Ναι ξέρω, τα τρίποντα. Check again

Τι μας δίδαξε το αποψινό ματς; Όχι πείτε μου. Τι μάθαμε από το... σημερινό μάθημα; Πως η ενέργεια σώζει. Ζωές και ματς. Ότι η ομαδική δουλειά στην άμυνα είναι που κάνει τη διαφορά και πως η αυτοπεποίθηση είναι το κατ' αρχάς στοιχείο σε αυτό το σπορ που λέγεται basketball -έκανα και ρίμα. Τώρα, όταν αυτά συνδυάζονται με απίθανο σουτ στα τρίποντα (έως το 26' ο ΠΑΟ είχε 14/16 και έως το 30' έφτασε τα 15/19, αλλά στο ίδιο διάστημα είχε και 23 ασίστ), το ΟΑΚΑ γίνεται το μέρος where the amazing happens.

Το ρόστερ της Φενέρμπαχτσε είναι γεμάτο παίκτες που θα ήθελαν όλες οι ομάδες. Ατυχώς, αυτό που αποδείχθηκε (με τη... βοήθεια του Παναθηναϊκού) είναι πως δεν πρόκειται για ομάδα. Οι ψηλοί ήταν λες και τους είχαν υπνωτίσει, ο Χίκμαν λες και έπαιζε υπό την επήρεια αλκοόλ, ο Μπιέλιτσα δυστυχισμένος. Κοντολογίς, όλοι φάνηκαν να σκέφτονται πως "αν δεν σκοράρει ο Γκούντελοκ, την κάτσαμε τη βάρκα". Και αυτή ήταν η αρχή της ιστορίας για τους "πράσινους".

Η σωστή προσέγγιση

Αρχικά η Φενέρμπαχτσε είχε ένα θέμα στο να μαρκάρει τον Σλότερ, ενώ οι "πράσινοι" έστηναν παγίδες στον Γκούντελοκ. Συνθήκη που ποτέ δεν του άρεσε και από ό,τι φάνηκε, δεν έμαθε να τη διαχειρίζεται ακόμα. Γιατί έπρεπε να πασάρει -και αυτό είναι τελευταίο στη λίστα με τις προτιμήσεις του. Ο Διαμαντίδης πάνω στον Αμερικανό, εν τω μεταξύ, ήταν κάτι το αναμενόμενο (διότι ο καλύτερος αμυντικός είναι αυτός που συνήθως "πιάνει" τον καλύτερο επιθετικό), με τον αρχηγό του ΠΑΟ ωστόσο, να... χάνει κάτι σε δυναμική από την επίθεση. Διόρθωση: να χάνει κάτι στο σκοράρισμα. Αλλά μικρή σημασία είχε, αν σκεφτείτε ότι από τις 10 ασίστ του πρώτου δεκαλέπτου, είχε δώσει τις 6 ( και μόλις στην πρώτη επίθεση έγινε ο πρώτος παίκτης της Euroleague που τις χίλιασε). Στα της Φενέρ, ακόμα και όταν η μπάλα έφτανε κάτω από το καλάθι, οι ψηλοί (Ερντέν, Σαβάς) κατάφερναν ακόμα και να χάσουν λέι απ.

Μια ταχύτητα διαφορά

Την ίδια ώρα, ο Μπατίστα έκανε ό,τι ήθελε τους... συναδέλφους του στην τουρκική ομάδα (τους οποίους νίκησε κατ' αρχάς στην ενέργεια). Όταν τα τρίποντα του Παναθηναϊκού έγιναν 5/6 (δια χειρός Σλότερ που έφτασε σε εκείνο το σημείο τα 3/4), η διαφορά ήταν στο +14 (21-15 8.50). Βέβαια, ήμασταν μόλις στην αρχή, αλλά η πολλή ενέργεια των γηπεδούχων, μαζί με τη διάρκεια, τις γρήγορες επιθέσεις και τα τρίποντα ήταν όχι απλά κάτι, αλλά πολλά. Αυτό που έμενε να δούμε ήταν οι παίκτες του Ιβάνοβιτς θα άντεχαν σε αυτό το ρυθμό, για 40', μαζί και την αντίδραση των γειτόνων που ξεκίνησαν σε slow motion και με επιρρεπείς στα λάθη.

