Η τεχνολογία είναι εχθρός!
Η Νίκη Μπάκουλη γράφει για... τα μηχανήματα του σατανά που επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να μάθει την ήττα της Φενέρμπαχτσε και τη ζωτικής σημασίας ανάγκη να πάρουν οι "πράσινοι" κάτι από όλους.
Αλλιώς παίζεις όταν ξέρεις πως θα ζήσεις ή θα πεθάνεις από όσα καταθέσεις εκείνη την ώρα στο παρκέ και αλλιώς όταν γνωρίζεις ότι... δεν χάθηκε και ο κόσμος, αν δεν δώσεις και όλο σου το είναι. Αν είναι αυτό δικαιολογία για όσα έκανε ο Παναθηναϊκός στο "Παλαού Μπλαουγκράνα"; Όχι.
Αν χάθηκε και ο κόσμος; Μεταξύ μας, ό,τι και αν γίνει που να αφορά τα αθλητικά δρώμενα, ο κόσμος θα συνεχίσει να υφίσταται. Άρα, θα ήταν χρήσιμο αυτή η φράση να μην ξαναχρησιμοποιηθεί από κανέναν.
Το παιχνίδι του ΠΑΟ εναντίον της Μπαρτσελόνα έγινε πολύ φτωχό (του τύπου να 'χει για καλύτερο επιθετικό δεκάλεπτο αυτό που σκόραρε 17 πόντους!), από το σημείο που ήχησε η κόρνα της λήξης στην Ulker Sports Arena και μετά. Και άντε να συνέχιζε όπως στην πρώτη περίοδο, όταν δεν χάθηκε το μέτρημα των πόντων που έβαλε (15), αλλά δεν χάθηκε και εκείνων που "έφαγε" (14). Μετά... τα πάντα χάθηκαν και στο τέλος το ματς.
Οι αριθμοί της φτώχειας
Οι ψηλοί των "μπλαουγκράνα" έκαναν ό,τι γούσταρε η ψυχή τους και αυτοί των "πρασίνων" ό,τι τους επέτρεπαν. Δηλαδή, τα ελάχιστα. Οι προσωπικότητες δεν έλαμψαν ακριβώς, με τα ριμπάουντ (28-15 για τους γηπεδούχους 25-7 για τους φιλοξενούμενους) να ξεκαθαρίζουν πως οι Καταλανοί (εκ των πιο φορμαρισμένων ομάδων, το τελευταίο δίμηνο) είχαν κέφια. Οι της Ελλάδος, όχι.
Και άντε, εναντίον της Εφές το 39.5% στα δίποντα και το 24% στα τρίποντα ήταν αρκετό για να γίνει η δουλειά. Εναντίον ομάδας που προερχόταν από 12 σερί νίκες (και είναι η μόνη αήττητη στη Euroleague) ήταν ξεκάθαρο πως αυτοί οι αριθμοί (παρεμπιπτόντως, έγιναν 43.9% και 33.3% αντίστοιχα) δεν θα έφταναν ούτε... για ζήτω.
Βιάζεστε και δεν πρέπει
Δεν υπήρχε διάθεση (αυτό δείχνουν οι αριθμοί), δεν υπήρχε συγκέντρωση (οι επιλογές ήταν βιαστικές και η υπομονή άγνωστη λέξη) και δεν υπήρχε δημιουργικότητα. Αλλά πάνε αυτά. Αφήστε τα. Πάμε παρακάτω. Γιατί έτσι όπως εξελίχθηκε η ιστορία, με νίκη επί της Μάλαγα την ερχόμενη Πέμπτη (3/4), ο Παναθηναϊκός θα βρεθεί εν πολλοίς στα play offs της Euroleague. Αν μπορεί να πάει και Final Four; Βιάζεστε και δεν πρέπει. Κάντε λίγο... κράτει, για να δούμε μια στιγμή τι θα πρέπει να κάνει καλύτερα εναντίον της Μάλαγα.
Πρέπει να "κλέψει" τις αδυναμίες
Σε αυτό το επίπεδο (σε αυτή τη φάση, όταν δηλαδή, κρίνονται πράγματα) είναι σαφές πως χρειάζεσαι τους περισσότερους δυνατούς παίκτες, να δίνουν λύσεις. Όπως χρειάζεται να καλύπτεις τις αδυναμίες σου -σημείωση: όλοι έχουν αδυναμίες.
Οι ψηλοί του Παναθηναϊκού λοιπόν, δεν είναι και οι καλύτεροι στο ποστάρισμα, μηδέ τα μεγαλύτερα φόβητρα που υπάρχουν εκεί έξω. Αυτά που κάνει από τα 6.75 κρίνουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό και την έκβαση του όποιου ματς, το περιβόητο pnr το τιμά (δεόντως) μόνο ο Διαμαντίδης, ενώ δεν βρίθουν δημιουργίας.
Μια καλή αρχή, για να "κλέψεις" κάτι είναι η πολύ δυνατή άμυνα, ώστε να ωθήσεις τους αντιπάλους σε λάθη και να τρέξεις στον αιφνιδιασμό, για να πάρεις εύκολους πόντους. Οι Ούκιτς, Ράιτ, Ματσιούλις, Γκιστ και Λασμέ είναι αυτοί που κάνουν δουλειά στα μετόπισθεν και τα έμπροσθεν πιο άνετα. Η δεύτερη "μονάδα" (των Διαμαντίδη, Κάρι, Μπράμος, Φώτση και Λασμέ) δίνει pnr και τρεις εξαιρετικούς σουτέρ. Δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν και άλλα, τα οποία και προφανώς θα δούμε, αρχής γενομένης από το ματς "ζωής ή θανάτου" με τη Μάλαγα. Αν θα φανούν αρκετά για να φτάσουν την ομάδα στο Final Four; Είπαμε. Μη βιάζεστε.