Τα έδωσαν όλα. Ό,τι είχαν και δεν είχαν. Αν σκεφτείτε πως ο βασικός γκαρντ -και καλύτερος σκόρερ, έως την περασμένη εβδομάδα- ήταν εκτός, ότι ο 10ος παίκτης της ΤΣΣΚΑ είναι ο Βίκτορ Χριάπα (ο 11ος ο Νίκολς και ο 12ος ο Κορόμπκοφ), ότι υπήρχε χαώδης διαφορά σε θέμα μεγέθους και εμπειρίας, το 3-1 ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να πάρει ο Παναθηναϊκός από αυτήν τη σειρά. Και από ό,τι φάνηκε, ο κόσμος αναγνώρισε πως έγινε η υπέρβαση, χειροκροτώντας αυτά τα παιδιά στα τελευταία λεπτά του "αντίο" που απηύθυναν στη φετινή Euroleague (με τη διαφορά να είναι στο -17). Και αυτό αποδεικνύει ότι αυτό που επιχείρησαν φέτος οι "πράσινοι" έχει εκτιμηθεί. Όπως και ότι τα καλύτερα έρχονται.

Το τι κρατά ο ΠΑΟ από την πορεία που διέγραψε φέτος στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, σε συλλογικό επίπεδο, θα το αναπτύξουμε άλλη στιγμή. Γιατί εκκρεμεί μια εξέλιξη. Ας περιμένουμε λοιπόν, λίγο.

Για 26.43'' ο Παναθηναϊκός είχε υποδειγματική συμπεριφορά. Σε όλα του. Έπαιξε πολύ καλή άμυνα, είχε υπομονή, καλή κυκλοφορία και έβρισκε λύσεις σε όποιο πρόβλημα προσπαθούσε να δημιουργήσει η ΤΣΣΚΑ (που χρησιμοποίησε μέχρι και άμυνα ζώνης). Μετά,... έπεσε το ρεύμα.

Αυτό το βράδυ, δεν υπήρξε έκπληξη, υπό την έννοια ότι ο Παναθηναϊκός εξακολούθησε να 'χει δυο επιλογές. Ή που θα έβαζε τα τρίποντα ή που θα προλάβαινε την ΤΣΣΚΑ, πριν στηθεί. Και αν στηνόταν, θα ήταν πάντα χρήσιμα τα split. Στην άλλη άκρη, οδηγούσαν τα γκαρντ των Ρώσων μέσα στη ρακέτα, όπου υπήρχαν βοήθειες.

Τα τρίποντα δεν τα έβαλε (στην πρώτη περίοδο είχε 0/7 και τελείωσε με 4/21), αλλά έκανε τα άλλα δύο. Αρχικά πίεσε και έβγαλε εύκολα καλάθια (ο Μπατίστα ήταν καλύτερος από ό,τι στα τρία προηγούμενα ματς), με τα τρίποντα του ΝτεΚολό να είναι αυτά που έκαναν τη διαφορά, έως το 4-8. Η άμυνα παρέμενε θετική, ώσπου χρεώθηκε το δεύτερο φάουλ ο Γκιστ και μπήκε ο Φώτσης στη θέση του. Το σκορ ήταν 7-10. Έγινε 11-23 (10.47''), με 11 πόντους του Κιριλένκο (που πάλι ήταν ο σούτινγκ γκαρντ της παρέας του). Παρεμπιπτόντως, εκεί ήταν που έκανε την εμφάνιση του στο παρκέ, για πρώτη φορά, ο Τεόντοσιτς. Ο Ιβάνοβιτς διάλεξε ένα εναλλακτικό σχήμα, με τους Διαμαντίδη, Παππά, Γκιστ, Μαυροκεφαλίδη και Μπατίστα. Ναι, ψήλωσε και με την ενέργεια που έβγαλε ο Γκιστ (αφότου διαμόρφωσε το 24-29, στην αμέσως επόμενη φάση έριξε τάπα στον Κορόμπκοφ -ενώ είχε σηκωθεί για να καρφώσει) οι "πράσινοι" επέστρεψαν στη διεκδίκηση της νίκης.

