Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός διέβη μεγάλο δρόμο (που θα έλεγαν και οι γκουρού στο 'διάβασμα" του καφέ), για να μπορεί να ελέγχει τη μοίρα του. Γιατί μη μου πεις πως η υπάρχουσα ομάδα θυμίζει σε κάτι την εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου. Ξέρω πως θα σε κουράσω, ομολογώ ότι ούτε σε εμένα αρέσουν οι επαναλήψεις, αλλά όταν ο Νίκος Παππάς γίνεται αμυντικό εργαλείο, αντιλαμβάνεσαι τι έχει κάνει ο Τσάβι Πασκουάλ, ως κόουτς των "πρασίνων", ώστε να μπορούν να τερματίσουν στην τέταρτη θέση της regular season.

Αν έχαναν αυτή τη χρυσή ευκαιρία που με ΚΟΠΟ είχαν κερδίσει, προφανώς και θα ήταν για κρέμασμα. Δεν το έκαναν και τώρα με τον κόσμο τους θα φτάσουν στο Final Four της Κωνσταντινούπολης. Σημείωσε κάπου εδώ πως το "τριφύλλι" πήρε για πρώτη φορά το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Euroleague, από την περίοδο 2011-12, όταν πέρασε τη Μακάμπι, για την Πόλη... και λήξ' το εκεί -σε ό,τι αφορά τα κοινά. Αλλά ας δούμε τι έκανε στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου.

Να ήταν φιλικό προετοιμασίας; Να ήταν αγγαρεία;

Δεν ήταν φιλικό προετοιμασίας, μηδέ αγγαρεία. Ήταν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, ματς που ΕΠΡΕΠΕ να νικήσει; Όλοι ήξεραν τι ίσχυε για τον αγώνα με την Μακάμπι, εκτός... των παικτών που ξεκίνησαν. Ήταν οι γνωστοί (Καλάθης, Φελντέιν, Νίκολς, Γκιστ και Σίνγκλετον), αλλά αυτό που παρουσίασαν ήταν ελαφρώς, έως τελείως, παράδοξο. Μολονότι οι γηπεδούχοι είχαν έναν “άσο” και έχουν αποκλειστεί εδώ και καιρό, αν δεν ήξερες θα έλεγες πως ήταν αυτοί που μάχονταν για την πρόκριση. Το “τριφύλλι” ουδεμία σημασία φαινόταν να δίνει στην άμυνα και άφηναν τους Ισραηλινούς να κάνουν δουλίτσα, σκοράροντας εύκολους πόντους, κυρίως στο “ένας εναντίον ενός” που είναι το φόρτε της. Α, οι παίκτες του Πασκουάλ την άφησαν και να τρέξει. Γενικά, υπήρχε μια χαλάρωση, του επιπέδου των 0/6 τριπ. και των μηδέν βολών, έως το 26-20 του 10'. Ήταν μια φάση, του στιλ “αγαπάω και αδιαφορώ”. Μπήκε ο Μπουρούσης στο “5” και θα έλεγες πως θα τον αναζητούσαν οι συμπαίκτες του, στο post, αλλά αυτό που έγινε ήταν να τον σημαδεύουν οι άλλοι.

Εν πάση περιπτώσει, ο Καταλανός επιστράτευσε τους Τζέιμς, Παππά, Ρίβερς, Σίνγκλετον και Μπουρούση για τη δεύτερη περίοδο και τότε ήταν που χάθηκε το μοναδικό καλό του πρώτου δεκαλέπτου: οι συνεργασίες που είχαν ως συνέπεια τα 10/14 διπ. Τα τρίποντα είχαν γίνει 0/10, στο 12.50, με τη Μακάμπι να χρησιμοποιεί και άμυνα ζώνης. Το κλέψιμο του Παππά, στην επαναφορά θα μπορούσε να αφυπνίσει την παρέα του, πολλώ δε αν σκεφτείς ότι ακολούθησε το πρώτο εύστοχο τρίποντο του ΠΑΟ στο ματς (1/11), από τον Ρίβερς, για το 29-27 (14.04'').

