Όχι. Δεν θα αρχίσω... από την αρχή. Θα εστιάσω στο τέλος. Για την ακρίβεια, στις τελευταίες επιθέσεις και τα δυο τάιμ άουτ που πήρε ο Έτορε Μεσίνα, ένα στο 1.09''' για το τέλος και το άλλο ενώ απέμεναν 38''. Τι ακολούθησε και στις δυο περιπτώσεις; Ποικιλίες! Μια για ούζο και μια για μπύρα. Γιατί plays δεν θα τα λέγατε αυτά που "εκτέλεσαν" οι παίκτες του.

Οι της "ομάδας του στρατού" συμπεριφέρθηκαν σαν να μην είχαν ιδέα τι έπρεπε να κάνουν, τι "έτρεχαν", πού πήγαιναν και τι ήθελαν. Όχι μόνο γιατί δεν πρέπει να είχαν και το πιο ξεκάθαρο πλάνο του κόσμου, αλλά και επειδή δεν τους το επέτρεψαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, με την έντονη, την επιθετική άμυνα και δη στα γκαρντ.

Χωρίς τον Τεόντοσιτς, η ΤΣΣΚΑ δεν έχει αυτό που λέμε "δημιουργία". Και τι γίνεται; Τα περιμένουν όλα από τον Ουίμς. Που είναι εξαιρετικός σκόρερ, αλλά δεν είναι και θεός. Με τρεις παίκτες πάνω του, μάλλον και όσα έκανε ήταν πάρα πολλά.

Από την άποψη της τακτικής, ο Παναθηναϊκός νίκησε γιατί έπαιξε πιο σκληρά από τους άλλους. Και όταν παίζεις πιο σκληρά (άρα και πιο συγκεντρωμένα), παίρνεις ως bonus από την κυρία Τύχη και τα μεγάλα σουτ, σαν και αυτά που έβαλαν οι Ράιτ, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης και Λασμέ.

Οι "πράσινοι" αντιμετώπισαν την ΤΣΣΚΑ, ως ομάδα. Όλοι πρόσφεραν κάτι και άξιζαν 100% τη νίκη. Παρεμπιπτόντως, αντιλήφθηκαν πως πρέπει να δίνουν το 110% από την αρχή έως το τέλος, γιατί όπως αποδείχθηκε και στο τρίτο ματς, κάθε φορά που ο ΠΑΟ έριχνε ταχύτητα, "έκοβε" κάτι από τη δυναμική του, η "ομάδα του στρατού" επέστρεφε και διεκδικούσε αυτά που χρειαζόταν.

Αυτό το βράδυ δεν είναι ο Αλβέρτης που πρέπει να ανησυχεί, αλλά ο Μεσίνα. Ο "Φράγκι" κατάφερε, σε μηδενικό χρόνο, να εξελίξει τους ντροπαλούς και παθητικούς παίκτες της Μόσχας σε τύπους που είχαν για έμβλημα την αυτοπεποίθηση και την επιθετικότητα. Φυσικά και αυτό είναι το ζητούμενο και για την Τετάρτη (23/4).

Ο Ζακ Ράιτ ήταν ο MVP και για όλα τα north-south, που λένε στο... Αμέρικα (δηλαδή, με ντρίμπλα από τη μια άκρη στην άλλη, για το καλάθι), ο Στεφάν Λασμέ ήταν επίσης σημαντικός και εξέθεσε όλους τους αντίπαλους σέντερ, ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν ο αρχηγός που χρειαζόταν η παρέα του, στο παρκέ (αυτός που ήξερε τι να κάνει και πότε να το κάνει, όταν κρινόταν το αποτέλεσμα) και εν πάση περιπτώσει, όλοι έπαιξαν το ρόλο τους σε αυτό που έγινε 2-1. Το know how του 2-2 το έχουν. Μένει να το εκτελέσουν την Τετάρτη. Stay tuned.