Στο "ντούκου" η λιτότητα
Ο Μπάμπης Τσιμπίδας γράφει για το πώς υπό τον κίνδυνο της διάλυσης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ελαχιστοποιούνται οι αντιδράσεις για την πολιτική απόλυτης λιτότητας στο Τριφύλλι.
Στο τελευταίο blog είχε καταγραφεί η ανάγκη να αποφασίσει ο Γιάννης Αλαφούζος πώς θα διαχειριστεί τη σχέση του με τον Παναθηναϊκό. Επειδή αποδεδειγμένα ασχολείται και έχει τον τελικό λόγο στις αποφάσεις, οφείλει είτε να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να εξηγήσει τι σχεδιάζει για την ΠΑΕ, είτε να μην ανακατευτεί ξανά στις υποθέσεις του Τριφυλλιού και να αφήσει τους τωρινούς διοικούντες να αναλάβουν τις ευθύνες ή σε άλλους που ίσως να αναδειχτούν μέσω των νόμιμων διαδικασιών.
Σε κάθε περίπτωση, με τις ευλογίες του εφοπλιστή εκτελείται αυτή την περίοδο στον Παναθηναϊκό ένα σχέδιο περιστολής δαπανών. Η διοίκηση έχει υιοθετήσει την πολιτική να περικόψει όλα τα έξοδα και να μειώσει στο ελάχιστο τις υποχρεώσεις της. Αυτό θα επιτευχθεί με πωλήσεις, χαμήλωμα του μπάτζετ, με απολύσεις και με αποφυγή κάθε περιττού εξοδολογίου.
Εξυπακούεται πως το συγκεκριμένο πλάνο είναι επιθυμία του Αλαφούζου, αλλά και επιταγή της UEFA. Στην πρόσφατη παρουσίαση τους στο Financial Control Panel, οι Αγησίλαος Τουμαζάτος και Άλκης Παπαντωνίου, εκπροσωπώντας την ΠΑΕ, δεσμεύτηκαν ότι το λειτουργικό κόστος θα μειωθεί στο ελάχιστο και αυτό θα ελέγξει σύντομα η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Οπότε, η εφαρμογή του σχεδιασμού δεν αιφνιδίασε όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα στο Τριφύλλι.
ΟΛΟΙ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ
Όμως, από εκεί και πέρα, ο τρόπος που αποφασίστηκε η ακραία λιτότητα, σε συνδυασμό με το timing και την κάλυψη των επικίνδυνων υποχρεώσεων από τον Αλαφούζο στο... παρά ένα, δημιουργούν περίεργους συνειρμούς. Εύλογα, θα αναρωτηθεί κάποιος, τι θα συνέβαινε εάν το δεύτερο "μνημόνιο" του εφοπλιστή εξαγγελλόταν υπό διαφορετικές συνθήκες. Για παράδειγμα, εφόσον ο μεγαλομέτοχος δεν ανακοίνωνε ότι αποστασιοποιείται, αλλά συνέχιζε κανονικά την χρηματοδότηση της ΠΑΕ.
Πώς θα αντιδρούσαν οι οπαδοί; Θα δέχονταν για δεύτερη φορά ένα παρόμοιο πλάνο από έναν επιχειρηματία που απέτυχε να υλοποιήσει το πρώτο ή θα ξεσηκώνονταν; Θα υπήρχε αντίστοιχη ανοχή απέναντι στον Αλαφούζο ή θα προέκυπταν ακόμα και ακραίες αντιδράσεις; Ασφαλώς, οι απαντήσεις είναι προφανείς και καθολικά αποδεκτές.
Τώρα, όμως; Υπό το φόβο της χρεωκοπίας, του υποβιβασμού και της έλλειψης οράματος και εναλλακτικής, όλοι αποδέχονται ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να συρρικνώσει τις λειτουργίες του... Κανένας δεν προβάλλει αντίρρηση, επειδή η άλλη επιλογή είναι η κατάρρευση. Σαφώς, όταν κινδυνεύεις να πεθάνεις, αποδέχεσαι τη λιτή ζωή αν είναι να σωθείς...
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα στον Παναθηναϊκό, μένουν αρκετές αναπάντητες απορίες, που αφήνουν χώρο σε θεωρίες συνωμοσίας. Ωστόσο, η προαναφερόμενη εξήγηση προσφέρει μερικές απαντήσεις. Όχι όλες, αφού πάντα θα υπάρχουν σκοτεινά πεδία, που θα προκαλούν αμφιβολίες ή άλλα ερωτηματικά, αλλά ως ένα βαθμό είναι μία άποψη που συνοδεύεται από λογική και επιχειρήματα.
Πρακτικά, για να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του Παναθηναϊκού, χωρίς να ξεσηκωθεί ο κόσμος, έπρεπε να εμφανιστεί το φάσμα της χρεωκοπίας. Μόνο κάτω από έναν τόσο σοβαρό κίνδυνο, θα ήταν ανεκτός ένας τόσο μεγάλος συμβιβασμός για τα δεδομένα του Συλλόγου. Αλλά, ο Αλαφούζος δεν θέλει να χρεοκοπήσει ο Παναθηναϊκός και για αυτό χρηματοδοτεί στον ελάχιστο βαθμό, ώστε να αποφευχθεί το κραχ...
ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
Εννοείται πως ο προαναφερόμενος συλλογισμός δύσκολα θα αποδειχτεί. Στηρίζεται σε υποθέσεις, φυσιολογικές μεν, αλλά βασισμένες σε ενδείξεις και όχι σε ακλόνητα στοιχεία. Αν ο πραγματικός λόγος είναι αυτός ή άλλος, ο μόνος που μπορεί να τον επιβεβαιώσει ή να τον θέσει στην πραγματική διάσταση του είναι ο Γιάννης Αλαφούζος. Όμως, αν ο ίδιος ήθελε να μιλήσει, θα το είχε κάνει και δεν θα περίμενε να του το υποδείξουν οι δημοσιογράφοι ή οποιοσδήποτε άλλος.
Από εκεί και πέρα, το συγκεκριμένο ζήτημα έχει και άλλες προεκτάσεις. Όπως, το πότε αποφάσισε ο Αλαφούζος την υποχρηματοδότηση της ΠΑΕ, γιατί συναίνεσε στον μεταγραφικό σχεδιασμό του Ουζουνίδη και δεν τον ενημέρωσε για τις προθέσεις του, ώστε να γίνουν οι αναγκαίες προσαρμογές, για ποιο λόγο ώθησε τον Λυμπερόπουλο στην παραίτηση, ενώ εκείνος αφιέρωσε χρόνο για να τον πείσει και άλλα πολλά παράδοξα του 2017.
Δυστυχώς, η κριτική ικανότητα φτάνει μέχρι ένα σημείο. Μετά, μπαίνουν πολλές υποθετικές παράμετροι στην εξίσωση και η συζήτηση γίνεται τελείως θεωρητική, οπότε δεν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα. Για τις περισσότερες ενέργειες του Αλαφούζου έχουν ειπωθεί πολλά, αλλά όλα θα μείνουν αναπόδεικτα... Το σίγουρο είναι ότι τόσες συμπτώσεις, δεν συμβαίνουν τυχαία.
Photo credits: Eurokinissi