Ντεμέκ μάγκες

Την Παρασκευή (21/11) το βράδυ χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν ήταν η μόνη που "αφαιρέθηκε" εκείνη τη μέρα, σε όλον τον πλανήτη. Ήταν όμως, αυτή που αφορούσε αθλητικό γεγονός. Και κάπως έτσι, οι Τούρκοι άρχισαν να απειλούν τη Θύρα 7, τους "Deljie" τους "grobari" και τους Ρώσους και οι Έλληνες (;) τους πάντες.

Προφανώς, μπερδευτήκαμε, ως έθνος. Γιατί η ουσία του συμβάντος δεν ήταν η Γαλατασαράι, ο Ερυθρός Αστέρας ή η αδελφοποίηση (που δεν είναι αδελφοποίηση, αλλά μικρή σημασία έχει) με τον Ολυμπιακό. Πολύ περισσότερο, δεν ήταν το "όχι" της ΚΑΕ ΠΑΟΚ στο αίτημα της ερυθρόλευκης ΚΑΕ, για ενός λεπτού σιγή πριν το ματς της Κυριακής (23/11). Ήταν η ανθρώπινη ζωή που χάθηκε. Αλλά ποιος τη χέζει έτσι;

Στην Ελλάδα του μηδενικού πολιτισμού, της έλλειψης ακόμα και του στοιχειώδους σεβασμού σε ζητήματα που δεν αφορούν τα...οπίσθιά μας μας, ακόμα και ο θάνατος ενός 25χρονου Σέρβου, που όπως αποκαλύφθηκε σήμερα (25/11), " δεν ήταν χούλιγκαν. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη να γιορτάσει το γεγονός ότι έγινε θείος", έγινε αφορμή για να ξεσπάσουν (;) χιλιάδες άνθρωποι.

Φυσικά, στο διαδίκτυο. Φυσικά με avatar, φυσικά με ψευδώνυμα, φυσικά με διαδικτυακές απειλές, αστραπές και βροντές. Είναι οι ίδιοι τύποι με εκείνους που αραχτοί από τον καναπέ τους, μέσω των social networks, γίνονται τιμητές των πάντων. Είναι οι ΔΞ/ΔΑ των δημοσκοπήσεων. Αυτοί που δεν θεωρούν απαραίτητο το "πρώτα ζούμε, μετά γράφουμε". Έχουν άποψη για όλα, επειδή... έτσι. Επειδή έχουν μείνει στα σχολικά χρόνια, όπου όταν ήσουν τραμπούκος, "μετρούσες" στις γκόμενες. Τύπου "άγρια νιάτα". Grow up. Η γη δεν περιστρέφεται γύρω σας, επειδή προκαλείτε φόβο με τις απειλές σας. Χαλαρώστε. Μεγαλώσαμε.

Για να μην συγχύζεστε, απλά να διευκρινίσω πως ο λόγος ύπαρξης των sites δεν είναι για να έχουν πεδίο δράσης όσοι κουβαλούν βιώματα από τα παιδικά τους χρόνια και αναζητούν πάντα ένα τρόπο και έναν τόπο να ξεσπάσουν. Εννοείται πως δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε. Άλλο όμως, να χρησιμοποιεί κάποιος υβριστικούς χαρακτηρισμούς -και απειλές- προς αυτόν που υπογράφει το όποιο κείμενο και άλλο να τεκμηριώνει τη διαφωνία, ως νορμάλ άνθρωπος -που δεν έχει τον ψυχαναγκασμό να πείσει όλον τον κόσμο για το δίκιο του.

Το ωραιότερο είναι όταν είσαι γυναίκα και γράφεις οτιδήποτε. Εμφανίζονται στάνταρ τύποι να σου πουν να πας να πλύνεις κανά πιάτο, να πας να φτιάξεις κανά κιοφτέ -το τελευταίο είναι χθεσινό απόκτημα στην πλούσια λίστα μου. Θα μπορούσα να απαντήσω πως "έχω στο σπίτι ένα μαλάκα σαν και εσένα που τα κάνει αυτά". Τότε όμως, θα γίνω σαν και εσένα. Και είναι το τελευταίο που θέλω.

Μπορώ να σε ενημερώσω πως δεν ξέρω να μαγειρεύω, ότι πλένω τα πιάτα μου, αλλά όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τα κείμενα που γράφω. Οπότε φίλε μου, αν έχεις την οποιαδήποτε ένσταση (ή διαφωνία), με ενδιαφέρει να με ενημερώσεις επ' αυτής (εν αντιθέσει με εσένα, δεν τα ξέρω όλα). Αρκεί να την τεκμηριώνεις. Διαφορετικά, είναι σαν να μην έχεις γράψει τίποτα, ποτέ. Αυτό ισχύει για όσους καταθέτουν την άποψη τους, στα απανταχού ΜΜΕ. Παρεμπιπτόντως, ουδείς χρησιμοποιεί τη βία για να σε αναγκάσει να διαβάσεις τα άρθρα. Δική σου είναι η απόφαση -δική σου και η ευθύνη.

ΥΓ: Για όσους επιτίθενται σε γυναίκες δημοσιογράφους και νομίζουν ότι κάτι έκαναν στη ζωή τους , το μόνο που έχω να πω είναι ότι θεωρώ δεδομένο πως ανήκετε σε αυτούς που έβρισαν και τον Ερτογκάν για τη δήλωση " οι γυναίκες από τη φύση τους δεν είναι ίσες με τους άνδρες". Γιατί όπως είπα ευθύς εξ αρχής, το θέμα δεν είναι τι διαβάζετε, αλλά να ξεσπάσετε τα απωθημένα σας. Αν καταφέρνετε κάτι επί της ουσίας; Όχι. Αλλά μικρή σημασία έχει -και αυτό.