Όταν το "τότε" συγκρίνεται με το "τώρα"
Ο Μπάμπης Τσιμπίδας γράφει για την ατμόσφαιρα που επικράτησε στο "Απόστολος Νικολαΐδης" και σχολιάζει την παραίτηση του κόσμου για τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό.
Μερικές φορές, η σύμπτωση έρχεται στο χειρότερο δυνατό timing. Όπως συνέβη στα γενέθλια του Παναθηναϊκού, που συνδυάστηκαν με το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό για τη SuperLeague. Διότι η συμπλήρωση 110 χρόνων ζωής του "τριφυλλιού" συνδέθηκε με ένα ματς που ανέδειξε την άσχημη κατάσταση που έχει περιέλθει η ομάδα.
Αναμφίβολα, η ημερομηνία ίδρυσης του Συλλόγου φέρνει στο μυαλό ένδοξες στιγμές, κατακτήσεις τροπαίων, μεγάλες νίκες και ευρωπαϊκές επιτυχίες. Ο Παναθηναϊκός έχει διακρίσεις σε όλα τα αθλήματα και έχει τους περισσότερους τίτλους από κάθε ανταγωνιστή του. Πολλά σπορ μεταφέρθηκαν και καλλιεργήθηκαν στη χώρα μας από το "τριφύλλι", ενώ είναι το πρώτο ελληνικό αθλητικό brand name που καταξιώθηκε παγκοσμίως.
Ωστόσο, με εξαίρεση το τμήμα μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός "φυτοζωεί". Δεν επιβιώνει καν αξιοπρεπώς, με την ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη να συντηρούνται μετά βίας. Ο άλλοτε πιο εύρωστος ελληνικός σύλλογος έχει καταπέσει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και δεν υπάρχουν τα εχέγγυα ότι θα ανορθωθεί.
ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ
Αυτή η αντίθεση του παρελθόντος με το παρόν, φάνηκε ξεκάθαρα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό. Ο Παναθηναϊκός όπως τον ήξεραν οι οπαδοί του, δεν υπάρχει αυτή την εποχή. Στη θέση του παρουσιάζεται ένας αδύναμος Παναθηναϊκός, με αποψιλωμένο ρόστερ, ανίσχυρη διοίκηση, με αποστασιοποιημένο ιδιοκτήτη και με οπαδούς που έχουν απομακρυνθεί (ή παραιτηθεί ή απογοητευθεί ή οτιδήποτε άλλο).
Σίγουρα, κανένας δεν περίμενε το σαββατιάτικο παιχνίδι για να καταλάβει τι συμβαίνει. Ωστόσο, η σύγκριση του "τότε" με το "τώρα" λειτουργεί ως το τελευταίο στάδιο της συνειδητοποίησης της πραγματικότητας. Ως το απόλυτο σοκ, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι. Είναι το σημείο "0", που και ο πιο αθεράπευτα αισιόδοξος καταλαβαίνει ότι δεν έχει λόγους να αισιοδοξεί.
Όταν στην επίθεση του Παναθηναϊκού αγωνίζονταν οι Πανάκης, Αντωνιάδης, Αλβαρέζ, Χρήστος Δημόπουλος, Σαραβάκος, Βαζέχα, Ολιζαντέμπε, Σισέ και μέχρι πέρυσι ο Μπεργκ και φέτος αρχίζει ο Άλτμαν, η διαφορά είναι χαώδης. Ακόμα και στη διετή προεδρία του Γόντικα, που υπήρχαν οικονομικά προβλήματα, ο βασικός επιθετικός ήταν ο Χοσέ Τοτσέ, που αυτή τη στιγμή θα έμοιαζε με πολυτέλεια...
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΕΧΕΙ
Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα στο "Απόστολος Νικολαΐδης" μόνο σε γενέθλια δεν παρέπεμπε. Περίπου 6.000 θεατές αποφάσισαν να παρευρεθούν στο ματς, αλλά και αυτοί ήταν φανερό ότι δεν είχαν εορταστική διάθεση. Αντίθετα, η παραίτηση και η απόγνωση κυριαρχεί στους περισσότερους, οι οποίοι νιώθουν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν την κατάρρευση της αγάπης τους.
Ακόμα χειρότερα, πολλοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Έχουν αποδεχτεί το μοιραίο και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην εμφάνισης ενός... σωτήρα. Στον πλούσιο που θα έρθει για να αναλάβει τα χρέη και να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στη θέση που του αρμόζει. Μόνο που στην εποχή μας, οι "Μεσσίες" έχουν εκλείψει. Δεν τους σηκώνει το κλίμα, αφού η "λεζάντα" και η επίδειξη ισχύος έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Γενικότερα, η απάθεια του κόσμου είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό. Η ιδιοσυγκρασία ενός υποστηρικτή του "τριφυλλιού" είναι περίεργη. Από τη μία, έχει το ατού ότι δεν μετατρέπεται σε προσωπολάτρη, διατηρεί κριτική σκέψη και δεν στοιχίζεται πίσω από επιχειρηματίες, όπως γίνεται σε άλλες ομάδες. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας πολιτικός δεν έχει εκλεγεί βουλευτής στην Α' Αθηνών ή δήμαρχος Αθηναίων στηριζόμενος στην παναθηναϊκοφροσύνη του, τη στιγμή που στον Πειραιά δεν εκλέγεται κάποιος αν δεν δώσει τα "οπαδικά" διαπιστευτήρια του.
Στον αντίποδα, αυτός ο ελιτισμός έχει και τα... στραβά του. Όπως σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία, που οι εξέδρες δεν γεμίζουν για συμπαράσταση στον Ουζουνίδη και στους παίκτες του. Κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο...
Το προαναφερόμενο συμπέρασμα δεν είναι κατηγορία, είναι διαπίστωση. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη σχέση του με την ομάδα και πράττει με βάση τη συνείδηση του. Η σκέψη "δεν θα πληρώσει ο απλός φίλαθλος τα χρέη του Αλαφούζου, του Πατέρα, του Βγενόπουλου, του Βαρδινογιάννη" έχει τη λογική της, αλλά δεν συμβάλλει στη σωτηρία της ομάδας. Γιατί ο Παναθηναϊκός μόνος του, δεν πρόκειται να σωθεί...
Photo Credits: Eurokinissi