Ο Παναθηναϊκός διασύρεται και ο Αλαφούζος κοιτάζει

Μερικές απορίες μένουν αναπάντητες για πάντα... Όπως για τον χαμένο εγωισμό του Γιάννη Αλαφούζου και για την ανοχή που δείχνει, απέναντι στον διασυρμό που υφίσταται μία εταιρία του, όπως η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μία επιχείρηση που διαθέτει το πιο βαρύ brandname από τις υπόλοιπες που έχει ο εφοπλιστής.

Ο Παναθηναϊκός διασύρεται καθημερινά, λόγω των ειδήσεων για την ασυνέπεια του, για τις προσφυγές και τον κίνδυνο αφαίρεσης βαθμών, για τα χρωστούμενα... Επιπροσθέτως, πηγαίνει παντού απροστάτευτος και όλοι νιώθουν ότι έχουν τη δύναμη να τον μειώσουν και να τον υποτιμήσουν, χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες.

Ομάδες και παράγοντες που υπό άλλες περιστάσεις θα σκέφτονταν δύο και τρεις φορές πριν μιλήσουν για τον Παναθηναϊκό, πλέον αισθάνονται ισχυροί μπροστά του. Υπήρχε περίπτωση επί Γιώργου Βαρδινογιάννη ή Νικόλα Πατέρα να συνέβαινε κάτι τέτοιο, όπως αυτά το βράδυ του Σαββάτου στο Περιστέρι; Διανοείται κανένας στο μπάσκετ να "παίξει" με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο; Όχι, είναι η μονολεκτική απάντηση.

Τα προαναφερόμενα δεν αφορούν τις διαμαρτυρίες που μπορούν να έχουν στον Ατρόμητο για τη διαιτησία του Μάνταλου. Παρότι ο διαιτητής από την Καβάλα σίγουρα δεν τους αδίκησε, αν δεν τους ευνόησε κιόλας. Αφορούν όλα τα υπόλοιπα, τις χαριτωμενιές τύπου "μέχρι τον Μάρτιο θα διαλυθείτε" ή "ρουφιανομάδα" και "εσείς δεν θα πάρετε τίποτα".

Διότι σε αυτό το σημείο έφτασε ο Παναθηναϊκός, με κύριο υπαίτιο τον Γιάννη Αλαφούζο... Να τον ειρωνεύονται, δηλαδή, κάποιοι με μικρότερα "κυβικά", αλλά στην παρούσα φάση διαθέτουν μεγαλύτερη ισχύ και πιο δυνατό λόγο. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι αυτό όχι μόνο δεν προβλέπεται να αλλάξει, αλλά θα γιγαντωθεί.

ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

Φυσικά, δεν χρειάζεται να συζητήσουμε εάν ο Μάνταλος διάκειται ευνοϊκά υπέρ του Παναθηναϊκού. Αρκεί μία μικρή αναδρομή στις διαιτησίες του, για να διαπιστώσουμε το αντίθετο. Από την αλήστου μνήμης ήττα με 3-2 του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό Βόλου, στην 30η αγωνιστική της σεζόν 2011-2012 μέχρι το αξιομνημόνευτο 4-2 από την Ξάνθη στα Πηγάδια τη σεζόν 2014-2015, ο Καβαλιώτης ρέφερι έχει αρκετά προηγούμενα με τον Παναθηναϊκό.

Ωστόσο, κάθε ομάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζεται για έναν ρέφερι. Το ίδιο ισχύει για τον Ατρόμητο. Εάν θεωρεί ότι αδικήθηκε στο 1-1 με τον Παναθηναϊκό, καλώς διαμαρτυρήθηκε. Αλλά, πραγματικά, υπήρχε λόγος για όσα έγιναν μετά; Θα ωφελήσει σε κάτι το προφίλ της ομάδας το ιδιότυπο bullying κατά των ανθρώπων του Τριφυλλιού; Λογικά, δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα παραπάνω.

Η φετινή παρουσία του Ατρόμητου είναι εξαιρετική και έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες. Τον προπονεί ένας ικανός επαγγελματίας (Κάναντι), το ρόστερ επανδρώνεται από αξιόλογους παίκτες και ο ιδιοκτήτης είναι ένας επιχειρηματίας που έχει αποδείξει την αξιοπιστία του. Άρα, ο Ατρόμητος έχει τα εχέγγυα να συνεχίσει ανάλογα ως το τέλος. Το μόνο που δεν έχει ανάγκη είναι τα νταηλίκια σε έναν αντίπαλο που ναι μεν διαθέτει βαρύ όνομα και πλούσια ιστορία, αλλά βρίσκεται στα σκοινιά...

ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Το αγωνιστικό δεν σηκώνει συζήτηση. Ο Ουζουνίδης παρέταξε μία πειραματική ενδεκάδα, ελέω των τραυματισμών, των τιμωριών και των επιλογών του. Περισσότερο φιλικό προετοιμασίας θύμιζε η σύνθεση, παρά επίσημο παιχνίδι της Superleague. Επίσης, με τις εκκρεμότητες που υπάρχουν, κανένας δεν μπορεί να προδικάσει εάν το ίδιο σχήμα θα χρησιμοποιηθεί ξανά.

Ο Δεκέμβρης θα κυλήσει περίεργα για τον Παναθηναϊκό. Θεωρείται βέβαιο ότι πολλοί παίκτες θα θεμελιώσουν δικαίωμα προσφυγής και θα το ασκήσουν, ορμώμενοι από τη γενικότερη κατάσταση. Στο Τριφύλλι κυριαρχεί η αβεβαιότητα και όσοι έχουν πέραση, θα ψάξουν αλλού το μέλλον τους. Λίγοι το έχουν πει στον προπονητή και κάποιοι άλλο το αφήνουν να εννοηθεί. Οπότε, ο Ιανουάριος θα φέρει αρκετές μεταβολές στο έμψυχο δυναμικό.

Επομένως, για να κάνουμε διαπιστώσεις, πρέπει να περιμένουμε την οριστική διαμόρφωση του ρόστερ. Μόλις γίνει γνωστό ποιοι θα αγωνιστούν για τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο γύρο, θα διατυπώσουμε με σαφήνεια τις κρίσεις μας. Όσο οι εξελίξεις μένουν μετέωρες, επηρεάζονται και όλα τα υπόλοιπα.

Τουλάχιστον, ο Ουζουνίδης κέρδισε τον Διούδη, τον Αυλωνίτη και τον Ινσούα. Οι τρεις παίκτες έκαναν ντεμπούτο στο πρωτάθλημα, μετά από μήνες απραξίας και απέναντι σε ανταγωνιστικούς αντιπάλους, είχαν καλή απόδοση. Έδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν και σίγουρα θα χρειαστεί να το κάνουν, εάν προκύψουν σημαντικές αποχωρήσεις.

Από την άλλη, κάποιοι άλλοι παίκτες είτε σπαταλούν τις ευκαιρίες τους, είτε δεν πείθουν. Για παράδειγμα, ο Μουνιέ, που τραυματίστηκε. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει μία προσπάθεια, παρότι το κυνήγησε πολύ. Ο Γάλλος δεν ήταν αδιάφορος και παλεύει να διακριθεί, αλλά δεν του πιάνει τίποτα. Έπειτα, ο Χίλιεμαρκ ήταν εξοργιστικά κακός στο ματς. Νωχελικός, ανόρεχτος και χωρίς τρεξίματα, ο Σουηδός χαφ δεν θύμισε ποδοσφαιριστή που θα διεκδικήσει μία θέση στην 23άδα της Σουηδίας για το Μουντιάλ του 2018.

Υ.Γ.: Ο Λουντ θα φύγει σύντομα από την Αθήνα, αλλά δείχνει επαγγελματισμό και τιμά το συμβόλαιο του. Ο Φιλανδός έχει κάθε λόγο να φυλάγεται, αλλά δεν το κάνει και προσπαθεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Μακάρι να είχαν όλοι τη νοοτροπία του.

Υ.Γ.2: Ο Χουλτ απέδωσε στη φαντασία των δημοσιογράφων τις τάσεις φυγής που έχει αναπτύξει. Παρασκευή... κοντή γιορτή, αφού θα φανεί εάν ο Σουηδός θα κάνει υπομονή και θα δώσει χρόνο στον Παναθηναϊκό ή θα καταγγείλει αμέσως τη σύμβαση με την ΠΑΕ. Για να μην παρεξηγούμαστε, εφόσον δεν πληρωθεί, δικαιούται να προσφύγει στην ΕΠΟ. Απλώς, για να μην τα θεωρούμε όλα αποκυήματα της φαντασίας των ρεπόρτερ...

Υ.Γ.3: Πολλοί οι μυϊκοί τραυματισμοί και μάλλον κάτι δεν έχει γίνει σωστά.

Photo credits: Eurokinissi