Έλιωσε σαν παγωτό

Αν θες να "πάρεις" εκτός έδρας παιχνίδι (και δη αυτού του τύπου το παιχνίδι) πρέπει να κάνεις διάφορα. Τα κυριότερα; Να μην φοβάσαι να πας στο drive και να βάζεις -τουλάχιστον- τα λέι απ. Ο Παναθηναϊκός έχασε έξι, μόνο στη δεύτερη περίοδο. Επίσης χρήσιμο (δηλαδή, ζωτικής σημασίας) είναι να έχεις ξεκάθαρα πλάνα απέναντι σε καλή άμυνα. Σαν και αυτή που έπαιξε σήμερα η ΤΣΣΚΑ. Τι έκαναν οι "πράσινοι"; Τίποτα. Μα τίποτα.

Ο ΠΑΟ εξεπλάγη από τον Καούν, γιατί... τον είχε συνηθίσει αλλιώς. Όταν λοιπόν, ο Ρώσος άρχισε να μονοπωλεί το ενδιαφέρον (γιατί αυτή τη φορά, το game plan ήταν διαφορετικό), δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Γενικά δεν έδειξαν να ξέρουν τι να κάνουν για να "σώσουν" την κατάσταση. Επί της ουσίας, δεν έκαναν τίποτα, πέραν του ότι για ένα τρίλεπτο (στο -18) δοκίμασαν άμυνα ζώνης. Και τι έγινε; Η ΤΣΣΚΑ σκόραρε σε όλες τις κατοχές.

Αλλά ας μην το περιορίσω. Για να "πάρεις" ένα do or die παιχνίδι, που δίνει πρόκριση στο Final Four, χρειάζεται πάνω από όλα, να έχεις δυνατό πνεύμα και φυσικά αυτοπεποίθηση. Είδατε να 'χει κάτι από τα δύο ο Παναθηναϊκός; Όχι. Τι είχε; Διάθεση να κάνει ό,τι στο πρώτο παιχνίδι της σειράς (αυτό που αν έπαιρνε, θα ήταν ήδη Μιλάνο, αλλά με υποθέσεις δεν πας πουθενά). Αυτή τη φορά όμως, είχε απέναντι του μια έτοιμη -για όλα- ομάδα.

Μήπως είδατε τον Μεσίνα να κάνει ό,τι έκανε στα προηγούμενα ματς; Αυτή τη φορά, όλα ήταν ξεκάθαρα για τους Ρώσους. Για το μεγαλύτερο διάστημα, για αυτό που καθιέρωσε την κυριαρχία της, ο Ιταλός χρησιμοποίησε μικρό rotation. Μόνο εκείνους που ταίριαζαν στο πλάνο, το οποίο στο Νο1 είχε τη λέξη "άμυνα" και στο Νο2 τα ριμπάουντ. Όχι απαραίτητα το πιο ταλαντούχο, αλλά αυτό που είχε την εμπειρία, αυτό που είχε τη μεγαλύτερη δύναμη. Δεν άλλαξε 20 φορές τους ψηλούς, σε μια περίοδο. Άφησε τον Καούν στο παρκέ και τον Κρστιτς στον πάγκο. Ο Τεόντοσιτς μπήκε για να δώσει κάποιες... πινελιές και όλοι (μα όλοι) έδωσαν και την τελευταία ικμάδα ενέργειας στην άμυνα. Ό,τι δηλαδή, έκανε ο ΠΑΟ έως εδώ, το έκανε η ΤΣΣΚΑ. Και τι έκανε ο Παναθηναϊκός; "Έλιωσε".

Απέναντι σε σκληρές (και συνεπείς) άμυνες, χρειάζεσαι περισσότερο από ποτέ, να επιστρατεύσεις το ταλέντο, σε αυτόν τον τομέα. Ο Διαμαντίδης είχε 0/5 σουτ (6/32 σε όλη τη σειρά -σήμερα φάνηκε εκτός ελέγχου, έξαλλος με τον εαυτό του, γιατί το πνεύμα ήθελε, αλλά το σώμα δεν μπορούσε να ακολουθήσει), ο Μπράμος 1/4 διπ. και 1/2 τριπ., ο Ματσιούλις 0/2 διπ., 0/2 τριπ., ο Κάρι 1/3 διπ. (4/19 στη σειρά), ο Φώτσης 1/3 τριπ. (1/3 διπ. και 8/22 τριπ. στη σειρά), ο Ούκιτς 1/5 διπ. και 0/1 τριπ. (9/25 διπ. και 2/10 τριπ., στη σειρά). Όλοι μαζί, είχαν στο πέμπτο ματς 15/46 δίποντα και 3/12 τριπ. Ποσοστά που δεν σου δίνουν τη νίκη, ούτε σε οικογενειακό διπλό. Εξ ου και η βροχή των αρνητικών ρεκόρ, που δικαιολογούν χαρακτηρισμούς, τύπου "βραδιά ντροπής". Αυτό είναι ένα δεδομένο. Το να ισοπεδώνεις όμως, τα πάντα είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα. Γιατί αυτή είναι η ομάδα που γύρισε από το 0-2 στο 2-2. Δεν είναι άλλη.

Αν χρειάζεται κάτι άλλο, κάτι παραπάνω; Ναι. Αν στην παρούσα φάση μπορεί να γίνει κάτι; Όχι. Οπότε πού καταλήγουμε; Πως το καλοκαίρι θα πρέπει να τεθούν όλοι αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και μετά με την αλήθεια και να πορευτούν αναλόγως. Έως τότε, υπάρχει το πρωτάθλημα και η ευκαιρία για εξιλέωση. Γιατί ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Το κάθε κεφάλαιο της ιστορίας, ωστόσο καλύπτεται από το επόμενο.