Ο Νικ Κάνερ Μέντλι ήταν ο πρώτος που προκάλεσε μια γενικότερη απορία, με την απόφαση του να φύγει από τη Μάλαγα και να υπογράψει στην Αστάνα. Του Καζακστάν, όπου έπαιξε φέτος ο Πατ Καλάθης. Ποια ήταν η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά; Οι Ρώσοι έδωσαν στον 30χρονο φόργουορντ το ποσό του 1.000.000 δολ. το χρόνο, για διετές συμβόλαιο. Γυρίστε λίγο πίσω στην ηλικία του αθλητή. Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ο Αμερικανός (απόφοιτος του Μeryland) είχε έλθει στην Ευρώπη για την Άρτλαντ, για να επιστρέψει στην πατρίδα για τους Sioux Falls Skyforce και να γυρίσει άρον άρον στην ήπειρο μας, για την Γκραν Κανάρια. Με εξαίρεση τη σεζόν 2012-2013, όταν πετάχτηκε μέχρι τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ήταν κάτοικος Ισπανίας. Πράγμα που σημαίνει ότι η εφορία του είχε ξεπεράσει το 40%. Άρα, ακόμα και 1.000.000 ευρώ να του έδινε ομάδα της χώρας, στην τσέπη του θα έμπαιναν τα μισά. Ήταν μονόδρομος η μετακόμιση και... έγινε μονόδρομος η Αστάνα, όταν τέθηκαν όλες οι προσφορές στο τραπέζι. Για εκείνους που επέμειναν ότι θα μπορούσε να πάει κάπου αλλού (δεδομένης της ποιότητας του ως παίκτη), ο εκπρόσωπος του, Μίσκο Ραζνάτοβιτς ρώτησε (στο Twitter) "δηλαδή, η ομάδα δεν έχει δικαίωμα να κάνει επενδύσεις, για να μπει στην ελίτ της Ευρώπης;". Απάντηση; Σαφώς και έχει. Αυτό όμως, τι σχέση έχει με το θέμα μας;

Ο Κάνερ Μέντλι δεν θα έμενε για πολύ μόνος, διότι ο Ζοφρί Λοβέρν θα ανακοίνωσε κάποια εικοσιτετράωρα αργότερα την απόφαση του να πάει στη Χίμκι. Ομάδα που του έδωσε 1.000.000 δολ., για κάθε σεζόν διετούς συνεργασίας συν 600.000 δολ. στην Παρτίζαν -ώστε να τον αποδεσμεύσει. Αν μπορούσε να πάει κάπου αλλού; Μπορούσε. Μέχρι και το ΝΒΑ, το οποίο είχε θέσει ως στόχο. Αν θα έβρισκε τόσα λεφτά; Όχι. Εν πάση περιπτώσει, στη δική του περίπτωση υπήρχε μόνο αγάπη στο "adieu", με το λαό να του δίνει τις καλύτερες ευχές του και να του υπόσχεται το θερμότερο χειροκρότημα, αν τυχόν συναντηθούν οι Ρώσοι με τους Σέρβους στο Eurocup.

Αυτές οι περιπτώσεις, μπροστά σε εκείνες που ακολούθησαν, ήταν... απλές οδοντόκρεμες.

Ο Τάιρις Ράις ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του τελευταίου τρίμηνου της σεζόν, διάστημα στο οποίο αναδείχθηκε MVP στο Final Four της Euroleague και στους τελικούς της ισραηλινής λίγκας. Παρεμπιπτόντως, για το πρώτο εξάμηνο της ίδιας αγωνιστικής περιόδου, δεν σήκωνε κώλο από τον πάγκο, ώσπου προέκυψε ανάγκη και εκείνος την κάλυψε. Από το καλοκαίρι του 2009 -όταν διέσχισε τον Ατλαντικό, για τον Πανιώνιο- έως και προ τριημέρου, ο Αμερικανός γκαρντ πρέπει να είχε ως μεγαλύτερη ετήσια αμοιβή, τα 425.000 δολ. που του έδωσε φέτος η Μακάμπι. Αν ενημερωθείτε για τη ζωή του, θα τη χαρακτηρίσετε και λίγο βασανισμένη. Και ενδεχομένως να δικαιολογήσετε την απόφαση του να πάει στη Χίμκι, έναντι 2 εκάτ. δολ. το χρόνο, για τριετές συμβόλαιο, αντί για τη Ρεάλ Μαδρίτης που έφτασε έως το 1.3 εκάτ. δολ. τη σεζόν, για διετές. Πολλοί τον είπαν "μισθοφόρο" (στο Twitter). Εκείνος θύμισε πως " έχω και ένα παιδί να μεγαλώσω". Από του χρόνου, θα μπορεί να μεγαλώσει και ολόκληρη ομάδα.

