Όταν είσαι σέντερ και δεν μπορείς να ποστάρεις γκαρντ, δεν φταίει η π... η μπάλα. Φταις εσύ. Όταν είσαι σέντερ και φτάνεις μέχρι μέσα, για να κάνεις παράβαση τριών δευτερολέπτων, βήματα και διπλή ντρίμπλα (στην ίδια φάση), δεν φταίει η π... η τύχη. Πάλι φταις εσύ.

Όταν έχεις starter που με την παρουσία του, στην άμυνα ξεκινάς με -8 (γιατί κάποιος πάει για βοήθεια, κάποιος από τους άλλους μένει ελεύθερος, βρίσκει το σουτ και και το βάζει -έγινε back to back αυτό) μάντεψε ποιος φταίει;

Ξεκάθαρα πιο έτοιμος ο Ολυμπιακός

Στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και έτοιμος να εκμεταλλευτεί ό,τι του έδινε ο Παναθηναϊκός. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το ντράιβ του Διαμαντίδη (20-26, 13'), κατόπιν του οποίου έπεσε στο παρκέ και μέχρι να σηκωθεί ο Κόλινς είχε σκοράρει τρεις πόντους, στο transition (καλάθι και φαουλ).

Ο αρχηγός του ΠΑΟ σκόραρε επτά σερί πόντους, για να εξελιχθεί το 4-12 σε 13-14 (7.05), αλλά παρέα δεν βρήκε να γίνει κάτι περισσότερο από το 15-21 του 10' (παρεμπιπτόντως, ο Αλβέρτης είχε χρησιμοποιήσει οκτώ παίκτες και είχαν σκοράρει οι τέσσερις και ο Μπαρτζώκας είχε παίξει με οκτώ και είχαν δώσει πόντους οι επτά).

Πήρε τα ριμπάουντ. Και τι τα έκανε;

Ο Γκιστ δοκίμασε να παίξει (στη β' περίοδο), αλλά πολύ σύντομα επέστρεψε ο Φώτσης στο παρκέ. Ο “Μήτσος” συνέχισε τις εφόδους (κορυφαία στιγμή ήταν το ριμπάουντ που πήρε... με κεφαλιά), ο Ματσιούλις τις επιχείρησε επίσης, ενώ ο Ράιτ πήρε πρωτοβουλίες, αλλά κάτι καλύτερο από την εξελιξη του 22-33 (16.20) σε 28-36 (20') δεν έγινε. Δύσκολα θα μπορούσε να γίνει, με τον ΠΑΟ ν α 'χει 9/25 δίποντα στο πρώτο μισό. Είχε, θα μου πείτε και 9 επιθετικά ριμπάουντ (συνολικά, είχε πάρει οκτώ περισσότερα από τους Πειραιώτες). Και τι τα έκανε;

Τίποτα δεν ήταν όπως πέρυσι

Ο Λασμέ είχε δύο φάουλ από νωρίς (6.54'') και επέστρεψε στην τρίτη περίοδο, παρέα με τους τύπους που έκριναν εν πολλοίς τους περυσινούς τελικούς (Γκιστ, Ματσιούλις, Διαμαντίδη και Ούκιτς). Δεν ήταν όμως, οι ίδιοι -γιατί πέρυσι είχε και περισσότερες αλλαγές το... σύστημα. Σίγουρα κατέθεσαν ψυχή, όπως φάνηκε και από την πρώτη (ολοκληρωμένη) επίθεση του β' ημιχρόνου, που είχε δυο επιθετικά ριμπάουντ και τον Ματσιούλις να σκοράρει. Ο Λιθουανός ήταν εκείνος που πρωταγωνίστησε στο πρώτο πεντάλεπτο (σκόραρε και... έβγαζε οφ σάιντ τον Γκιστ), αλλά είχε και 0/3 βολές.

Όλοι και... ποιος;

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός συνέχισε να εκτελεί επιτυχώς. Σκόραραν οι Μάντζαρης, Σπανούλης και Πέτγουεϊ, που στα προηγούμενα ματς ήταν φειδωλοί. Ο τελευταίος έφτασε τους 10π., όταν διαμόρφωσε το 38-54 (28'). Οι “πράσινοι” χαμήλωσαν το σχήμα (με τον Ματσιούλις στο “4” -και από ανάγκη), αλλά το τρίποντο δεν το βρήκαν. Γενικότερα, τη λύση δεν έβρισκαν εύκολα -γιατί δεν την έψαχναν αρκετά. Τι έγινε; Έχασαν και τα ριμπάουντ, γιατί ο Λιθουανός είχε άλλη δουλειά πια και να πώς προέκυψε το 40-56 του 30'. Συν βέβαια, τις 4/8 βολές στην τρίτη περίοδο και τα 5 λάθη, με τις 2 ασίστ να... ξεκαθαρίζουν όλα όσα γίνονταν.

Το άγχος του Ολυμπιακού και η κούραση του Λασμέ

Το σχήμα με τον Ματσιούλις στο “4” εγκαταλείφθηκε, ο Γκιστ επέστρεψε, ο Διαμαντίδης έκανε πάλι ένα βήμα μπροστά, με τον Μπράμο να γίνεται “δυάρι” (οι Κάρι, Ούκιτς και Ράιτ δεν είχαν βοηθήσει) μπήκαν τα σουτ (που έδινε ο Ολυμπιακός) και να το 10-2 έως το 50-58 (33.24''). Η αλήθεια είναι πως ένα (μεγάλο) άγχος φάνηκε στο παιχνίδι των “ερυθρόλευκων”, ο Παναθηναϊκός ενέτεινε τις προσπάθειες του, έκανε και ο Μάντζαρης τέσσερα τα φάουλ του (και ο Κόλινς δεν κατέβαζε ακριβώς υποδειγματικά την μπάλα και το έργο ανέλαβε ο Σπανούλης), με την πίεση στην άμυνα και τις με εισόδους στο “ζωγραφιστό” να βγάζουν στο 60-64 (37.56'', με το φόλοου του Φώτση -ήταν οι πρώτοι του πόντοι).

Ο Λοτζέσκι σηκώθηκε από τα οκτώ μέτρα (αψυχολόγητα) και ο Διαμαντίδης με βολές έκοψε τη διαφορά στο καλάθι, στο 1.40 για το τέλος. Εκεί που ήταν όλα στρωμένα για την ισοφάριση (μετά το άστοχο σουτ του Μάντζαρη), ο Διαμαντίδης έκανε λάθος πάσα, προς τον Λασμέ που από την κούραση δεν ακολούθησε τον Σπανούλη και το πλήρωσε (62-66, 44.5''). Ο ΠΑΟ πήγε για τρίποντο, αλλά ο Μπράμος δεν βρήκε στόχο, με τον Ματσιούλις να χάνει σουτ δύο πόντων στα 23.5'' για τη λήξη (όταν μάλλον οι γηπεδούχοι χρειάζονταν το τρίποντο) και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έφυγε για πρώτη φορά -στην ιστορία των τελικών επί πρωταθλητμάτων ΕΣΑΚΕ- νικητής από το ΟΑΚΑ.