Όσο γεμάτος παρουσιάζεται ο Παναθηναϊκός στην επίθεση του μετά την έλευση των Κολοβού, Μολό, Ζαχίντ, άλλο τόσο άδειος δείχνει στη μεσαία γραμμή του. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην ισοπαλία 0-0 με τη Μπρέντα, στο πέμπτο και τελευταίο φιλικό στην Ολλανδία. Ο Γιώργος Δώνης δεν είχε στη διάθεση του τους τραυματίες Δημήτρη Κουρμπέλη και Γιάννη Μπουζούκη, ενώ ακόμα ο Γκίας Ζαχίντ είναι ανέτοιμος και θα χρειαστεί χρόνο για να ανταποκριθεί στις συνθήκες ενός απαιτητικού 90λεπτου.

Επομένως, ο Δώνης έψαξε εσωτερικές λύσεις για να καλύψει τις ελλείψεις στον “άξονα”. Όχι μόνο για τις ανάγκες του φιλικού με τη Μπρέντα, αλλά γενικότερα για τη διάρκεια της σεζόν, που θα έχει τις δυσκολίες της και δεν βγαίνει με 3-4 ποδοσφαιριστές. Διότι ναι μεν ο Νταμπίζας προσπαθεί να κλείσει έναν αμυντικό χαφ, αλλά ένας έξτρα παίκτης δεν πρόκειται από μόνος του να διορθώσει τα πάντα.

Τι δοκιμές έκανε ο προπονητής του Παναθηναϊκού; Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε τον Χρήστο Δώνη ως κατά συνθήκη αμυντικό χαφ, ενώ είναι “οχτάρι”. Αντίστοιχα, ο μεσοεπιθετικός Δημήτρης Κολοβός και ο αριστερός μπακ-χαφ Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης χρησιμοποιήθηκαν ως “box-to-box μέσοι. Ο Κολοβός με πιο επιτελικό ρόλο και ο Χατζηθεοδωρίδης να ντουμπλάρει αμυντικά τον Χρήστο Δώνη και να ανεβάζει τη μπάλα στην επίθεση.

Στο δεύτερο ημίχρονο, είδαμε τον Ζοάο Νούνες ως αμυντικό χαφ, τον Χατζηθεοδωρίδη για περίπου 20 λεπτά δίπλα του και τον Γκίας Ζαχίντ να.... δεκαρίζει. Ο Ζαχίντ έχει μεγάλη ποιότητα, λογικά θα βοηθήσει πολύ τον Παναθηναϊκό, όμως αυτή την εποχή βρίσκεται πίσω σε φυσική κατάσταση και χάνει τις μονομαχίες από τους αντιπάλους. Στα τελευταία λεπτά, έπαιξε ο Βαγγέλης Θεοχάρης ως δεύτερος αμυντικός χαφ, καθώς και ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος. Ο Θεοχάρης είναι μπαλαντέρ στο ροτέισον του Δώνη για όπου προκύψει κενό από τη μέση και πίσω, ενώ ο Αλεξανδρόπουλος δεν λογίζεται ως επιλογή πρώτης γραμμής.

Απ' όλα τα... πειράματα που εφάρμοσε ο Γιώργος Δώνης στο φιλικό του Παναθηναϊκού με τη Μπρέντα, ο Ζοάο Νούνες ήταν το πιο επιτυχημένο. Κατά ένα τρόπο αποκάλυψη θα τον χαρακτήριζε κάποιος, αν δεν μας είχε συστηθεί στο προηγούμενο φιλικό με τη Φένλο. Για όσους Ο Πορτογάλος δεν ήταν ένας παίκτης ο οποίος προσπαθούσε να εξοικειωθεί με μία θέση που δεν γνωρίζει. Το αντίθετο, ήταν εμφανές ότι τακτικά μπορεί να υπηρετήσει το ρόλο και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία. Ίσως ούτε ο ίδιος ο Γιώργος Δώνης δεν πίστευε ότι ο Νούνες θα ανταποκρινόταν τόσο καλά, παρότι τον έχει υπό τις οδηγίες του στις προπονήσεις.

Καταρχάς, ο Νούνες βελτίωσε πάρα πολύ την ανασταλτική λειτουργία. Αγωνιζόμενος μπροστά από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, με το ύψος, τον όγκο και τη δύναμη του κέρδισε κεφαλιές, μονομαχίες, έβγαινε πρώτος στη μπάλα και απορρόφησε μεγάλη πίεση. Αντίπαλοι που έπεφταν πάνω στους δύο στόπερ, με τη Μπρέντα είχαν να αντιμετωπίσουν ακόμα έναν αμυντικό. Επιπλέον, στις στατικές φάσεις ο Παναθηναϊκός είχε άλλο ένα ψηλό κορμί σε άμυνα και επίθεση, διευκολύνοντας την κατάσταση.

Επιθετικά, ο Νούνες δεν είχε κανένα φόβο στις επιλογές του. Οι περισσότερες κοντινές πάσες ήταν ασφαλείς και επιτυχημένες, ο 23χρονος στόπερ απέφυγε τα ρίσκα όταν ήταν κοντά στην περιοχή του Κότσαρη (ή του Χριστογεώργου), ενώ επιχείρησε μεγάλες αλλαγές παιχνιδιού που όμως δεν είναι το φόρτε του. Σε δύο περιπτώσεις, μάλιστα ο Νούνες προωθήθηκε και σούταρε, αλλά δεν σημάδεψε σωστά.

Πριν τη Μπρέντα, ξέραμε ότι ο Νούνες θα βοηθήσει ως στόπερ και ως δεξιός μπακ. Από το βράδυ της Δευτέρας, ξέρουμε ότι ο Πορτογάλος λειτουργεί με επάρκεια και ως αμυντικός χαφ. Σε πόσο υψηλό επίπεδο μπορεί να ανταπεξέρθει, αυτό θα το μάθουμε στη διάρκεια της σεζόν. Ούτε η έκπληξη που επιφύλαξε ο Νούνες στον προπονητή του, αναιρεί την ανάγκη για μεταγραφή στη μεσαία γραμμή. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει ένα “εξάρι” που θα... δαγκώνει, γιατί όπως φάνηκε η άμυνα του κερδίζει μεγάλη σταθερότητα.

Photo credits: Eurokinissi