Αντιλαμβάνομαι ότι το Internet είχε την ίδια εξέλιξη με τη συγγνώμη (από τότε που "βγήκαν" χάθηκε το φιλότιμο, μαζί και το μέτρο), αλλά υπάρχουν κάποια γεγονότα που δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει ούτε ο μεγαλύτερος μάγκας του πληκτρολογίου. Απλά, να θυμίσω πως η ζωή είναι αλλού, έτσι;

Η αλήθεια είναι πως τα ελληνικά δεν είναι και η πιο εύκολη γλώσσα του πλανήτη (αντιθέτως). Άρα υπάρχει μια δικαιολογία, για όσους δεν καταλαβαίνουν ακριβώς αυτά που διαβάζουν και κάνουν άστοχα σχόλια -ενίοτε και κακόβουλα. Κατανοητή είναι και η εγγενής ανάγκη πλήθους ανθρώπων να ξεσπούν για όσα δεινά συμβαίνουν (ή νομίζουν ότι συμβαίνουν) στην καθημερινότητα τους, όχι σε αυτούς που τους φταίνε (σιγά μην και δεν), αλλά όπου να 'ναι. Και ποιος ιδανικότερος προορισμός (ξεσπάσματος) από το Ιnternet, όπου "κρύβεσαι" πίσω από ένα ψευδώνυμο ή ένα fake λογαριασμό;

Ξεπερνάς κατ' αυτόν τον τρόπο κάποιο από τα θέματα σου; Όχι. Αλλά μικρή σημασία έχει... Το θέμα μας είναι ξεδώσεις, να το "παίξεις" μάγκας, πιστεύοντας πως κάποιος ενδιαφέρεται για αυτά που γράφεις. Η αλήθεια είναι ότι θα ενδιαφερόταν (κάποιος), αν τεκμηρίωνες την όποια άποψη σου. Ουδείς ωστόσο, ασχολείται με τις "τυφλές" απειλές -και τις "τυφλές" κρίσεις για ανθρώπους και καταστάσεις που πιστεύεις ότι γνωρίζεις, αλλά δεν έχεις την παραμικρή ιδέα επ' αυτών. Ούτε καν αυτός που έχει ως στόχο ζωής τα τρία profiles στο Facebook (σύνολο 15.000 "φίλοι") και τους δεκάδες χιλιάδες followers στο Twitter.

Στο "τριφύλλι" ο Νέλσον

Εσύ λοιπόν, που κατακεραυνώνεις όλες τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού, δηλώνοντας φίλαθλος της ομάδας, απάντησε μου στο εξής ερώτημα: κάνεις τον κόπο να πας μέχρι το γήπεδο; Όχι για τα ντέρμπι "αιωνίων", ούτε για τα πρωτοκλασάτα ματς της Euroleague. Πας στα ταπεινά ματς της Α1; Πιάνεις μια θέση στην εξέδρα, ακόμα και όταν η ομάδα σου χάνει ή είσαι ο κοινώς λεγόμενος "πανηγυρτζής"; Δίνεις κάτι, για να ζητάς; Ή μόνο ζητάς;

Εσύ που έχεις αλλάξει, άρδην, τη ζωή σου, λόγω της κρίσης, αντιλαμβάνεσαι πως έχουν αλλάξει τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας σου; Ή για κάποιο δικό σου λόγο θεωρείς ότι οι άνθρωποι που χάνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια (γιατί κανείς δεν βγάζει λεφτά από το ευρωπαϊκό μπάσκετ), έχουν ως προορισμό ζωής να χάσουν ακόμα περισσότερα, επειδή έτσι γουστάρεις; Γιατί έτσι είχες μάθει, γιατί έτσι είχες συνηθίσει;

Παναθηναϊκός καλεί Κόνιαρη

Όποιος δεν έχει εκατομμύρια να σπαταλήσει (πλέον η λίστα αυτή είναι εξαιρετικά ολιγομελής -με τη Ρωσία και την Τουρκία να κυριαρχούν), περιμένει. Περιμένει να δει και τα "κοψίματα" από το ΝΒΑ, αλλά και να βρει περιπτώσεις που ταιριάζουν στη γενικότερη φιλοσοφία, χωρίς να τινάζουν την μπάνκα στον αέρα. Αυτό δεν είναι εύκολο. Το να μπορείς να βρεις. Αλλά συγγνώμη. Εσείς (οι "ελεύθεροι σκοπευτές"-σχολιαστές) ξέρετε καλύτερα.