Η άμυνα παρέμενε απούσα και ήλθε και η σύγχυση που προκάλεσε ο Ραντ, όταν χρησιμοποιήθηκε ως άσος -αφού δεν υπήρχε άλλος. Μολονότι εν τω μεταξύ, ο Τζέιμς έκανε τρεις copy paste φάσεις συνεργασίας με τον Μπουρούση, ο Πασκουάλ τον απέσυρε για να επιστρέψει ο Καλάθης... μάλλον για αμυντικούς λόγους (ίσως, ποιος ξέρει). Για την ιστορία, μέχρι που πάτησε παρκέ ο Χαραλαμπόπουλος, για πρώτη φορά μετά τις 3/2, στο εκτός έδρας αγώνα με τη Γαλατασαράι.

Όταν γύρισε ο Μέκελ (17.23) και αποκαταστάθηκε η τάξη το σκορ ήταν 37-31 για την “ομάδα του λαού”. Τα τρίποντα είχαν φτάσει τα 1/15, στο 42-32 του ημιχρόνου, με τη θολούρα στο μυαλό να αποτυπώνεται στα σουτ της περιόδου (3/5 δίποντα και 1/8 τρίποντα). Μια καλή κίνηση εν τω μεταξύ, θα ήταν η καλύτερη άμυνα στους Ραντ και Αλεξάντερ, οι οποίοι στην εκκίνηση της τρίτης πράξης είχαν από 14 πόντους. Συγκεκριμένα, αυτό ίσχυε στο 24.03, με το σκορ να είναι στο 48-38. Και εκεί έγινε ό,τι έπρεπε να 'χει γίνει από την αρχή: οι “πράσινοι” έβγαλαν ενέργεια, δύναμη και συγκέντρωση. Έπαιξαν άμυνα και ως προς αυτό βοήθησε η επιλογή των Καλάθη, Τζέιμς, Παππά, Γκάμπριελ και Σίνγκλετον. Δηλαδή, ο Πασκουάλ διάλεξε χαμηλό σχήμα για να πιέσει. Εκ του παραλλήλου, επρόκειτο για σχήμα γρήγορο και όλοι ήταν στη σωστή θέση.

Τι ήταν; Ένα πεντάλεπτο κανονικού μπάσκετ

Σε έχω αφήσει στο 48-38. Για να κάνω μια μεγάλη ιστορία μικρή, θα σου πω ότι ο Τζέιμς σκόραρε 15 πόντους στην περίοδο ή αν προτιμάς στο επί μέρους 31-12 του Παναθηναϊκού. Όλοι πίεσαν, όλοι έκλεψαν, όλοι έτρεξαν, όλοι (καλά, σχεδόν όλοι) έκοψαν και όλοι σκόραραν και από μακριά.

Η ιστορία ξεκίνησε με το 48-41 του Τζέιμς, για να κάνει 3/19 τα σουτ των “πρασίνων” από τα 6.75. Αμέσως μετά, έκλεψε ο Σίνγκλετον από τον Μέκελ και ο Τζέιμς κάρφωσε τον αιφνιδιασμό. Στα πρώτα πέντε λεπτά της περιόδου, καταμετρήθηκαν 4 κλεψίματα (από τους Παππά, Σίνγκλετον, Τζέιμς και Καλάθη) και στο 30' ήταν 7. Τα τρίποντα δε, ήταν 6/10, τα δίποντα 6/8 και το λάθος ΜΟΝΟ ένα. Στην τελευταία περίοδο (του επί μέρους 18-7 για τους κυπελλούχους Ελλάδος), η ομάδα του Πασκουάλ απλά ολοκλήρωσε τη δουλειά και... για να σου πω την αλήθεια, είχε την ενέργεια να το κάνει αφού σε όλο το πρώτο ημίχρονο έκανε κούρα ομορφιάς. Ένα εξτρά “μπράβο” αξίζει στον Παππά, ο οποίος ήταν ο πιο συνεπής παίκτης της ομάδας του, αν λάβουμε υπ' όψιν μας τι έκαναν όλοι καθ' όλη τη διάρκεια που ήταν στο παρκέ -γιατί εξαιρουμένου του διεθνή γκαρντ και του Σίνγκλετον, όλοι οι άλλοι τη χρειάστηκαν τη δεύτερη ευκαιρία τους, για να ρεφάρουν.

Η Μακάμπι δεν ήταν ακριβώς το θηρίο που σκότωσε ο Παναθηναϊκός. Η δουλειά μια φορά έγινε και τώρα φτάσαμε στα καλά. Στο ΟΑΚΑ θα κριθεί η έκβαση του ζευγαριού με την Φενέρμπαχτσε... άρα καλό ταξίδι να 'χετε.