Ο πιο τίμιος

Πριν καν τελειώσει το πρωτάθλημα στη Γερμανία, ο Ολυμπιακός είχε κάνει τις ενέργειες του για να αποκτήσει τον MVP των τελικών, Μάλκολμ Ντιλέινι. Και έφτασε την προσφορά 1.7 εκάτ. δολ. για δυο χρόνια. Ο Αμερικανός έλεγε πως θέλει να ρίξει και μια ματιά στο ΝΒΑ. Αυτό που έκανε, ήταν να πάει στη Ρωσία, με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν να καταθέτει προ τριημέρου τη μεγαλύτερη προσφορά, εξ όσων είχε. Σημείωση: δεν παίζει Euroleague. Δεύτερη σημείωση: με tweets ο Ντιλέινι εξήγησε ότι είχε θέσει ως στόχο να 'χει γίνει εκατομμυριούχος ως τα 25. "Και έγινα". Η Μπάγερν τον αποχαιρέτησε, με τις καλύτερες ευχές και οι της "Loko" εξήγησαν ότι τον διάλεξαν αφενός γιατί... τους σκότωσε φέτος, αφετέρου διότι το όνομα του είναι συνώνυμο με την κατάκτηση εθνικών λιγκών (έχει τρεις σερί τίτλους, σε τρία διαφορετικά πρωταθλήματα).

Μια κατηγορία μόνος του, ο Τεόντοσιτς

Την τελευταία τριετία, η ΤΣΣΚΑ έχει επιδείξει μια εκνευριστική ανικανότητα να πατήσει στην κορυφή της Ευρώπης, χάνοντας παιχνίδια που φαίνονταν δικά της, πριν το φετινό χουνέρι, όταν η μπάλα γλίστρησε από τα χέρια του Βικτόρ Χριάπα. Του αρχηγού, ο οποίος επελέγη από τον κόουτς για να πάρει την τελευταία επίθεση του ματς, διότι τις δυο προηγούμενες χρονιές αυτή (η επίθεση) πήγαινε στον Μίλος Τεόντοσιτς και μετά... στο γάμο του καραγκιόζη (με το συμπάθιο). Οπότε, είπαν να αλλάξουν τακτική. Και τι κατάλαβαν; Τίποτα.

Το θέμα είναι ότι ο Σέρβος έχει ακούσει τα εξ αμάξης (από τους εν βρασμώ διοικούντες την ομάδα και τους προπονητές), ενώ δεν θα τον λέγατε και την πιο χαρακτηριστική περίπτωση νικητή στην Ευρώπη. Φέτος λοιπόν, είχε την ευκαιρία (βάσει των πληροφοριών) να πάει στην Αναντολού Εφές ή τη Φενέρμπαχτσε. Να παίξει δηλαδή, για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. και στις δυο περιπτώσεις, θα είχε μπροστά του την πρόκληση να συμβάλει στη δημιουργία ενός μεγάλου αποτελέσματος, το οποίο ονειρεύονται χρόνια οι Τούρκοι, αλλά δεν το ζουν. Και τι έκανε; Έμεινε εκεί που ήταν έναντι 7.000.000 δολ., για τρία χρόνια. Όχι. Τα ποσά των γειτόνων, δεν έφταναν εκεί... ψηλά. Θα μπορούσατε να πείτε και ότι προτίμησε αυτά που ήξερε, από τα άγνωστα, ότι απέφυγε το ρίσκο. Για την ιστορία, ήξερε πριν καν λήξει το συμβόλαιο του ότι η ΤΣΣΚΑ θα κάνει τη μεγαλύτερη προσφορά. Γιατί; Λέμε να αποφύγουμε τις... συγκινήσεις, οπότε αρκεστείτε σε αυτό.