Η ανάλυση ενός φιλικού δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα για έναν δημοσιογράφο... Αφενός πρέπει να εντοπίσει μερικά στοιχεία για να ενημερώσει τους αναγνώστες του, αφετέρου αυτά που βλέπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι ενδέχεται να μην επαναληφθούν ποτέ στη διάρκεια της σεζόν. Ουκ ολίγες φορές συστήματα και ενδεκάδες που δοκιμάζει ένας προπονητής το καλοκαίρι, δεν τολμά καν να τα διανοηθεί το χειμώνα...

Κάτι παρόμοιο ισχύει για την ήττα του Παναθηναϊκού με 2-1 από την Αντβέρπ. Η ενδεκαδα που τελείωσε το παιχνίδι δεν πρόκειται να αγωνιστεί ποτέ σε επίσημο ματς, εκτός και αν συμβεί ένας... κατακλυσμός. Πρακτικά, ένα ολόκληρο ημίχρονο βγαίνει έξω από το κάδρο της κριτικής, αφού δεν έχει νόημα να κρίνεις κάτι που δεν θα το ξαναδείς, παρά μόνο σε ακραίο ενδεχόμενο.

Επομένως, τι μένει; Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου και το "νεκρό" δεκάλεπτο του δευτέρου. Τι είδαμε σε το αυτό το χρονικό διάστημα; Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

* Με εξαίρεση τον Μουνιέ, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ποδοσφαιριστή ο οποίος θα επιδιώξει το "ένας με έναν". Ο Χατζηγιοβάνης παρουσιαζει στασιμότητα σε αυτό τον τομέα και μόνο ο Κουντουριώτης έκανε κάτι απρόβλεπτο. Θεωρητικά, ο Καμπετσής εχει τις προδιαγραφές να δώσει λυσεις στο πρόβλημα.

* Ο Πασχάλης Στάικος έκανε πολύ καλό πρώτο ημίχρονο. Πρωτίστως στο χώρο ευθύνης του, αφού πήρε μονομαχίες, έκοψε πάσες και είχε σωστές επιλογές στην προώθηση της μπάλας. Έπειτα, για την κίνηση του στο χώρο και το ωραίο τελείωμα στη φάση που εφερε το γκολ του Παναθηναϊκού. Αν συνεχίσει έτσι, θα μεγαλώσει ο ανταγωνισμός στον "άξονα".

* Η συγκεκριμένη φάση φαίνεται πως είναι προϊόν δουλειάς από την προπόνηση. Ο Ρεγκάκος πίεσε, ο Κουλιμπαλί έσπευσε σε βοήθεια και έκλεψε τη μπάλα, ο Μουνιέ βγήκε από τα άκρα και πάσαρε στο κατάλληλο σημείο, όπου ακολουθήσε παίκτης, ο Στάικος εν προκειμένω. Ο Δώνης ψάχνει τέτοιες φάσεις και ο Παναθηναϊκός του θα τις έχει.

* Ο Ρεγκάκος ανταποκρίνεται θετικά στις προσδοκίες που υπάρχουν. Κινείται παντού, μαρκάρει πολύ (από αυτόν αρχίζει το γκολ του Στάικου), προσπαθεί να παίξει με πλάτη και να συνεργαστεί με τους μεσοεπιθετικούς. Για την ώρα, του λείπει η αυτοπεποίθηση και διστάζει, αλλά είναι λογικό από τη στιγμή που τελεί υπό δοκιμή και αποφεύγει τις περιττές ενεργειες.

* Η ενσωμάτωση ενός επιθετικού περιοχής και των Κουρμπέλη - Άλτμαν θα λύσει πολλές από τις δυσλειτουργίες. Ο "φουνταριστός" θα δώσει όγκο και κράτημα της μπάλας, ο Κουρμπέλης ψυχραιμία και ασφάλεια στην πρώτη πάσα, ο Άλτμαν εμπειρία και ποιότητα στην επίθεση. Κάθε παίκτης που λείπει φέτος, δεν αναπληρώνεται.

* Ο Γιώργος Δώνης δεν έχει δημιουργό στο ρόστερ και είναι δύσκολο να βρει. Οι κεντρικοί χαφ που διαθέτει (Κάτσε, Δώνης, Τζανδάρης, Στάικος) δεν διακρίνονται για το κράτημα της μπάλας και αναγκαστικά, ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα καταφύγει σε αλχημείες. Εκτός και αν έχει σκεφτεί κάτι άλλο...

* Εφόσον ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάει σε κατοχή και κυκλοφορία, θα επιδιώξει να βγάζει κλεψίματα ψηλά με εξαντλητικό πρερσάρισμα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αφού δεν έχει τη δυνατότηα να δημιουργήσει, πρέπει να βρει αποδιοργανωμένη την άμυνα του αντιπάλου, με γρήγορες κινήσεις.

* Στην άμυνα του Παναθηναϊκού λείπει το ύψος και η δύναμη για τις εναέριες διεκδικήσεις. Ουδείς εκ των Κολοβέτσιου, Οικονόμου, Κουρμπέλη έχει αυτά τα χαρακτηριστικά και με τις επικρατούσες συνθήκες, δεν πρόκειται να ερθει ο στόπερ που θα θυμίσει τον Μολέντο, ο οποίος κυριαρχούσε στον αέρα.

* Από τους μικρούς, ο Χατζηθεοδωρίδης έδειξε ότι έχει θράσος, αφού δοκίμασε 2-3 "μπούκες", ο Κουντουριώτης έκανε μία τρομερή προσποίηση, ο Μαυρομάτης πρόλαβε να πάρει μονομαχίες και ο Οικονομόπουλος έδωσε λύσεις σε δύο θέσεις. Αλλά, άπαντες πρέπει να δουλεψουν πολύ για να σταθούν σε επίσημο ματς.

Αυτά τα... ολίγα από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Αντβέρπ. Ίσως να είναι και πολλά, αλλά μέχρι τώρα δεν δίνεται η συχνά η ευκαιρία για ποδοσφαιροκουβέντα στο Τριφύλλι...

Υ.Γ.: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη εξέλιξη στο ιδιοκτησιακό και τα "πήγαινε-έλα" του Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ πλέον δεν συνιστουν είδηση. Από τον Αύγουστο και βλέπουμε για πρόοδο.