Μερικές φορές, χρειάζεται να παρατηρήσεις έναν άνθρωπο σε συνθήκες πίεσης ή με αντιξοότητες, για να διαπιστώσεις εάν ενδιαφέρεται για αυτό που κάνει. Εάν τσατίζεται επειδή δεν του βγαίνει το σχέδιο , εάν σκάει γιατί απέτυχε, εάν "βράζει" γιατί η τύχη δεν είναι με το μέρος του, εάν τρελένεται με την προσπάθεια που δεν δικαιώνεται.

Υπό αυτό το πρίσμα ήταν ενδιαφέρον για μένα να τσεκάρω τις αντιδράσεις του Αντρέα Στραματσόνι στη συνέντευξη Τύπου, μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από την ΑΕΚ με 1-0. Ομολογώ πως αυτό που αντίκρισα, στο βαθμό που συνέβη, με αιφνιδίασε και με έπεισε για τη ζέση που αντιμετωπίζει τη δουλειά του στο "Γεώργιος Καλαφάτης" ο Ιταλός προπονητής.

Απέναντι μου ήταν ένας άνθρωπος "αναψοκοκκινισμένος", ένας επαγγελματίας που προσπαθεί αλλά δεν παράγει αποτελέσματα και αγχώνεται για αυτό, κάποιος ο οποίος ενδιαφέρεται να πετύχει. Χαρακτηριστικά, τρεις φορές ξέσφιξε τη γραβάτα του, προφανώς διότι είχε την αίσθηση ότι... πνιγόταν από το άγχος, ενώ η φωνή του έκρυβε ένταση από τα όσα είχαν προηγηθεί.

Που θέλω να καταλήξω;

Ο Στραματσόνι "καίγεται" να πετύχει κάτι στον Παναθηναϊκό και το δείχνει. Το διαπιστώνουμε όσοι παρακολουθούμε την ομάδα από κοντά και είναι σημαντική η διαχείριση μιας πρόκλησης σαν να πρόκειται για την τελευταία. Σημαίνει ότι ο 39χρονος κόουτς θα το παλέψει όσο δεν πάρει για να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο και να πάρει νίκες.

Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει τις προπονητικές του ικανότητες ή την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στον Παναθηναϊκό. Δυστυχώς για αυτόν, ο Στραματσόνι πρέπει να εργαστεί προσαρμοσμένος στη δυσαρέσκεια των φιλάθλων και πιθανώς, στην αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του. Από τη στιγμή που αποδέχτηκε την πρόταση, υποχρεούται να πορευτεί ως έχει, μέχρι να καταφέρει να αλλάξει. Του παρέχει, όμως, έξτρα κίνητρα για να επιμείνει και να αντιστρέψει το κλίμα.

Σίγουρα, για πρώτη φορά από την ημέρα που ήρθε στην Αθήνα, νιώθει τόσο έντονα την πίεση και την υποχρέωση να κατακτήσει νίκες. Όσο και αν επιχείρησε να αμυνθεί, επαναλαμβάνοντας ότι η διοίκηση δεν θα τον κρίνει τον Μάρτιο, αφού του έχει αναθέσει να συγκροτήσει το ρόστερ της επόμενης σεζόν, ήταν φανερό ότι αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο να μην προλάβει να φτάσει ο ίδιος σε εκείνο το χρονικό σημείο.

Περαιτέρω, ο τρόπος που ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός από την ΑΕΚ έχει παρεμφερή χαρακτηριστικά με την ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ, τους αποκλεισμούς από τον Ατρόμητο και τη Γκαμπάλα και άλλα αρνητικά αποτελέσματα στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών. Δεν μπορούμε να αναλύσουμε τα αίτια, γιατί δεν τα έχουν κατανοήσει ούτε ο προπονητής, ούτε οι ποδοσφαιριστές.

