Ο Παναθηναϊκός βρίσκει τον "μαέστρο" του

Το ποδόσφαιρο είναι ένα απρόβλεπτο άθλημα, αλλά έχει και τη λογική του. Μπορεί να συμβεί κάτι αναπάντεχο και να επηρεάσει, όμως όταν υπάρχει συνέπεια, δουλειά και σεβασμός στις αρχές του, έπεται η ανταμοιβή. Μία ομάδα που συγκροτείται σε σταθερά θεμέλια, θα προοδεύσει και θα ξεπεράσει τις αντιξοότητες, απορροφώντας τους κραδασμούς.

Αυτό παρακολουθούμε το φετινό καλοκαίρι με τον Παναθηναϊκό του Γιώργου Δώνη και του Νίκου Νταμπίζα. Ένας απαξιωμένος οργανισμός που τον Μάιο βρισκόταν στο ναδίρ, ο οποίος άργησε να ενισχυθεί και ακόμα δεν έχει τελειώσει με την ενίσχυση του, οι οπαδοί του οποίου δυσπιστούν και παρότι ξαναμπήκαν στο... τριπάκι να παρακολουθούσουν απέχουν, με τον μεγαλομέτοχο του να διατηρείται στην αφάνεια και με την πλήρη αποχή του από τα κέντρα αποφάσεων. Αυτός ο οργανισμός στα μέσα Αυγούστου, σημειώνει αξιοσημείωτη πρόοδο και παρουσιάζει προοπτικές για μεγαλύτερη εξέλιξη.

Αδίκως μας παραξενεύει η σταθερή απόδοση του Παναθηναϊκού στα φιλικά του καλοκαιριού, παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες. Η επάνδρωση του ρόστερ με βάση την ποδοσφαιρική λογική και η μεθοδική δουλειά του προπονητικού επιτελείου, ήταν σίγουρο ότι θα φέρουν αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός εμφανίζει σοβαρότητα και σταθερότητα γιατί έτσι έχει "χτιστεί".

Ναι, η ομάδα του Δώνη θα έχει "ταβάνι" στις δυνατότητες της και δεν θα καταφέρει να κοντράρει τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να συμβιβάζεται με το ρόλο του κομπάρσου και να αρκείται σε μία θέση στην πεντάδα. Όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα του 2019 και δεν αλλάζει. Ο Παναθηναϊκός είναι ο... φτωχός συγγενής των μεγάλων, αλλά χάρη στο φετινό εγχείρημα που διέπεται τους ποδοσφαιρικούς κανόνες, θα σταθεί ανταγωνιστικά στο πρωτάθλημα του 2019-2020.

ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΝ

Ο Φεντερίκο Μακέντα είχε εξαιρετικά τελειώματα και σκόραρε 2 γκολ. Ο Δημήτρης Κολοβός άνοιξε... λογαριασμό με την πράσινη φανέλα. Ο Γιοάν Μολό είναι ο πρώτος παίκτης που επιδιώκει το "ένας με έναν" μετά από χρόνια. Οι Κουρμπέλης και Δώνης συνεργάζονται καλά και δίνουν ασφάλεια στη μεσαία γραμμή. Οι Γιόχανσον και Ινσούα έπαιξαν ψηλά στο γήπεδο και έδωσαν πλάτος στην ανάπτυξη.

Όλα αυτά και πολλά άλλα μπορούμε να τα αναλύσουμε στην ατομική κριτική. Όμως, ένα σημείο είναι πιο εμφανές από κάθε άλλη φορά: η ορχήστρα έχει τον μαέστρο της... Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Παναθηναϊκός είχε έναν παίκτη όπως ο Γκίας Ζαχίντ. Ένα "δεκάρι", έναν δημιουργό παλαιάς κοπής. Οι επαφές που έχει ο Νορβηγός με τη μπάλα, οι πάσες του, οι ξαφνικές αλλαγές στην κίνηση του, οι ντρίμπλες του θυμίζουν άλλες εποχές.

Η ασίστ του Ζαχίντ στον Μακέντα στο 3-0 του Παναθηναϊκού είναι ταυτόχρονα τόσο απλή και τόσο δύσκολη. Ο Ζαχίντ "βλέπει" το γήπεδο και ξέρει να πασάρει στο κατάλληλο timing. Το έκανε και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά οι εμπνεύσεις του δεν αξιοποιήθηκαν. Επίσης, στο πρώτο γκολ είναι αυτός ο οποίος οργανώνει τη φάση και το διαπιστώσουν όσοι θα δουν τα highlights. Ας επιτραπεί η ιεροσυλία, αλλά το στυλ του φέρνει στον Εζέκιελ Γκονζάλες. Η χαμηλωμένη κάλτσα, το βάδισμα, το χάλαρο τζόκινγκ, η απότομη περιστροφή και το "χάιδεμα" στη μπάλα, παραπέμπουν στον Αργεντινό μπαλαδόρο. Ο Έκι ήταν άλλη κλάση, αλλά και ο Ζαχίντ έχει τη χάρη του.

ΘΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΖΟΥΚΗ

Ακριβώς επειδή ο Ζαχίντ είναι ένα "δεκάρι" από το παρελθόν, έχει και τα μειονεκτήματα που συνεπάγεται το στυλ του. Είναι ράθυμος, δεν μαρκάρει με την ίδια ζέση που δημιουργεί και δεν φημίζεται για τις εκτελέσεις του. Αποκορύφωμα ήταν η φάση του 27', όταν με δύο... πλαστικές κινήσεις άδειασε πρώτα τον Καρασαλίδη και τον Σόσα, σε δεύτερο χρόνο ξανά τον Καρασαλίδη και όταν βρέθηκε απέναντι από τον γκολκίπερ Αμπάντ, πλάσαρε άσχημα...

Προφανώς, αν ο Ζαχίντ δεν είχε χτυπητές αδυναμίες, δεν θα ήταν στον φετινό Παναθηναϊκό, αλλά ούτε και στην Κύπρο τα προηγούμενα χρόνια. Ο Νορβηγός με καταγωγή από το Πακιστάν θα έπαιζε σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και θα ήταν αναντικατάστατος στην εθνική Νορβηγίας. Όμως, ο Ζαχίντ έχει τα στοιχεία που έλειπαν από τον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα έχει τα προσόντα για να κάνει τη διαφορά.

Επιπροσθέτως, ο Γιάννης Μπουζούκης δεν δικαιολογείται να αισθάνεται απειλή από τον Ζαχίντ. Καταρχάς, ο Μπουζούκης θεωρείται κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό και θα λάβει την ανάλογη στήριξη. Ωστόσο, ο αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός θα βελτιωθεί κατακόρυφα δίπλα σε ποιοτικούς συμπαίκτες και μέσω του ανταγωνισμού. Σε έναν Παναθηναϊκό με μικρή ποιότητα, ο Μπουζούκης θα μείνει στάσιμος και θα είναι εύκολα αντιμετωπίσιμος. Σε έναν Παναθηναϊκό με ικανές μονάδες, ο Μπουζούκης θα έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων και θα αναδείξει και το δικό του ταλέντο...

Photo Credits: Eurokinissi