Αν γινόταν κάτι αντίστοιχο του summer league που κάνει το ΝΒΑ στο Λας Βέγκας, υπήρχε περίπτωση να πάρεις το αυτοκίνητο σου και να οδηγήσεις για τρεις ώρες, ώστε να δεις παίκτες που είτε ανήκουν στην ομάδα σου -αλλά κάθε άλλο παρά πρωτοκλασάτοι είναι-, είτε θέλουν να βρουν μια θέση σε αυτή ή σε όποια άλλη ομάδα; Γιατί οι Αμερικανοί το κάνουν. Και ναι, αυτοί έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να σχολιάζουν, να "κράζουν", ακόμα και να απαιτούν. Εσύ που αποφεύγεις τέτοιου είδους συγκινήσεις, που πιστεύεις ότι έχεις μόνο απαιτήσεις και καμία υποχρέωση, όχι.

Ανακοινώνει ο Παναθηναϊκός το πλάνο της ελληνοποίησης, πέφτουν όλοι να τον "φάνε". Αποκαλύπτονται οι στόχοι, γίνεται της κακομοίρας για όσους "χάθηκαν" (λες και δεν υπάρχει ανταγωνισμός, λες και οι "πράσινοι" είναι οι μόνοι που διεκδικούν παίκτες). Η περίπτωση του Νικ Καλάθη, εν τω μεταξύ, ήταν άκρως ενδεικτική του τρόπου που αντιδρά ο Έλληνας (ας πούμε) φίλαθλος. Τι είπε αυτός, όταν η ΚΑΕ εξέδωσε ανακοίνωση που είχε και δηλώσεις του παίκτη επί της ισχύουσας πραγματικότητας; Αυτά. Τι άλλα;

Ο Σλότερ είναι "ανύπαρκτος", ο Νέλσον "λίγος", ο Μπατίστα... Ουρουγουανός και οι Λούντζης, Παπαγιάννης και Κόνιαρης ως μη γενόμενοι. Για αυτούς που έμειναν, με στόχο να προωθηθούν; Ούτε λόγος. Αν έχετε τέτοιο κληρονομικό χάρισμα και δεν το εκμεταλλεύεστε κατάλληλα, χαραμίζεστε. Πέραν τούτου, ουδέν.

Από το Ντιουκ στο ΟΑΚΑ

Το φετινό εγχείρημα του ΠΑΟ δεν είναι απλό. Είναι όμως, ξεκάθαρο: δόθηκε προτεραιότητα στους Έλληνες και αυτή τη στιγμή, από το ρόστερ των 14 παικτών, μόνο οι τέσσερις είναι ξένοι. Επίσης βέβαιο είναι ότι χρειάζεται υπομονή και σύνεση. Λέξεις που δεν είναι ακριβώς το "μεσαίο όνομα" της φυλής μας. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα.

ΥΓ: Τα ευκόλως εννοούμενα θα έπρεπε να παραλείπονται. Δηλαδή, θες έναν παίκτη, τον "κλείνεις", αλλά η ιστορία "χαλάει" στην τελική ευθεία, για πλήθος λόγων. Μάνατζερ "σκοτώνονται" μεταξύ τους, παίκτες και προπονητής αλλάζουν άποψη κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αθλητές συμφωνούν με ομάδες και οι ατζέντηδες "χαλάνε" τη δουλειά. Υπάρχουν πολλές παράμετροι, όπως και το δεδομένο ότι άλλο είναι το "θέλω", άλλο το "έκλεισα", άλλο το "υπέγραψα και ανακοίνωσα". Και πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της "αστοχίας" ή του να χάνεις μια εξέλιξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξέρετε πώς γίνεται η δουλειά ή ότι θα την κάνατε καλύτερα. Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι για κάποιους, πρώτιστο ενδιαφέρον είναι το ξέσπασμα. Να τα πουν, να ξεδώσουν. Οπότε, θα αρκεστώ (και σε αυτήν την περίπτωση) στο "είστε πολύ ωραίος, κύριε".