Λάθη, επιπολαιότητες, αδράνειες, έλλειψη συγκέντρωσης, κακές επιλογές, κατάχρηση τρίπλας... Πολλά αρνητικά που δεν μπορεί να τα χρεωθεί ο προπονητής, αλλά τα χρεώνονται οι ποδοσφαιριστές. Διότι πέραν της ευθύνης του κόουτς στο πλάνο, αυτοί οι οποίοι ενεργούν στον αγωνιστικό χώρο, είναι οι παίκτες. Επιβάλλεται να κατανοήσουν ότι πρέπει να αγωνίζονται με σοβαρότητα και συγκέντρωση και να αποφεύγουν να λαθεύουν τόσο εύκολα.

Δεν έχει νόημα να επικεντρωθούμε σε ένα ή δύο παίκτες ή σε μία ή δύο φάσεις, διότι τα προβλήματα δεν είναι μεμονωμένα. Είναι η συνολική λειτουργία της ομάδας που πρέπει να διορθωθεί, από τη νοοτροπία μέχρι τη διάταξη και τις επιλογές του προπονητή. Οπότε, είναι συνολική η ευθύνη της διόρθωσης.

Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι η νοοτροπία. Η ομάδα παίζει χαλαρά, δείχνει να μην έχει "παλμούς", να μην αναζητά το παραπάνω. Από εκεί αρχίζουν οι δυσλειτουργίες και εκεί καταλήγουν. Πως θα βρεθούν λύσεις ή εάν μπορούν να βρεθούν, παραμένει άγνωστο..

Από εκεί και πέρα, το ρόστερ σε καμία περίπτωση δεν είναι για... πέταμα, ούτε ο Στραματσόνι είναι ο χειρότερος προπονητής. Απλώς, φέτος στον Παναθηναϊκό πάνε όλα στραβά και δεν είναι εύκολο να ισιώσουν. Από την άλλη, κάτι πρέπει να γίνει γιατί στις 13 Μαρτίου, ο Ολυμπιακός περιμένει στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και όπως εξελίχτηκε η σεζόν, οι δύο αιώνιοι δεν έχουν πολλά ενδιαφέρονται παιχνίδι μέχρι το τέλος...

Υ.Γ.: Στις εκτιμήσεις μου για τον Μολέντο, έσφαλα πλήρως. Δεν περίμενα ότι θα αγωνιστεί τόσο σύντομα, όσο αγωνίστηκε, ούτε περίμενα να έχει τέτοια απόδοση. Ο Βραζιλιάνος ήταν αποτελεσματικός και δυναμικός, ένα στόπερ που έλειπε χρόνια από τον Παναθηναϊκό.

Θα παραστήσω τον προπονητή και θα μου φαινόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον το "πείραμα" με τους Μολέντο, Τελάντερ δίδυμο στους στόπερ και τον Σάντσεθ ως αμυντικό χαφ. Υποστηρίζω αυτή τη "μετάθεση" επειδή το "εξάρι" στη διάταξη του Στραματσόνι, σε πολλές φάσεις παίζει ως τρίτος στόπερ και κατεβαίνει χαμηλά να πάρει τη μπάλα. Ο Ισπανός μπορεί να το υπηρετήσει αυτό...

Υ.Γ.2: Αυτή τη στιγμή, στο ρόστερ υπάρχει ένας αμυντικός χαφ, ο Λαγός και άλλος ένας χαφ, ο Λουντ, οι οποίοι δεν έχουν την ποιότητα ή τις ικανότητες του Εσιέν, αλλά βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Ένας εκ των δύο έπρεπε να αρχίσει στην ενδεκάδα και να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες του Παναθηναϊκού για τη νίκη. Αντ' αυτού, προτιμήθηκε ο Εσιέν, ο οποίος δεν βοήθησε και ανάγκασε τους Ζέκα και Αμπέντ να τρέχουν περισσότερο, σε πιο πολλούς χώρους και να μην έχουν βοήθειες.

Αντί ο Στραματσόνι να αξιοποιήσει την κόπωση των Σιμόες και Γιοχάνσουν (έκαναν το χειρότερο παιχνίδι τους), την απουσία εναλλακτικών και το γεγονός ότι ο Βάργκας ως τρίτος χαφ δεν μαρκάρει, άφησε 75 λεπτά τον Εσιέν στο ματς. Νομίζω πως ήταν η χειρότερη επιλογή του...