Βέβαια, βοήθησε και η άμυνα της β' περιόδου (των 16π. για τους Ρώσους), όπως και η καλή δουλειά στα ριμπάουντ (και οι δύο είχαν από 7-1 σε αυτό το διάστημα), μαζί και η μεγάλη συγκέντρωση (1 λάθος για τους μεν, 4 για τους δε). Όταν η ΤΣΣΚΑ γύρισε την άμυνα της σε ζώνη (αφού ο Παναθηναϊκός δεν έβρισκε σκορ από το τρίποντο -βλ. 1/11 έως το ημίχρονο), ο Ιβάνοβιτς διάλεξε τους Διαμαντίδης, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Φώτσης και Γκιστ. Ναι, ο Αμερικανός έπαιξε σε τρεις θέσεις και αυτό το βράδυ... πριν ζητήσει αλλαγή στο 18.28''. Ο Μαυροκεφαλίδης χρεώθηκε φάουλ που δεν έκανε, ο Μαυροβούνιος εξανέστη, με την τεχνική ποινή να οδηγεί την "ομάδα του στρατού" στο 28-35 (18.58''). Αλλά και πάλι επέστρεψαν οι γηπεδούχοι (32-37 ημ.), με τον Τεόντοσιτς να 'χει μπει στον αγωνιστικό χώρο, αλλά να μην έχει μπει ποτέ στο παιχνίδι.

Ο ΝτεΚολό παρέμεινε παραγωγικός, με τον Μαυροκεφαλίδη να αντικαθιστά τον Μπατίστα (έπειτα από μια κακή άμυνα του Ουρουγουανού) και να χάνει δυο λέι απ (ο Διαμαντίδης είχε βρει τρόπο να είναι αποτελεσματικός στο pick and roll, αλλά ο roller δεν ολοκλήρωνε), ενώ έκανε άλλα τόσα λάθη. Το θετικό ήταν πως ο ΠΑΟ συνέχιζε την καλή άμυνα -ειρήσθω εν παρόδω, ξαναψήλωσε με τους Γκιστ, Φώτση και Μαυροκεφαλίδη. Ο Τεόντοσιτς επέστρεψε για μια... δεύτερη ευκαιρία, αλλά παρουσία του Σέρβου, η ΤΣΣΚΑ συνέχισε να έχει επιθετικά προβλήματα. Τα έλυσε ο ΝτεΚολό, με τον Χάινς να κάνει μαύρη τη ζωή του Μαυροκεφαλίδη και 4 τα φάουλ του -με δυο σερί, στην ίδια φάση, στο 27'. Ο Γιάνκοβιτς τον αντικατέστησε, οι "πράσινοι" χαμήλωσαν βρέθηκαν στο 41-45 (26.43'') και τότε ήταν που τα πάντα χάθηκαν. Σαν να έσβησε η μηχανή. Ή σαν να υπερθερμάνθηκε αυτή των Ρώσων.

Έπεσαν γιατί χάθηκε το μυαλό και η υπομονή, γιατί έγιναν λάθη, λάθη που δεν γινόταν να συγχωρέσει η ΤΣΣΚΑ (π.χ. δυο φάουλ στον -εξαιρετικό- Χάινς, σε καλάθια και δυο ελεύθερα τρίποντα -που μπήκαν- και τέσσερις απώλειες κατοχής). Στην τρίτη πράξη, η "ομάδα του στρατού" άρπαξαν 7 επιθετικά ριμπάουντ σε αυτό το διάστημα και είχαν 4/6 τριπ. Πόσα είχε ο ΠΑΟ; 2/6, στο σύνολο των 5/14 σουτ. Και μάλλον το 13-0 που έτρεξε η ομάδα του Ιτούδη (ή αν θέλετε το επί μέρους 15-3 στα τελευταία 3.17 της περιόδου, ήταν δικαιολογημένο. Όσο αυξανόταν η διαφορά, τόσο πιο επιθετική γινόταν η άμυνα της ΤΣΣΚΑ. Το σχήμα της έγινε κοντό και γρήγορο (με τους Νίκολς, Κιριλένκο και Χάινς) και όσο οι "πράσινοι" έμεναν από ενέργεια, οι αντίπαλοι του έβλεπαν το ρεζερβουάρ να γεμίζει. Ήταν ο σεβασμός που έδειξαν αυτό το βράδυ στον Παναθηναϊκό -μετά την ολιγωρία, τη χαλαρότητα και τη σιγουριά της Δευτέρας- που έκανε τη διαφορά.