X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

EUROLEAGUE

Έτσι δεν πας πουθενά

Η Νίκη Μπάκουλη γράφει για τη νύχτα που άπαντες είδαν ξεκάθαρα πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν χειριστή. Αυτή που οι "πράσινοι" επέτρεψαν στη Μάλαγα να φανεί καλή ομάδα (γενικά και ειδικότερα της Εuroleague).

Συγγνώμη, αλλά αρνούμαι να χαρακτηρίσω τη Μάλαγα "ομάδα Εuroleague". Τώρα, το αν την έκανε να φαίνεται... τέτοια ο Παναθηναϊκός, είναι άλλο ερώτημα. Και ποια είναι η απάντηση; Ναι, την έκανε.

Στην αρχή της περιόδου, το βασικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν ότι "άνοιγε" τόσο πολύ το ρόστερ που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Είχαν χαθεί ρόλοι, αποστολές, τα αβγά και τα πασχάλια. Μαζί με αυτά, χάθηκαν και ματς, για να "κλείσει" λίγο η επιλογή και να έλθουν οι νίκες, στις οποίες αφενός βοήθησαν οι υγιείς πια παίκτες, αφετέρου το ότι οι "πράσινοι" πάτησαν στην περυσινή συνταγή -και στους παίκτες που την εκτέλεσαν σε εξαιρετικό επίπεδο.

Τώρα, η κατάσταση είναι άρδην διαφορετική. Το ροτέισον έχει "κλείσει" σαν στρείδι. Ο Κάρι θα μπορούσε να 'χει παίξει περισσότερο, όπως και ο Μαυροκεφαλίδης παρέα με τον Λασμέ -διότι ο Φώτσης δεν περιόρισε ακριβώς τον Κάνερ Μέντλι.

Ο τραυματισμός του Τζέιμς Γκιστ δημιούργησε επιπλέον πρόβλημα που και οι τυφλοί είδαν στη Μάλαγα. Με τον Αμερικανό να τίθεται εκτός μάχης (λόγω υποτροπής, στο τράβηγμα που έπαθε την περασμένη εβδομάδα στους προσαγωγούς), ο Παναθηναϊκός έχασε μια απειλή μέσα από τη ρακέτα (που τη χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ), αλλά και στα ριμπάουντ. Πόσα πήρε ο ΠΑΟ; 16 αμυντικά και 3 επιθετικά. Πόσα πήρε η Ουνικάχα; 18 αμυντικά και 14 επιθετικά. Ναι, 14 επιθετικά.

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι "πράσινοι" υπέπεσαν σε 16 λάθη, εκ των οποίων τα 11 τα έκανε στο δεύτερο ημίχρονο. Και αυτά τα λέτε πολλά. Μια στιγμή. Υπάρχουν κι άλλα.Οι γηπεδούχοι είχαν πολύ μεγαλύτερη ενέργεια και σαφέστατο στόχο να απομονώσουν τον Διαμαντίδη από τους συμπαίκτες του. Τι έκανε ο ΠΑΟ για αυτό; Τους άφησε. Ο Βάσκεθ ανέλαβε τον Λασμέ. Τι έκανε ο ΠΑΟ όταν ο Βάσκεθ ήταν στον πάγκο; Τίποτα.Συνολικά, η Ουνικάχα (63) είχε 15 περισσότερα σουτ από τον Παναθηναϊκό (48). Δεν θα τα λέγατε απλά πολλά. Είναι.

Λες δεν γίνεται, αλλά έλα που όλα γίνονται (τελικά)

Ρωτήστε όποιον ξέρετε και ασχολείται με το μπάσκετ, τι υποθέτει πως έκανε ομάδα, η οποία τελείωσε ματς με 69.2% στα δίποντα και 40.9% στα τρίποντα. Το 90% θα σας πει ότι κέρδισε. Ε, ο Παναθηναϊκός είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Πολύ απλά, τα επιθετικά ριμπάουντ και τα λάθη του φρόντισαν για αυτό. Και άντε να πεις ότι όταν ο άλλος σουτάρει από τα 9 μέτρα, δεν είναι λάθος της άμυνας. Είναι όμως, λάθος να του επιτρέψεις να βρει ρυθμό. Και κάπως έτσι οι Κάνερ Μέντλι και Τούλσον είχαν 9/16 τρίποντα -μαζί.

Οι "πράσινοι" δεν μάτσαραν ποτέ την ενέργεια των Ισπανών (οι παίκτες του Πεδουλάκη έκαναν μόλις 1 κλέψιμο -πέραν όλων των άλλων που διαβάσατε ήδη), που αφού μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, το έκαναν. Και νίκησαν.

Για το τέλος, άφησα... την αρχή: ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν "άσο", πολλώ δε από τη στιγμή που ο Ούκιτς δεν θυμίζει σε τίποτα τον περυσινό Ούκιτς. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά επειδή δεν μπορεί (με το πρόβλημα στους αχίλλειους). Ιδανικά, οι "πράσινοι" θα έπρεπε ήδη να έχουν πάρει αυτόν τον παίκτη. Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά...

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