουζουνίδης οργίζεται με το θέαμα που παρακολουθεί. Δεν τον εκφράζει και αδικεί τη δουλειά του, όταν ο Παναθηναϊκός αποδίδει άσχημα και δέχεται εύκολες ήττες. Σαφέστατα, ο Ουζουνίδης έχει αποτύχει μέχρι τώρα στο να περάσει τα στοιχεία που θέλει στην ομάδα. Όμως, δεν θα τα παρατήσει και θα προσπαθήσει να αλλάξει την εικόνα του Τριφυλλιού. Για να τα καταφέρει, προηγουμένως πρέπει να ηρεμήσει και να το αναλύσει διεξοδικά. Μόνο τότε θα αντιστρέψει το κλίμα...

Υ.Γ.: Ο Παναθηναϊκός δεν έχει λεφτά για πέταμα και δεν έχει λόγο να δαπανήσει χρήματα για δανεικούς. Θα ήταν περιττή σπατάλη ο δανεισμός ενός επιθετικού, όταν δεν διεκδικείται κανένας στόχος. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή με κανονική μεταγραφή, ακόμα και αν τον περιμένει για λίγο καιρό. Κυρίως, επειδή σύντομα ίσως του επιβληθεί απαγόρευση μεταγραφών και αργότερα δεν θα μπορεί να υπογράψει με νέους παίκτες.

Υ.Γ.2: Ο Χουάν Ρότσα έχει το δικαίωμα να εκφράζει την άποψη του, είτε αρέσει, είτε όχι. Μερικοί άνθρωποι έχουν γράψει την ιστορία του Συλλόγου και αξίζουν το σεβασμό μας.

Photo Credits: Eurokinissi