Ο Παναθηναϊκός εξελίσσεται σε "σκαλοπάτι"

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στις ανανεώσεις συμβολαίων που επιχειρεί να κάνει ο Νίκος Νταμπίζας με τους Γιάννη Μπουζούκη, Τάσο Χατζηγιοβάνη, Φάνη Μαυρομάτη και Δημήτρη Εμμανουηλίδη, εξάγεται ένα συμπέρασμα: ότι παρά την θετική διάθεση τους, οι νεαροί έχουν τις ενστάσεις τους, τις δεύτερες σκέψεις τους και στην άκρη του μυαλού τους, τις αμφιβολίες τους.

Το πιθανότερο είναι ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, οι μικροί θα συνεχίσουν στον Παναθηναϊκό με νέα συμβόλαια. Με τα οποία θα πάρουν περισσότερα χρήματα και θα δεσμεύονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έως τον Ιούνιο του 2022 με βάση τις προτάσεις του Νταμπίζα. Ίσως να μην συμφωνήσουν όλοι στη διάρκεια του Ιουνίου και η υπόθεση τους να μετατεθεί για τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.

Κάτι τέτοιο δεν είναι παράλογο. Σε μία διαπραγμάτευση, η κάθε πλευρά προασπίζει το συμφέρον της και προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της. Ο Νταμπίζας θέλει να διατηρήσει μία ισορροπία στο οικονομικό και να μην παρεκκλίνει από τη λιτότητα. Ο κάθε παίκτης θέλει να αμείβεται με το ποσό που κρίνει ότι αξίζει και να εξασφαλίσει άλλες παροχές από τη διοίκηση.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ

Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες, το βασικό συμπέρασμα είναι ένα: πλέον, οι νεαροί δεν υπογράφουν με τη μία τα συμβόλαια τους, όπως θα συνέβαινε πριν μερικά χρόνια. Κάποτε, όταν ο Νταμπίζας (ή ο εκάστοτε στο ρόλο του Νταμπίζα) θα καλούσε έναν ταλαντούχο από την ακαδημία για να επεκτείνει τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό, ο παίκτης δεν θα το σκεφτόταν πολύ. Σε λίγες μέρες θα έλεγε το "ναι" και θα δεχόταν την πρόταση.

Ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός, με το μέγεθος του, την οργάνωση του και τα επιτεύγματα του, προκαλούσε δέος. Ένας μικρός βίωνε ως όνειρο ζωής την προοπτική να παίξει και τη δυνατότητα να κάνει καριέρα με τα πράσινα. Παρότι ο νεαρός θα αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό από σπουδαίους και φτασμένους άσους που πάντα υπήρχαν στο ρόστερ, προτιμούσε να ρισκάρει και να διεκδικήσει τις πιθανότητες του. Σίγουρα, πάντως, δεν θα "τράβαγε" το ζήτημα για πολύ και δεν θα έπαιζε με την τύχη του.

Αντίθετα, αυτή την εποχή ο Παναθηναϊκός δεν συγκλονίζει έναν ποδοσφαιριστή με την αίγλη του. Ασφαλώς, η φανέλα και η ιστορία προσφέρουν δέλεαρ, όπως και το πρότζεκτ με την ανάδειξη ταλέντων. Ένας παίκτης σκέφτεται να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό επειδή τον βλέπει ως "σκαλοπάτι" και όχι ως την κορύφωση της καριέρας του. Δυστυχώς, αυτή είναι μία θλιβερή διαπίστωση...

ΧΑΝΕΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ

Εξυπακούεται ότι η ευθύνη δεν βαραίνει τους ανθρώπους που εργάζονται στον Παναθηναϊκό. Ο Νταμπίζας, ο Φύσσας, ο Δώνης, ο Σαραβάκος, ο Κωνστάντος, οι προπονητές, τα στελέχη της διοίκησης, το προσωπικό, δεν είναι οι αρμόδιοι για να προσδώσουν στον Σύλλογο την πραγματική δυναμική του. Ο υπεύθυνος για αυτό είναι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε ένα μαγαζί, τον τρόπο λειτουργίας τον ορίζει το αφεντικό και κανένας άλλος.

Ούτε μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους νέους που κοιτάνε το συμφέρον τους. Δεν είναι υποχρέωση τους να... τρομάζουν από το ύψος του Παναθηναϊκού. Είναι δουλειά του Συλλόγου να προκαλεί δέος στους υπόλοιπους και να "αναγκάζει" τους μικρούς να πιστεύουν ότι πρέπει να μείνουν πάση θυσία. Ο Παναθηναϊκός έχει απολέσει αρκετά από τα στοιχεία που τον ξεχώριζαν και πρέπει να τα ξαναβρεί. Δεν είναι εύκολο και πρόκειται για επίπονη διαδικασία. Κυρίως, διότι δεν φαίνεται να έχει αρχίσει η αντιστροφή της...

Πιθανότατα, οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης, Μαυρομάτης, Εμμανουηλίδης θα μείνουν στο "Γεώργιος Καλαφάτης". Αλλά δεν είναι αρκετό για τον Παναθηναϊκό να τους κρατήσει. Πρέπει να τους εμπνεύσει τη νοοτροπία ότι το Τριφύλλι δεν είναι το "σκαλοπάτι", αλλά το τέλος της σκάλας. Τουλάχιστον, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Με τα τωρινά δεδομένα, μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο... Σίγουρα, δεν εξαρτάται μόνο από τον Νταμπίζα, ο οποίος χειρίζεται τις διαπραγματεύσεις.

Photo Credits: Eurokinissi