Ο Διαμαντίδης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας πίσω από τον πάγκο, να προσπαθεί να ζεστάνει τον αχίλλειο που του έκανε ζόρικη την καθημερινότητα. Ήταν ξεκάθαρο πως θα παίξει εάν και εφόσον κριθεί 100% απαραίτητο. Δεν ήταν και τόσο απαραίτητο, τελικά. Γιατί εξαιρουμένου του ξεκινήματος (φευ), σε όλο το άλλο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε πάθος, θέληση, πλάνο και το μυαλό που χρειαζόταν για να δει προκοπή. Για να καταλάβεις, ο Γιάνκοβιτς έγινε οργανωτής, ο Ραντούλιτσα πασέρ (πέρα από σκόρερ), τα "3αρια" σκόρερ και γενικά είδαμε πώς μπορεί να είναι το μπάσκετ, όταν οι παίκτες διασκεδάζουν την παρουσία τους στο παρκέ. Όχι. Δες τη φωτογραφία και το χαμόγελο του κορυφαίου αυτής της βραδιάς.

Η σημασία του παιχνιδιού ήταν ενδεχομένως ο λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν είχε ρυθμό στην αρχή -είχε πέντε λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο. Ή τουλάχιστον, αυτό είπε ο "Σάλε" στο ημίχρονο. Το βέβαιο είναι πως οι παίκτες του δεν ξεχείλιζαν (όλοι) από ενέργεια. Αλλά και ο Πάβλοβιτς που ξεχείλισε στα πρώτα λεπτά, έκανε πατ κιουτ δυο φάουλ (ως είθισται) και του κόπηκε η φόρα. Η αδυναμία του Κούζμιτς να βρει τις άκρες του με τον Ντάνστον, έκανε αναγκαία την είσοδο του Ραντούλιτσα νωρίτερα του αναμενόμενου. Και να σου πω και κάτι; Αυτή ήταν η πολυτιμότερη συνεισφορά του Κούζμιτς στο ματς: να ωθήσει στη γρήγορη είσοδο του Σέρβου, ο οποίος κυριάρχησε κάτω από το καλάθι.

Στο πρώτο μισό είχε 15π. (6/9 διπ., 3/5 βολές), 3-2 ριμπ., 1 κλεψ., 1 ασίστ και 7 κερδισμένα φάουλ σε 11.30, μαζί με τα δυο λάθη που είχε κάνει στα πρώτα λεπτά της εισόδου του στο παρκέ. Τελείωσε με 23π. (8/12 διπ., 7/10 βολ.), 3-5 ριμπ., 1 κλεψ., 2 ασίστ, 10 κερδισμένα φάουλ, με μόνη παραφωνία στα 27.03'' συμμετοχής του, τα 5 λάθη. Αλλά να σου πω και τους μέσους όρους του, έως σήμερα: 12.4π., 4.1 ριμπ., 1.1 ασίστ, 0.6 κλεψ., 1.9 λάθη σε 19.19'' συμμετοχής. Θα είδες ότι είχε ξεπεράσει από το πρώτο ημίχρονο τον εαυτό του έτσι; Και το έκανε και με εντυπωσιακούς τρόπους, που περιέλαβαν και τρία έμμεσα τρίποντα. Όπως πήγαινε στα αποδυτήρια, για την ανάπαυλα, έλεγε με το χαμόγελο που είχε έπειτα από κάθε προσπάθεια του (διότι ο τύπος διασκέδασε αυτό το βράδυ το μπάσκετ και φαινόταν) "απαντήσαμε στην ενέργεια τους, γιατί εκείνοι ήταν που μπήκαν στο ματς με μεγαλύτερη ενέργεια".

Εκείνοι είχαν και καλύτερη τύχη, όσο οι "πράσινοι" δεν έβρισκαν στόχο από μέση και μακρινή απόσταση. Ο Τζόρτζεβιτς ζητούσε -ως πρώτη επιλογή- από τον Πάβλοβιτς να πάρει πρωτοβουλίες και ως δεύτερη, να πηγαίνει χαμηλά στο καλάθι η μπάλα. Ένα μικρό πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν ο "Ντούντα" έστειλε εκεί δυο παίκτες. Το 21-29 ήταν η συνέπεια (και είχε 1/8 σουτ για τον Παναθηναϊκό, συν χαμένα ριμπάουντ) με τον κόουτς του ΠΑΟ να παίρνει ένα ακόμα τάιμ άουτ και να επαναλαμβάνει πως θα ήταν χρήσιμο κάποια στιγμή οι παίκτες του να δοκιμάσουν το μακρινό σουτ. Σχεδίασε και σύστημα που "έβγαζε" τον Φώτση μόνο. Στην πρώτη απόπειρα (ο Φελντέιν βρήκε τον διεθνή φόργουορντ) δεν βρήκε στόχο. Η δεύτερη (μετά το επιθετικό ριμπάουντ έγινε φάση copy paste) βρήκε, το γήπεδο αίφνης είχε ανοίξει και η ζωή των γηπεδούχων έγινε πιο εύκολη -με εκείνη των... γειτόνων να γίνεται μαύρη. Γιατί αυτό που ήταν πρόβλημα, είχε γίνει πλεονέκτημα έως το 45-38 (22.30), που τελείωσε με δυο σερί τρίποντα -των Καλάθη και Φελντέιν.

