Θα ήταν τουλάχιστον πρόωρο –έως αστείο- να καταλήξουμε σε όλα τα «πώς» και τα «γιατί» από το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν. Από τα σουτ (13/28 διπ., 5/30 τριπ. οι μεν, 14/29 διπ., 4/16 τριπ. οι δε) φαίνεται η πάσα αλήθεια. Ό,τι λείπει για καταστεί σαφές πώς προκρίθηκε ο Παναθηναϊκός (64-70 επί του Ολυμπιακού, χρειάζονται και τα 32-9 ριμπάουντ των «πρασίνων», έναντι των 24-10 των «ερυθρόλευκων», που αν σας βοηθά περισσότερο ήταν 28-8 και 20-3 στο 30’.

Η αλήθεια είναι πως οι Πειραιώτες άργησαν να ασχοληθούν επισταμένως με το αμυντικό κομμάτι και αυτό ήταν ουσιαστικά που τους στοίχισε, με τους επτά πόντους του Βλάντο Γιάνκοβιτς στην αρχή της τελευταίας πράξης, να απομακρύνουν την παρέα του, να της δίνουν ψυχολογία και τρίποντα. Και κάπως έτσι, επιβίωσε της αντεπίθεσης των γηπεδούχων που προέκυψε από χαμηλό σχήμα, μεγαλύτερη πίεση, αλλά δεν έφτασε ο χρόνος για να ανατρέψει το -15.

Θα έλεγα πως ο ΠΑΟ έκανε μεν... το γύρο του μισού κόσμου σε μια εβδομάδα , αλλά φάνηκε πως μέσω αυτής της διαδικασίας κατάφερε να βρει έναν καλύτερο ρυθμό από εκείνον του Ολυμπιακού που δεν έχασε τον αριθμό των φιλικών προετοιμασίας -και δη πριν την επίσημη έναρξη των υποχρεώσεων.

Τι έδειξε ο Παναθηναϊκός από την αρχή

Στα preview λοιπόν, γιατί εξυπακούεται πως αυτό που έγινε σήμερα δεν είναι κάτι περισσότερο, είδαμε τους "πράσινους" να 'χουν δομήσει τις βασικές αρχές, πάνω στις οποίες θα κινηθούν φέτος. Και αυτές οι βασικές αρχές ξεκινούν από τους διακριτούς ρόλους και τη συμμετοχή όλων στο παιχνίδι. Την ανάγκη προσφοράς από όλους στο παιχνίδι και στις δυο άκρες. Ανεξάρτητα από την ευστοχία (που δεν υπήρχε... ιδιαίτερα στο πρώτο δεκάλεπτο, των 3/7 διπ. και των 0/4 τριπ. -με τις προσπάθειες να σταματούν στο 6' και να αναζητούνται άλλοι τρόποι, που τελικά ήταν οι βολές από τα φάουλ που κέρδιζαν στις εισόδους στη ρακέτα), όλοι έτρεχαν στην άμυνα.

Ο Τζόρτζεβιτς ξεκίνησε με τον Κούζμιτς στο "πέντε" και αυτό που είδαν όλοι ήταν πως έχει να... φάει πολλά ψωμιά ακόμα, για να μάθει να κάνει σωστά τη δουλειά του. Και δη στην άμυνα στ-ο pick and roll, όταν υπάρχει στη μέση παίκτης επιπέδου Σπανούλη. Που -λογικά- τον κυνηγούσε ο Καλάθης (και ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε φτάσει τα ¼ σουτ στο ημίχρονο και τα 1/8 έως το 25’). Ο Πρίντεζης βρήκε τη χαρά του –παρουσία Κούζμιτς- και ο Ολυμπιακός το 8-2 (με πέντε πόντους του διεθνούς φόργουορντ) πριν επιστρατευτεί ο Ραντούλιτσα. Που έχασε το πρώτο "ένας με έναν" με τον Μιλουτίνοφ, αλλά πήρε όλα τα άλλα.

Το «άπλωμα» του rotation

Κάτι άλλο που έκανε ο "Σάλε" ήταν να αλλάξει όλη την starting five έως το 7' και -γενικότερα- να φροντίσει τον Διαμαντίδη, πάνω στον οποίο οι "ερυθρόλευκοι" έστελναν δυο παίκτες στο set παιχνίδι. Και κανέναν όταν έτρεχε ο ΠΑΟ. Η συνετή χρήση του τρίποντου, ήταν ένα ακόμα στοιχείο που προστέθηκε στα συν, όπως και η φθορά του Γιανγκ. Μαζί και η επιλογή να τον στέλνουν στις βολές (δεν είναι πολύ φίλες του), από το να προλαβαίνει να κάνει δουλειά. Στην ίδια κατηγορία (με τα καλά) μπήκε και η γρήγορη αντίδραση, που εξέλιξε το 8-2 σε 8-9 στο 6.10, με ποστάρισμα του Γιάνκοβιτς.

Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν το τελευταίο FG των "πρασίνων" στην πρώτη περίοδο και αυτό μπαίνει στα μείον. Μαζί με το γεγονός ότι χρειάστηκαν το χρόνο τους για να βρουν τη λύση, όταν ο Ολυμπιακός "γέμισε" τη ρακέτα και τους έσπρωχνε στα 6.75. Κάπου εκεί ήταν που ο Γκιστ τοποθετήθηκε και στο "5" (ως τρίτη επιλογή), για το πιο ευέλικτο του πράγματος.

Oι δοκιμές του Σφαιρόπουλου

Στην τρίτη πράξη είδαμε τον Διαμαντίδη να πέφτει πάνω στον Kill Bill και τον Φελντέιν να συνεχίζει την αξιοπρεπή δουλειά στον Μάντζαρη, με τον Σφαιρόπουλο να επιστρατεύει τους Χάκετ και Στρόμπερι για να βρει λύση στο επιθετικό πρόβλημα. Ώσπου σηκώθηκε και ο Αθηναίου (ο μόνος που δεν είχε παίξει από το ρόστερ των γηπεδούχων), να αντικαταστήσει τον Στρόμπερι (των 0/3 σουτ), για να σκοράρει από τα 6.75 και να περάσει στην επόμενη φάση στον Αγραβάνη –πριν πάει ο τελευταίος στις βολές.

Ο Καλάθης συνέχισε να δημιουργεί (σε μια από τις ασίστ του, ο Πάβλοβιτς ολοκλήρωσε με εντυπωσιακό κάρφωμα) και η παρέα τους να βλέπει πιο μεγάλο το γήπεδο, από τους αντιπάλους. Αλλά… γκολ από το τρίποντο, γιοκ (0/6 στην τρίτη περίοδο) και συν τα λάθη, αλλά και την ελευθερία που ένιωσε ο Αγραβάνης, όπως σούταρε από το τρίποντο, στην εκπνοή της τρίτης περιόδου –μετά την ασίστ του Σπανούλη-, πήγαν χαράμι τα +13 ριμπάουντ που είχε ο ΠΑΟ. Μαζί και το προβάδισμα. Ρίσκαραν, δεν έπιασε και ξεκίνησαν από το μηδέν.

O Γιάνκοβιτς… για επτά

Οι χαμένες βολές ήταν επίσης, ένα ζήτημα για τον Παναθηναϊκό. Έφτασαν τις 11, στο πρώτο λεπτό του τελευταίου δεκαλέπτου, με τον Κούζμιτς να είναι ο πιο… αδύναμος (1/4), ενώ στη λίστα με εκείνα που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, μπήκε και το 4ο φάουλ του Καλάθη, ενώ έμεναν 8 λεπτά για το τέλος και εκείνος είχε φτάσει τα 26’ συμμετοχής. Στο άστοχο τρίποντο του Λοτζέσκι, στο 33.37’’, ο Ολυμπιακός είχε φτάσει τα 5/24, γεγονός που καταδεικνύει ότι πάθει μια αχρείαστη –και επιζήμια- εμμονή. Την ίδια ώρα, ο Γιάνκοβιτς έκανε επτά τους διαδοχικούς πόντους του (είδε δυο φορές… φως και μπήκε, ενώ την τρίτη πήρε ασίστ από τον Κούζμιτς στο τρίποντο, όπου ήταν μόνος), στο 8-0 της παρέας του για το 44-52 (32.54’’).

Ο Φελντέιν έστειλε τη διαφορά για πρώτη φορά πάνω από τους 10 πόντους (44-55, 34.20’’) με –ελεύθερο- τρίποντο, ο Φώτσης έγινε ένας ακόμα που βρέθηκε πάνω στον Σπανούλη (στις αλλαγές), ο Πάβλοβιτς έκανε δυο τα highlights (με αέρινο ντράιβ και κάρφωμα και δυο παίκτες του Ολυμπιακού να τον κοιτούν από κοντινή απόσταση), πριν συνεχίσει με τρίποντο (44-59, 36.11) και κάνει το επί μέρους σκορ της τελευταίας πράξης 13-0.

Πεντάδες χωρίς σέντερ –και η επανάσταση που άργησε

Ο Πρίντεζης άλλαξε το «44» στο ταμπλό, μετά 6.18 από το τελευταίο καλάθι της ομάδας του, ο Σφαιρόπουλος είχε πάρει τάιμ άουτ και ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με το πιο χαμηλό σχήμα (Χάκετ, Στρόμπερι, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου και Πρίντεζης), για να συνταχθεί ο ΠΑΟ (Καλάθης, Φελντέιν, Διαμαντίδης, Πάβλοβιτς, Φώτσης). Οι «ερυθρόλευκοι» αύξησαν την πίεση στην άμυνα και έτρεξαν, ενώ χρησιμοποίησαν και το μυαλό τους (πήραν ας πούμε δυο επιθετικά φάουλ), για να κρατήσουν το καλύτερο για το τέλος.

Το 44-59 (36.11) εξελίχθηκε σε 60-65 (39.37’’), με τον Πρίντεζη να είναι παντού και αν ο Γκιστ δεν έβαζε τις βολές, στα 22’’ για τη λήξη, ενδεχομένως να γινόταν η ολική επαναφορά. Αλλά δεν έγινε.