Νο excuses, no explanations

Δεν έχω κάποιο ταξίδι στο χρόνο ή κάποιες επισημάνσεις επί του τρόπου που παίζει η Εθνική ή πολύ περισσότερο η Σενεγάλη. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτά έχουν τη μικρότερη σημασία.

Για να νικήσεις ομάδα, σαν τη Σενεγάλη, όταν είσαι ομάδα, σαν την Ελλάδα, δεν χρειάζονται τόνοι πληροφοριών. Αρκούν τα βασικά. Όχι να τα λένε. Να τα κάνουν. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η διαφορά δυναμικότητας, τεχνογνωσίας, εμπειριών, προσλαμβανουσών και τα λοιπά και τα λοιπά. Αν δεν κάνεις τα βασικά, χάνεις. Αυτό έγινε με τη Νιγηρία πριν δυο χρόνια. Αυτό έγινε και με τη Φινλανδία, πέρυσι.

Και ΟΚ, βγάλαμε άχρηστους τους κόουτς εκείνων των ομάδων (σαφέστατα και είχαν μερίδιο ευθύνης -δεν ήταν οι μόνοι, αλλά ήταν εκείνοι που εξυπηρετούσε περισσότερο να διαπομπεύσουμε), αλλά να θυμίσω πως λίγους μήνες νωρίτερα οι ίδιοι τύποι ήταν εξαιρετικοί, πρώτοι και μοναδικοί. Ή τουλάχιστον έτσι παρουσιάζονταν από τους εκπροσώπους του Τύπου. Δηλαδή, εκείνους τους εκπροσώπους του Τύπου που λειτουργούν με... τηλεκατεύθυνση. Που δεν παίρνουν πρωτοβουλίες. Που ακολουθούν το ρεύμα, το οποίο δημιουργείται πάντα από τον ίδιο άνθρωπο. Αυτόν που λίαν προσφάτως, μίλησε για το ενδιαφέρον ανθρώπων που υπηρετούν το χώρο του μπάσκετ " δίνοντας χρόνο, χρήμα και κόπο, χωρίς να διεκδικούν το φωτοστέφανο της δημοσιότητας και πολλές φορές κόντρα σε ανθρώπους που απεργάζονται αρχές και αξίες αθλητικού κινήματος. Ανθρώπους που πιστεύουν ότι επειδή βρήκαν κάτι στη ζωή τους, μπορεί να καταπατούν αρχές, αξίες και τα πάντα".

Σε άλλη περίοδο, αυτές οι ατάκες θα ήταν από μόνες ένα άρθρο (με αποδείξεις και ονόματα). Σε αυτή, ατυχώς για εκείνον, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αλλού: στην Εθνική. Και αυτή τη φορά, θα ήταν χρήσιμο να μείνει εκεί από την αρχή έως το τέλος, ανεξάρτητα από ό,τι συμβεί. Να μην έχουμε δηλαδή, τα φαινόμενα των παρελθόντων χρόνων, οπότε το ρεύμα άλλαζε κατεύθυνση, ενόσω μια διοργάνωση βρισκόταν σε εξέλιξη. Καλό θα ήταν να εκλείψουν και οι μυστικές συναντήσεις (που τελικά δεν έμειναν και τόσο μυστικές) μεταξύ ανθρώπων που μπροστά στο να δικαιολογήσουν και να προφυλάξουν το μισθό τους, δεν λογάριαζαν κανέναν και τίποτα.

Κάποια στιγμή, θα ήταν χρήσιμο το entourage να κάνει στην άκρη και να αφήσει τους παίκτες να κάνουν αυτό που θέλουν και μπορούν. Έως τώρα που ήταν μακριά, όλα πήγαν μια χαρά. Τώρα θα είναι στη Σεβίλλη και η όποια διαφοροποίηση εν συγκρίσει με όσα έχουν προηγηθεί, θα φανεί. Μην σας πω ότι θα κάνει "μπαμ". Και θα επισημανθεί.

Η ιστορία είναι να κάνει η ομάδα τη δουλειά της, απερίσπαστη από μικροπρέπειας και παιδιάστικες, εγωιστικές, συμπεριφορές που έκαναν μεγάλο κακό στο παρελθόν. Ξέρω. Είναι δύσκολο να μάθεις σε γέρικο σκυλί, νέα κόλπα. Σε ένα σπίτι που ζει όμως, μια τέτοια κατάσταση, η οικογένεια παραμένει ενωμένη και παρουσιάζει ενιαία σταθερή συμπεριφορά -υπό τις όποιες συνθήκες-, για να αλλάξει τα κόλπα που ενοχλούν, που κάνουν κακό. Αλλιώς το χάνει το παιχνίδι και το "ρίχνει" στις εξηγήσεις και τις δικαιολογίες.

Τόσα χρόνια, φοβάμαι ότι δημιουργήσαμε νέο ρεκόρ δικαιολογιών. Ελπίζω να μη χρειαστεί να οδηγηθούμε και πάλι σε αυτή την οδό, όπως ελπίζω ο Φώτης Κατσικάρης να γίνει ο πρώτος κόουτς, στη σύγχρονη ιστορία της Εθνικής, που δεν ξεκίνησε τη δουλειά ως "εξαιρετικός" και ολοκλήρωσε ως "βλάκας" -είτε τον ίδιο χρόνο, είτε ένα καλοκαίρι αργότερα, όπως συνέβη, ας πούμε, με τον Γιαννάκη ή τον Καζλάουσκας.