Ήταν ένα κακό βράδυ. Για όλους. Μηδενός εξαιρουμένου. ΟΚ, για να μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ήταν η εξαίρεση σε έναν κανόνα που ήταν -με το συμπάθιο- σκατά. Όχι. Ο Σλότερ δεν ήταν. Είχε 20π., μεν με 4/11 τριπ. δε. Και ναι, μιλώ για την επίθεση. Γιατί γενικά, αυτά που έκανε ο Παναθηναϊκός -σε επίπεδο ομαδικής λειτουργίας-, θα ήθελε να τα έχει κάνει η Φενέρμπαχτσε. Αλλά δεν έτυχε.. Και εν πάση περιπτώσει, δεν γίνεται ομάδα, η οποία χάνει τον αριθμό των τρίποντων που σκοράρει να 'ναι κωλόφαρδη όταν μας βολεύει και ικανή όταν δεν μας βολεύει, έτσι; Τα επιθετικά ριμπάουντ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Αρχικά, ο Μπατίστα έμεινε εκτός. Ο Μαυροκεφαλίδης ήταν στην Αθήνα -λόγω τραυματισμού- και σαν να μην έφτανε η απουσία των βασικών σέντερ, βγήκε από την εξίσωση και ο Διαμαντίδης, στο δεύτερο ημίχρονο -λόγω διαστρέμματος. Δηλαδή, ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να παίξει χωρίς τους δυο παίκτες που του δίνουν τα περισσότερα. Χωρίς το βασικό πόιντ γκαρντ, τον αρχηγό, την κεφαλή του... σπιτιού (αυτόν που δημιουργεί για όλους) και χωρίς το βασικό σέντερ.

Η Φενέρμπαχτσε δεν ήθελε να πάθει ό,τι στο ΟΑΚΑ. Για αυτό και φρόντισε ιδιαίτερα τον Σλότερ, ενώ δεν παρέλειψε να 'χει παίκτες (πληθυντικό) πάνω στην μπάλα, όταν ήταν στα χέρια γκαρντ. Εν αντιθέσει με το πρώτο ματς, οι Τούρκοι είχαν ένα σαφέστατο πλεονέκτημα: μέσα στη ρακέτα, καθώς οι δυο βασικοί σέντερ του Παναθηναϊκού έλειπαν. Αυτό το αβαντάζ το έκαναν ριμπάουντ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Ενδεχομένως γιατί δεν τους το επέτρεψε και ο Ράιτ (έπαιξε άμυνα, τελείωνε φάσεις κοντά στο καλάθι, ενώ έκανε και ένα απίστευτο κόψιμο).

Ο Διαμαντίδης έμεινε για πέντε λεπτά στον πάγκο στην πρώτη περίοδο (είχε "γυρίσει" ήδη το πόδι) και η παρέα του απέκτησε πρόβλημα στη δημιουργία. Τι έκαναν οι παίκτες του Ιβάνοβιτς; Επειδή διάβαζαν πολύ καλύτερα από τους αντιπάλους τους, "χτυπούσαν" στις αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Όπου υπήρχε μις ματς ήταν ευκαιρία για γιορτή. Η Φενέρμπαχτσε άργησε να κατανοήσει τη βοήθεια των "πρασίνων" στη ρακέτα -ώστε να βρει τον ελεύθερο παίκτη. Το έκανε κάποια στιγμή, τότε που οι Παππάς, Σλότερ και Μπλουμς είχαν αναλάβει την περιφερειακή γραμμή και οι Φώτσης και Γκιστ τη φροντ λάιν (στην αρχή της β' περιόδου). Ρίσκαραν στον Μαχμούτογλου και το πλήρωσαν. Οι Τούρκοι πίεσαν, έκλεψαν, έβαλαν και τρία τρίποντα στο τρανζίσιον και έφτασαν στο 29-22 (15.38'').

Οι γηπεδούχοι δοκίμασαν και ζώνη, ομοίως και οι φιλοξενούμενοι και με πρωτοβουλίες η διαφορά μαζεύτηκε (36-35, στην εκκίνηση της τρίτης περιόδου), όταν οι άλλοι (που και αυτοί μπάσκετ παίζουν), άρχισαν το πάρτι. Κατ' αρχάς των τριπόντων (με τον Γκάουντλακ να σκοράρει τρία, στα πρώτα 2.53'' της γ' πράξης) και μετά... γενικότερα. Ό,τι δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν οι γηπεδούχοι στο πρώτο μισό, το εκμεταλλεύτηκαν έως εκεί που δεν πήγαινε άλλο στο β' μισό (το ύψος για τα ριμπάουντ και το ρυθμό στην επίθεση -γιατί η Φενέρ δεν έδειξε πάλι να είναι η.. μάνα του συστήματος).

Ενόσω ο ΠΑΟ στερείτο δημιουργίας, πλάνου και αμυντικού προσανατολισμού -καθώς κανείς δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 5 με άριστα το 10-, η Φενέρ είχε όλους τους παίκτες της σε κέφια. Όπως ανέβαινε ο δείκτης της διαφοράς, ανέβαινε και η αυτοπεποίθηση. Και το ποτάμι δεν είχε γυρισμό. Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να μη χάσει τη διαφορά του πρώτου ματς, στο ΟΑΚΑ (+18). Χάθηκε όμως, και αυτή και τώρα σε ενδεχόμενη ισοβαθμία, η Φενέρμπαχτσε είναι από πάνω.

Σε... άλλα νέα της ημέρας, ο Παναθηναϊκός θα τερματίσει (τουλάχιστον) τρίτος στον όμιλο, εφόσον κερδίσει την Αρμάνι στο Μιλάνο, την ερχόμενη εβδομάδα. Αρκεί ακόμα και να διαφυλάξει το +27 (90-63) του πρώτου γύρου. Και έτσι δεν θα ζήσουμε ελληνικό γκρουπ στο ΤΟΡ16.