Χωρίς σέντερ και δοκιμή με ζώνη

Η αντίδραση δεν ήλθε στο πρώτο τρίλεπτο της β' περιόδου, με τους Μπατίστα και Σλότερ να 'χουν σκοράρει όλους τους πόντους της παρέας τους από το 24-12 (7.25'') έως το 41-21 (13.24''). Το πρόσωπο του Ομπράντοβιτς πήρε το γνωστό μελιτζανί χρώμα, πριν καλέσει νέο τάιμ άουτ. Η ασίστ του Σαβάς στο τρίποντο του Πρέλντζιτς (41-24), έδειξε πως τα λόγια του Ομπράντοβιτς δεν είχαν πάει πάλι στο βρόντο. Τουλάχιστον προς στιγμήν, γιατί ακόμα η ομάδα του δεν είχε βρει τρόπο να αντιμετωπίσει το τρανζίσιον του ΠΑΟ (ή τη δυναμική μέσα στη ρακέτα, με τους Ράιτ και Γκιστ να συνεχίζουν αυτό που είχαν ξεκινήσει οι Μπατίστα και Φώτσης). Είδε και απόειδε ο κόουτς της Φενέρμπαχτσε και από το 15' έπαιξε χωρίς σέντερ (με τον Βέσελι στο 5 και τον Μπιέλιτσα στο 4), ενώ δοκίμασε και την άμυνα ζώνης. Το εκτός ισορροπίας σουτ του Μπλουμς, μπροστά στον Γκούντελοκ που τον... κοιτούσε έδειξε πως θα χρειαζόταν και κάτι άλλο. Ας πούμε καλύτερη άμυνα στη ρακέτα (που τιμώρησε ο Γκιστ, με άνετο περίπατο και ανάποδο λέι απ). Το 56-34 στο 19' (όσο πιο κοντά έφτασαν οι Τούρκοι) ήταν καθαρά θέμα rotation του Ιβάνοβιτς, για να ξεκουράσει κάποιους -με συνέπεια η άμυνα να μην είναι στα καλύτερα της. Αυτό που δεν έκανε ποτέ η Φενέρ στο πρώτο μισό (59-36), ήταν να σταματήσει τους σουτέρ του ΠΑΟ που έβγαιναν από το σκριν. Και όταν λέω ποτέ, εννοώ, ποτέ. Το 83% στα τρίποντα ήταν απόρροια και αυτού.

Ο ΠΑΟ έριξε ρυθμό, αλλά...

Πώς βγήκε η Φενέρμπαχτσε από τα αποδυτήρια, μετά την ανάπαυλα; Με τον Πρέλντζιτς να χάνει ελεύθερο τρίποντο και τον Μπιέλιτσα λέι απ στον αιφνιδιασμό. Ναι, οι γείτονες παρέμειναν τσαπατσούληδες. Μολονότι ο ΠΑΟ έριξε (εύλογα) ρυθμό, ο Σλότερ συνέχισε από εκεί που το είχε αφήσει (65-38, 22', με 6/8 τριπ.), με τον Φώτση να κάνει 13/15 τα τρίποντα της ομάδας του και τα νεύρα των άλλων να γίνονται κρόσσια. Ο Ομπράντοβιτς συνέχισε χωρίς κανονικό σέντερ και παρ' ότι οι "πράσινοι" δεν είχαν την επιθετική δεινότητα του πρώτου μισού (για τρία λεπτά έμειναν χωρίς καλάθι, ενώ στο πρώτο εξάλεπτο της τρίτης περιόδου έκαναν πέντε λάθη), η Φενέρ δεν κατάφερε κάτι περισσότερο από το 70-47 (25.57''). Μαντέψτε πώς τελείωσε η... ανυδρία; Ναι, με τρίποντο (του Φώτση, που... τα έκανε 14/16 γενικά και 3/3 τα δικά του). Μα πώς το καταλάβατε;;;;; Ο Ιβάνοβιτς συνέχισε τα μπες, βγες (οι Μπατίστα και Διαμαντίδης απείχαν μέρους και του γ' δεκαλέπτου). Εν πάση περιπτώσει, η τρίτη πράξη τελείωσε με φόλοου κάρφωμα του Γκιστ (82-57), με τον Παναθηναϊκό να 'χει 23 ασίστ στα 44 σουτ που είχε επιχειρήσει έως εκείνη τη στιγμή, εκ των οποίων τα 29 ήταν εύστοχα. Έτσι, για την ιστορία...

Έμενε ένα δεκάλεπτο, κατά το οποίο οι παίκτες της Φενέρμπαχτσε που ήταν στο παρκέ έδωσαν και την τελευταία ικμάδα, προφανώς σκεπτόμενοι τι μπορεί να τους περιμένει αύριο (τύπου εξάωρης προπόνησης). Οι γηπεδούχοι όμως, είχαν παλέψει πολύ για να αφήσουν αυτή τη νίκη να γλιστρήσει από τα χέρια τους, με τη βουτιά του Διαμαντίδη, στο 35.13'', για να σώσει μια μπαλιά να είναι άκρως ενδεικτική του τι είχαν στο μυαλό τους αυτοί οι τύποι από την αρχή: να μην αφήσουν τίποτα στην τύχη.