Η ερώτηση είναι μία: ποιο είναι το ακριβές ζητούμενο του Παναθηναϊκού; Η απάντηση επίσης, είναι μία: να πάει στο Final Four. Πάμε τώρα, να δούμε πώς μπορεί να γίνει αυτό.

Σίγουρα όχι με το να παίζει όπως στην πρώτη περίοδο εναντίον της Νταρουσάφακα. Τότε που έδωσε μια ασίστ, τότε που δέχθηκε 30 πόντους, εκ των οποίων τους 16 τους σκόραρε ο Σεμίχ Ερντέν. Όχι γιατί έπαθε μετάλλαξη -δεν ξύπνησε μέσα του ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον, που τον είχε κρυμμένο για χρόνια-, αλλά επειδή ο Ραντούλιτσα τον άφηνε να κάνει το κομμάτι του, με τον Χάντερ να επιστρατεύεται, να κάνει δυο γρήγορα φάουλ και να αποχωρεί. Ο Κούζμιτς δεν ήταν πρόχειρος να βάλει πλάτη στο κομμάτι της άμυνας -που είναι το δυνατό του- και κάπως έτσι, υπήρξε πρόβλημα.

Μια αδυναμία να ενταχθεί στο γενικότερο κλίμα την επέδειξε και ο Νικ Καλάθης, στο χειρότερο φετινό του παιχνίδι. Το -4 στον πίνακα αξιολόγησης είναι ό,τι χειρότερο έχει "μαζέψει" ο διεθνής γκαρντ φέτος. Η προηγούμενη χειρότερη επίδοση ήταν το 1 στην πρεμιέρα του ΤΟΡ16 με τη Φενέρμπαχτσε. Εναντίον της Νταρουσάφακα είχε 1 π., με 0/3 σουτ, 1/2 βολές, 2 ριμπ., 2 ασίστ, 2 λάθη, δέχθηκε δυο τάπες και έκανε 4 φάουλ σε 18'. Για αυτό και παρακολούθησε το φινάλε από τον πάγκο.

Ένα άλλο θέμα τώρα, υπήρξε πάλι στη θέση "3", με τον Γιάνκοβιτς να έχει μείνει στην Αθήνα και τον Πάβλοβιτς που πήγε στη γείτονα, να επιστρέφει στις εμφανίσεις που έκανε όταν είχε "μπλοκάρει" το μυαλό του, όταν είχε νικηθεί από το άγχος του -πριν τις προσθήκες. Ο "Σάλε" δεν είχε άλλη λύση από το να χρησιμοποιήσει τρεις κοντούς στην περιφέρεια και τον Διαμαντίδη για αρκετό διάστημα ως "σμολ φόργουορντ". Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά αν οι "πράσινοι" θέλουν κάτι καλό από τη φετινή τους ζωή, θα πρέπει να είναι η τελευταία -και έτσι δεν θα χάνονται και αμυντικά ριμπάουντ, οπότε το κέρδος θα είναι διπλό.

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού συνέχισε να διασκεδάζει -κατά δήλωση του ιδίου, επειδή διανύει το τελευταίο τρίμηνο της καριέρας του, θέλει να περνά καλά στο παρκέ- και μαζί του διασκεδάζουν όλοι. Γίνονται πιο γρήγοροι, πιο έξυπνοι, πιο ήρεμοι και πιο οργανωμένοι και πιο αποτελεσματικοί. Η άμυνα του Παναθηναϊκού "έκλεισε" ("έδωσαν" τα περιφειακά σουτ, αλλά αυτό ήταν ένα ρίσκο που έπρεπε να πάρουν) και στην άλλη άκρη ο Διαμαντίδης "έφτιαχνε" τους συμπαίκτες του. Επέτρεψε και στον Ουίλιαμς να είναι ο εαυτός του (πριν φορτωθεί με το τέταρτο φάουλ στην τρίτη περίοδο -όταν ο Ραντούλιτσα είχε 3), να οικοδομήσει την αυτοπεποίθηση που του επέτρεψε να κάνει ό,τι έκανε στο τέλος.

Πάμε όμως, και σε αυτό το τέλος: όταν οι "πράσινοι" βρήκαν τις άκρες τους και άρχισαν να παίζουν ορθολογικό, έξυπνο μπάσκετ, έγιναν και οι κυρίαρχοι του ρυθμού και των εξελίξεων. Έφτασαν και στο 77-81 στο 39', αλλά ακολούθησε μπλακ άουτ. Ήτοι διαδοχικά λάθη, κακές άμυνες και η ευκαιρία της Νταρουσάφακα να προηγηθεί με 3 πόντους (84-81), ενώ το χρονόμετρο κυλούσε στα τελευταία του δευτερόλεπτα. Λίγο έλειψε δηλαδή, να αυτοκαταστραφεί ο Παναθηναϊκός, πράγμα που σε ανάλογη συνθήκη στα playoffs θα του στοιχίσει το ματς -γιατί εκεί ο αντίπαλος θα 'χει την τεχνογνωσία του πώς να μην πετάς τα δώρα που σου προσφέρουν οι αντίπαλοι σου. Το γεγονός ότι ο Ουίλιαμς πήρε την ευθύνη -δεν δίστασε, δεν αγχώθηκε, ούτε καν ίδρωσε- και ήταν αποτελεσματικός είναι σε αυτά που κρατά ο ΠΑΟ από αυτό το ματς, για τη συνέχεια. Σε αυτή τη λίστα μπαίνουν και τα αντανακλαστικά του Τζόρτζεβιτς, ο οποίος επενέβη έγκαιρα και καίρια κάθε φορά που προέκυπτε ένα πρόβλημα προς λύση.

Πλέον, όλα είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού. Και δεν εννοώ μόνο την πρόκριση στα playoffs, με τα σενάρια να αναφέρονται αναλυτικά εδώ . Εννοώ και το παραπέρα.