«Μια φορά και έναν καιρό, ήταν η Ιγκοκέα». Ετσι δεν αρχίζουν όλα τα παραμύθια; Εν τω μεταξύ, όπως όλα τα παραμύθια, και το συγκεκριμένο, έχει και «δράκο». Την Ευρωλίγκα!

Ποια όμως, είναι… η κυρία; Η πρώτη της κανονικής περιόδου στην Αδριατική λίγκα που ολοκληρώθηκε το Σάββατο και που σύμφωνα με όσα λένε οι άνθρωποι της, δικαιούται μια θέση στους ομίλους της Ευρωλίγκας, για τη σεζόν 2013-2014. Μόνο που η διοργανώτρια αρχή έχει αντίθετη άποψη. Αλλά θα φτάσουμε και εκεί. Ας ξεκινήσουμε… από το παραμύθι.

Εμπειρία συν «πείνα» = επιτυχία!

Η εκπρόσωπος της πόλης Λακτάσι (των 30.000 κατοίκων), που βρίσκεται στο σερβικό κομμάτι ( Republika Srpska ) της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης αποφάσισε το περασμένο καλοκαίρι να οδηγηθεί σε επιλογές παικτών που είχαν όλες τις προδιαγραφές να κάνουν μεγάλη καριέρα, αλλά για κάποιο λόγο… δεν την έζησαν.

Κατά συνέπεια, είχαν… την πείνα της διάκρισης. Με μπάτζετ που πλησίαζε το 1.000.000 ευρώ, ενέταξε στο ρόστερ παίκτες όπως οι Μπράνκο Γιόροβιτς, Μίλαν Ντόζετ, Νεμπόισα Γιοξίμοβιτς, Κλίφορντ Χάμοντς και Σίνισα Στεμπέργκερ. Μεταξύ αυτών που πρόσφερε ο σύλλογος ήταν… και ένα ιδανικό περιβάλλον διαβίωσης -γιατί δεν είχαν και πολλά άλλα να κάνουν, πέραν του να παίζουν μπάσκετ.

Ο… large κόουτς

Για προπονητής, επελέγη ο Ντράγκαν Μπάγιτς, ένας κόουτς που δεν είχε κάποια προτέρα –μεγάλη- εμπειρία και πριν την εκκίνηση της χρονιάς ήταν γνωστός μόνο… για το στοίχημα που κυκλοφορούσε και ρωτούσε «πόσο θα αντέξει;». Κανείς δεν είχε ποντάρει πέραν των τριών εβδομάδων. Όλοι έχασαν.

Γιατί αυτό που έκανε ήταν να παραδώσει τα κλειδιά στους έμπειρους παίκτες του, να τους τονίσει την ανάγκη να πάρουν πρωτοβουλίες και να… μεταδώσουν τη γνώση και να κάνουν ανά πάσα στιγμή ό,τι έκριναν πως έπρεπε να κάνουν. Είχαν δηλαδή, τις… ευλογίες του. Τους ξεκαθάρισε και ότι ουδείς πίστευε σε αυτούς, οπότε… δεν είχαν κάτι να χάσουν. Μόνο να κερδίσουν. Και κέρδισαν τα έξι πρώτα ματς της αγωνιστικής περιόδου (Σιρόκι, Μπουντούτσνοστ, Ράντνιτσκι, Σπλιτ, Ερυθρό Αστέρα, Ολίμπια Λιουμπ.), πριν χάσουν στο τελευταίο δευτερόλεπτο από την Τσεντεβίτα, στο Ζάγκρεμπ και μετά από τη Ζάνταρ, πάλι στο φινάλε. Όχι μόνο δεν διαλύθηκαν, αλλά στο επόμενο ματς νίκησαν την Παρτίζαν με 23 πόντους διαφορά!

Όταν επικράτησαν και στο Λακτάσι του Ερυθρού Αστέρα, δεν υπήρχε κάποιος που δεν είχε καταλάβει τι έχει συμβεί: η Ιγκοκέα ήταν η ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς!

Ο ηγέτης και… το «ένα-ένα»

Πραγματικό αφεντικό της Ιγκοκέα είναι ο πρόεδρος του σερβικού κομματιού της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης , Μίλοραντ Ντόντικ.

Ως πρόεδρος του συλλόγου, αναφερόταν μέχρι πρότινος ο αδελφός του, Γκόραν Ντόντικ, ο οποίος τον Γενάρη, τη μέρα του 80-77 επί του Ερυθρού Αστέρα (που έκανε τη «σταχτοπούτα» μόνη πρώτη), πανηγύρισε... κατά τρόπο που κατά τον Φερνάντο Νάβας (και όσα είχε υποστηρίξει σε απολογία του, το 2011) δείχνεις πως το σκορ είναι «1-1». Το θέμα έφτασε στην αθλητική δικαιοσύνη, η τιμωρία αποτέλεσε γεγονός, ομοίως και η παραίτηση του (αλλά ήταν, για τα… μάτια του κόσμου).

Ο πονοκέφαλος του Μπερτομέου

Η Ιγκοκέα υποστηρίζει πως βάσει των όσων είχε εξαγγείλει η Ευρωλίγκα, όταν συμφώνησε να δίνει τρεις θέσεις στην Αδριατική λίγκα (θα πήγαινε μια στον πρώτο της κανονικής περιόδου, μια στον πρωταθλητή και η δευτεραθλήτρια θα έπαιζε στα προκριματικά), του χρόνου πρέπει να βρίσκεται σε όμιλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Η Ευρωλίγκα απαντά πως ευθύς εξ αρχής, είχε ενημερώσει πως τα εισιτήρια θα δίνονταν στις φιναλίστ του Φάιναλ Φορ, ενώ στα προκριματικά θα πήγαινε ο τρίτος και τονίζει ότι η Αδριατική λίγκα ήταν αυτή που άλλαξε τους κανόνες, υποσχόμενη μια θέση στον πρώτο της ρέγκιουλαρ σίζον.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, η αλήθεια είναι πως η Ευρωλίγκα δεν… κάνει πάρτι στην ιδέα να βρεθεί η Ιγκοκέα στους ομίλους, από τη στιγμή που δεν πληροί βασικές προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, έχει γήπεδο 3.050 θέσεων, ενώ χρειάζεται 5.000 θέσεων.

Οι διοικούντες το σύλλογο ενημερώνουν πως είναι διατεθειμένοι να μετακομίσουν στην Μπάνια Λούκα, αίτημα που πρώτα θα πρέπει να κάνει αποδεκτό η Ευρωλίγκα! Οπότε, ο μόνος τρόπος για να βρεθεί στην ελίτ η Ιγκοκέα είναι να πάρει το πρωτάθλημα!