Ο Φελντέιν πήρε ό,τι έδωσε

Λέω να κάνω την έκπληξη και να μην εξάρω την υπερπροσπάθεια που -δεδομένα- έκανε ο Παναθηναϊκός στη Μαδρίτη, ώστε να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι τέλους. Θα σταθώ σε αυτά που “στοίχισαν” στους “πράσινους” ενόσω διεκδικούσαν αυτό το “διπλό”.

Κατ' αρχάς, ο Τζέιμς Γκιστ, παίκτης κομβικής σημασίας για το παιχνίδι των “πρασίνων”, αλλά και για τον εγκλιματισμό όλων των νέων στη γενικότερη φιλοσοφία και νοοτροπία του Παναθηναϊκού. Ένας τύπος που συνήθως παίζει τουλάχιστον για δύο στην άμυνα -ενίοτε και για τρεις- και που βάζει την ομάδα πάνω από όλα. Στα 7.32'' για τη λήξη έπεσε στο παρκέ, αφού προηγουμένως έβγαλε κραυγή πόνου και αγωνίας και έπιανε τον αριστερό προσαγωγό.

Ο εκνευρισμός του ήταν έκδηλος, χτύπησε με δύναμη το παρκέ και με τη βοήθεια των Σίνγκλετον και Λούντζη πήγε στα αποδυτήρια. Το -μεταξύ πολλών άλλων- συνεταιράκι του Σίνγκλετον στη φροντ λάιν (δίδυμο που έχει προκαλέσει τις αντίπαλες ομάδες) είναι εκτός και αυτή είναι τεράστια απώλεια.

Μια... απώλεια στον ψυχισμό θα την έζησαν όλοι οι παίκτες του Πασκουάλ, όταν διαπίστωσαν πως πέτυχαν κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια: να μετρήσουν 12/20 τρίποντα και παρ' όλα αυτά να χάσουν. Κοντολογίς, ως προς τα τρίποντα θα αναφέρω ότι ο Φελντέιν πήρε ό,τι έδωσε. Δηλαδή, τη βραδιά που έκανε ρεκόρ καριέρας σε πόντους (19π.), εύστοχα τρίποντα (6/7) και φυσικά σε ποσοστό, στο σημείο που κρίνονταν όλα έκανε δυο διαδοχικά λάθη.

Βλέπεις, άλλο είναι να ηγείσαι στο σκοράρισμα ενώ το ματς είναι σε εξέλιξη και άλλο να είσαι αυτός που κρίνει την έκβαση ενός ματς. Εκεί χρειάζονται περισσότερα από την ευστοχία. Καθαρό μυαλό και ψυχολογική ετοιμότητα. Πρώτα έχασε την μπάλα σε “παγίδα” και μετά δεν διεκδίκηση χαμένη μπαλιά -το έκανε ο Κάρολ, με τις γνωστές συνέπειες. Την επόμενη φορά θα είναι καλύτερος. Τώρα δεν ήταν επαρκής.

Ο Καλάθης πάλι, ήταν και παραήταν επαρκής, με 15π. και 9 ασίστ (από τις 14 της ομάδας του -ειρήσθω εν παρόδω ο Αγιόν είχε 5 σε 26') σε 34.23''. Ναι, πάλι έπαιξε πάνω από 30', γιατί όταν προσπάθησε να τον ξεκουράσει ο προπονητής του, ο Παναθηναϊκός Superfoods εμφάνιζε αμέσως πρόβλημα στη δημιουργία. Και να σκεφτείς ότι η διαχείριση του διεθνούς γκαρντ ήταν εξαιρετική στο πρώτο ημίχρονο (είχε κάπου στα 14' συμμετοχής). Μετά χάθηκε η μπάλα, γιατί το “θέλω” της νίκης ενδεχομένως να “τύφλωσε” και τον Πασκουάλ, ο οποίος έως το 11' είχε χρησιμοποιήσει 10 παίκτες και μετά... τους ίδιους και τους ίδιους -γνωρίζοντας πως σε λίγες ώρες έχει άλλο αγώνα.

Πάμε τώρα, στον Γιουλ, ο οποίος έκανε ρεκόρ καριέρας στην Euroleague, γιατί εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Παναθηναϊκού να τον “μπλοκάρει”. Ο Ισπανός έφτασε τους 30 πόντους, με τον εξής τρόπο: “σκότωσε” το κύριο όπλο στην άμυνα του Παναθηναϊκού Superfoods που είναι οι αλλαγές (των Σίνγκλετον και Γκιστ), οι οποίες έχουν δώσει πολλά έως τώρα στους “πράσινους”. Ο Πασκουάλ έριξε πάνω του τον Μπουρούση, χωρίς επιτυχία, με τον πρώτο σκόρερ του ματς να αποδεικνύει ότι ήξερε τι έπρεπε να κάνει σε κάθε δεδομένη κατάσταση. Από όλο αυτό, ο ΠΑΟ έχασε το ματς.

Δεν θα ασχοληθώ με τον τελευταία φάση, γιατί ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι ήθελαν να κάνουν. Σίγουρα όχι αυτό που έκαναν. Kαι τώρα όλοι επιστρέφουν στην Ελλάδα, για να υποδεχθούν την Παρασκευή 18/11 τον Ολυμπιακό που όπως θα είδες... μια συντήρηση την έκανε. Δεν έχει σημασία να σου πω ότι στην αρχή η συμπεριφορά του ΠΑΟ ήταν υποδειγματική έμπροσθεν και όπισθεν, αλλά όταν “τρως” 32 πόντους στη β' περίοδο, προφανώς και κάτι δεν έχει γίνει σωστά. Υπήρξε μια ανισορροπία στο πώς έπρεπε να διεκδικήσει αυτό που ήθελε η ομάδα του Πασκουάλ, ένα μπέρδεμα και μολονότι ξεπεράστηκε, το πρόβλημα που έμελλε να κρίνει το βράδυ δεν λύθηκε. Τα μαθήματα που πήραν από τους Μαδριλένους οι “πράσινοι” ήταν πολλά και καλά. Μένει να τα εκμεταλλευτούν.