Δεν ξέρω αν ξέρετε (που θα ξέρετε) τι έκανε ο ΛεΜπρον Τζέιμς στον τρίτο τελικό του ΝΒΑ, αλλά αν τυχόν το χάσατε (που δεν το χάσατε), ένα κλικ εδώ και θα μάθετε τα πάντα -για το σπορ και το μεγαλείο αυτού του τύπου. Που θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση στο θέμα του Παναθηναϊκού... όπως κάθε άλλος υπερήρωας. Γιατί κανονικός άνθρωπος (ένας -άντε και ας ήταν ψηλός) δεν θα φτουρούσε.

Ακόμα και αν έβρισκε απαντήσεις ο Σωτήρης Μανωλόπουλος σε όποιο τεχνικό πρόβλημα του "έβαζε"ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, το αριθμητικό θα παρέμενε (παρέμεινε) άλυτο. Και όσο περνούσε η ώρα, η κατάσταση γινόταν -εύλογα- χειρότερη.

Τελείωσαν όλα, πριν το ημίχρονο

Η ωμή πραγματικότητα θέλει την πλάστιγγα να έγειρε υπέρ του Ολυμπιακού, στη β' περίοδο. Τότε που ναι μεν, -ένεκα Λαφαγιέτ- ο ΠΑΟ "έτρεξε"ένα 10-0 και πήρε εκ νέου το προβάδισμα (26-24 στο 15.15'', με τον Ολυμπιακό να το κρατά από το 10-12, οπότε ο Χάντερ έκανε 8 τους πόντους του -ναι, έκανε πάλι πάρτι, ενώ ο Μαυροκεφαλίδης "έτρωγε"όσους έβαζε), αλλά ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς και ο ΝτεΜάρκους Νέλσον χρεώθηκαν με τρία. Και αυτό ήταν καταστροφικό. Γιατί ήταν που ήταν λίγοι οι γηπεδούχοι, έγιναν ακόμα λιγότεροι.

Στην περίπτωση του πρώτου, οι "πράσινοι"πλήρωσαν το ρίσκο του προπονητή τους, που ενώ ο διεθνής φόργουορντ είχε δυο αναμμένα λαμπάκια από το 8.45, τον επανέφερε στην πεντάδα με την εκκίνηση του β' δεκαλέπτου.

Σε ό,τι αφορά τον Αμερικανό, ο οποίος για μια ακόμη φορά ήταν εξαιρετικός στην άμυνα πάνω στον Βασίλη Σπανούλη (δεν τον άφηνε να σκοράρει -κατά τα άλλα, ο αρχηγός του Ολυμπιακού οργάνωνε μια χαρά την ιστορία), χρεώθηκε το 2ο φάουλ στο 17.38 πάνω στον Kill Bill. Κάτι που θα το λέγατε και λογικό. Το παράλογο ήταν ότι βρέθηκε στη μέση μιας ιστορίας που δεν τον αφορούσε ακριβώς, 52'' αργότερα που έδωσε στον Αγραβάνη έμμεσο τρίποντο (28-35) και σε εκείνον ουσιαστικά... εξωδόχαρτο. Από το ματς, όπως αποδείχθηκε στο τελείωμα του πρώτου μισού που έριξε τίτλους τέλους (33-38) με τρίποντο του Σπανούλη.

Copy paste του ΣΕΦ

Κατά τα άλλα, όλα ήταν όπως στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός σημάδευε τα ποσταρίσματα και τον Χάντερ (είχε 8 από τους 12 πρώτους πόντους της παρέας του) και εκμεταλλευόταν ό,τι ευκαιρία έβλεπε μπροστά του (π.χ ο Χαραλαμπόπουλος απέναντι στον Πρίντεζη, στο "4" -ελλείψει άλλου), με τον Παναθηναϊκό να σημαδεύει τον Σπανούλη στην άλλη άκρη για να τον κουράσει, αλλά όπως επισημάνθηκε ήδη, οι "ερυθρόλευκοι" είχαν λύσεις. Με πρώτη τον Σλούκα που -όπως και στο ΣΕΦ-, ήταν ο λόγος του πρώτου +7 των Πειραιωτών (14-21, 10'). Από τότε λοιπόν, ήταν σαφές πως όταν αρχίσει να "ανοίγει" το rotation, ο ΠΑΟ θα ήταν αυτός με το πρόβλημα. Ο οποίος ΠΑΟ για να προστατευτεί, ήταν λίγο πιο παθητικός στην άμυνα. Όταν ο Μόργκαν αντικατέστησε τον Μαυροκεφαλίδη, οι γηπεδούχοι κέρδισαν κάτι (στην άμυνα) και έχασαν κάτι (στην επίθεση), ο Κούπερ δεν θα λέγατε ότι είχε κάποια επιρροή, με τον Σλότερ να μη χάνει ακριβώς τον αριθμό των πόντων.

Ο -όχι απρόβλεπτος- παράγοντας "Ντάρντεν"

Το 4ο φάουλ του Γιάνκοβιτς, στην αρχή της τρίτης περιόδου ήταν το... και μη παρέκει για δοκιμάσει και άμυνα ζώνης ο Παναθηναϊκός που κατάφερε να χαλάσει το ρυθμό του Ολυμπιακού. Έκανε και κάτι ακόμα: "έτρεξε" 7-0 έως το -1 (45-46, 26.23''). Αλλά δεν είχε υπολογίσει στον παράγοντα Ντάρντεν, των 10 πόντων στην τρίτη πράξη -από το σύνολο των 16 της ομάδας του. Πράγμα παράξενο, γιατί ο Αμερικανός έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν, εναντίον του ΠΑΟ. Πάμε παρακάτω.

Όλα κάποτε τελειώνουν

Ο συνδυασμός των Γιάνκοβιτς και Νέλσον στην πεντάδα που παρέταξαν οι γηπεδούχοι για το τέταρτο δεκάλεπτο, ήταν σαφές πως θα "κόψει" κάτι από την άμυνα. "Έκοψε" και από τη συγκέντρωση... ό,τι δεν είχε "κόψει" η κούραση. Διότι ενόσω ο Ολυμπιακός κρατούσε φρέσκους τους παίκτες του, ο ΠΑΟ δεν είχε αυτήν την πολυτέλεια, με το 58-67 (34') να είναι η λογική συνέπεια. Και πώς φτάσαμε στο -3 στα 2' για το τέλος; Με άμυνα ζώνης που ήταν υποχρεωτική, -αλλά ήταν φύσει αδύνατο να αλλάξει το ρυθμό- και συνεργασίες του Διαμαντίδη με τον Μαυροκεφαλίδη στην άλλη άκρη, που για κάποιο λόγο (;) δεν σταματούσαν οι "ερυθρόλευκοι". Όλα αυτά μέχρι το λέι απ του Σλούκα (βοηθούντως του Πρίντεζη), που διέκοψε το σερί του Παναθηναϊκού στο 7-0. Ένα επιθετικό ριμπάουντ που πήγε στον βρόντο, η απώλεια άλλου ένα (στα 50'' για το τέλος) και το λάθος του Διαμαντίδη στα 15'' ήταν το τετέλεσθαι για τους γηπεδούχους, που τηρουμένων των αναλογιών έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Φοβάμαι πως δύσκολα θα κάνουν κάτι καλύτερο από αυτό.