Ασφαλώς, ο Αστέρας δεν συγκρίνεται ως δυναμική με τον Παναθηναϊκό... Δεν μπορεί η νίκη να χαρακτηριστεί μεγάλη ή αξιομνημόνευτη. Αλλά είναι σημαντική, δεδομένων των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί. Η ομάδα έχει νέο προπονητή, προέρχεται από εξοντωτική τιμωρία, το ματς διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών και φέτος, στα ματς με μεγαλύτερο δείκτη δυσκολίας, δεν έχει καλή αντίδραση.

Ο Αστέρας διαθέτει ένα δυνατό σύνολο, παίκτες που έχουν θέση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού και ο προπονητής του έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Παρόλα αυτά, ο Στραματσόνι διαχειρίστηκε ιδανικά το ματς, όταν διαπίστωσε ότι το αρχικό πλάνο του δεν ανταποκρίνεται. Άλλαξε την τακτική του, έπαιξε με τρεις χαφ - τρεις επιθετικούς και βρήκε το γκολ που ήθελε. Βέβαια, είχε και τύχη στις κεφαλιές του Κουρμπέλη και του Σανκαρέ, αλλά η ατυχία κατατρέχει φέτος τον Παναθηναϊκό.

Πλέον, η νίκη στον Κομοτηνή επί του Πανθρακικού αποτελεί μόνη επιλογή για τον Παναθηναϊκό... Επιβάλλεται να κάνει καλές γιορτές, με ηρεμία, νηφαλιότητα και θετική σκέψη. Να έχει ο Ιταλός την άνεση στη διακοπή να δουλέψει όπως επιθυμεί, να μεταδώσει τη φιλοσοφία του και να αρχίσουμε να βλέπουμε τον δικό του Παναθηναϊκό.

Δεν θέλω να σκέφτομαι το ενδεχόμενο ο Παναθηναϊκός να χάσει βαθμούς εναντίον του Πανθρακικού. Διότι θα εισέλθει σε νέο κύκλο εσωστρέφειας, θα επανέρθει η μουρμούρα και δεν υπάρχει η πολυτέλεια για να βιώσει ξανά η ομάδα μία τέτοια ατμόσφαιρα.

Για τον Εσιέν, ο Στραματσόνι δικαιώνεται. Ο Γκανέζος παίρνει λεπτά, αποκτά ρυθμό και γίνεται όλο και καλύτερος... Κρίμα που η μεταγραφή αυτή δεν συμβάλλει από την αρχή της σεζόν, διότι πολλά θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Όμως, ο χρόνος δεν γυρνά στο παρελθόν, οπότε το ζητούμενο είναι ο Γκανέζος να βοηθήσει σε διάρκεια από εδώ και στο εξής.

Εξαιρετικός ο Σάντσεθ για άλλη μία φορά, ο Καρέλης μεγαλώνει, γίνεται σημείο αναφοράς και εξελίσσεται σε πρωταγωνιστή, ενώ ο Καλτσάς δείχνει ότι δικαιούται περισσότερα. Ο Βέμερ προσπαθεί πολύ, αλλά κάνει ανολοκλήρωτες προσπάθειες και νομίζω ότι έχουμε ένα ασφαλές δείγμα γραφής, πλέον.

Η άμυνα και η επίθεση του Αλαφούζου

Στα της Γενικής Συνέλευσης: σημειώνω ότι είδα τον Γιάννη Αλαφούζο να νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, ακόμα και να απολογηθεί μερικές φορές. Ήταν σε θέση άμυνας. Νομίζω πως κάποια πράγματα έπρεπε να τα επικοινωνήσει νωρίτερα, αλλά όταν του επισημαινόταν αυτό, απαντούσε αρνητικά.

Από εκεί και πέρα, η πιο σοφή ατάκα ήταν ότι αυτές είναι οι δυνατότητες του στη χρηματοδότηση της ΠΑΕ. Ωραία ονειρευόμαστε όλοι έναν "λεφτά" με ανοιχτό πορτοφόλι, αλλά οι πλούσιοι μεταξύ τους αποτελούν διαφορετικά οικονομικά μεγέθη. Άλλος μπορεί να δαπανά 20 εκατομμύρια ευρώ στο ποδόσφαιρο, άλλος έχει τη δυνατότητα για 5. Καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι αυτό...

Και όποιος είναι να έρθει, ας εκδηλώσει ενδιαφέρον. Με το... ζόρι δεν έρχεται κανείς.