Ως προτεραιότητα στις επιλογές, έμεινε ο Ραντούλιτσα, αλλά ο Ίβκοβιτς χαμήλωσε το σχήμα και δημιουργήθηκε ένα... μπουρδούκλωμα στο μυαλό των "πρασίνων" που έβλεπαν τον πιο σταθερό παίκτη τους να ανεβαίνει ψηλά για να "πιάσει" τον Σάριτς και να μένει τρύπα κάτω από το καλάθι. Μετά το 58-53 (27.15''), ο Τζόρτζεβιτς κάλεσε τους παίκτες του να τους εξηγήσει ποια μπορεί να είναι μια λύση στο πρόβλημα. Όρισε ως ανάγκη να εκμεταλλεύονται όλοι το miss match που υπήρχε στην επίθεση (Ραντούλιτσα vs. Σάριτς) και να ρίχνουν μια χείρα βοηθείας στην άμυνα -γιατί ο Σέρβος δεν προλάβαινε να κάνει εγκαίρως τη διαδρομή και ο Κροάτης έκανε πάρτι, φτάνοντας τους 13π. Στο τελείωμα της τρίτης περιόδου, ο "Ράντουλας" αποσύρθηκε, το σχήμα της παρέας του "χαμήλωσε" (ο Φώτσης έγινε σέντερ) και έμενε να δούμε τι θα βγει από αυτό και αν θα συνεχιστεί -δεν συνεχίστηκε. Το βέβαιο ήταν πως η τρίτη πράξη ήταν... χορταστική (βλ. επί μέρους 28-24), με τον ΠΑΟ να έχει μεταξύ πολλών άλλων και 7 ασίστ.

Το επικίνδυνο της ιστορίας ήταν πως ο Ερτέλ επίσης, είχε βρει ρυθμό (μαζί με τον Σάριτς ήταν οι μόνοι που σκόραραν στο τελευταίο τετράλεπτο της τρίτης περιόδου για την Εφές) και ότι οι Γκιστ και Πάβλοβιτς είχε από τρία φάουλ, μιάμιση περίοδο πριν το τέλος. Όταν η τουρκική ομάδα μείωσε στο καλάθι, ο Ραντούλιτσα έδωσε ασίστ στον Καλάθη και ο ΠΑΟ απομακρύνθηκε εκ νέου (33.01''). Όχι, δεν μπέρδεψα τον πασέρ με τον σκόρερ. Όπως δεν μπέρδεψα τον οργανωτή με τον Γιάνκοβιτς, στις δυο φάσεις που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο -με επιτυχία.

Επίσης, έβλεπα καλά ότι ο ΠΑΟ "έκλεινε" το οπτικό πεδίο των φιλοξενούμενων προς το καλάθι του -δεν τους έδινε εύκολη πρόσβαση. Όταν ο Πάβλοβιτς είδε μόνο τον Γκιστ στην περιφέρεια και ο Αμερικανός δοκίμασε (εύλογα) την τύχη του, εμφανίστηκε το +8. Όταν είδε ο Καλάθης σε... ειδυλλιακή θέση τον Γιάνκοβιτς, εμφανίστηκε το +10 (37.23'', με τις ασίστ του διεθνούς γκαρντ να γίνονται 6). Ω ναι. Αυτό το βράδυ σκόραραν ΚΑΙ τα "τριάρια". Φοβερό;

Ακριβώς το αντίθετο ήταν το φάουλ, στο καλάθι του Σάριτς -έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ-, στο 1' για το τέλος, μαζί με το λάθος του Πάβλοβιτς στα καπάκια. Το έσωσε ο Καλάθης, που άφησε το χρονόμετρο να κυλήσει (να φτάσει στα 35''), πριν σταματήσει το χρονόμετρο. Μετά έκλεψε ο Φώτσης και... καλό ξημέρωμα.