Ο Παναθηναϊκός είναι συνώνυμο του Κυπέλλου
Τη διαφορά σε αυτόν τον τελικό, με τον Άρη, την έκανε η ποιότητα. Ο Παναθηναϊκός δεν... τερμάτισε το μπάσκετ, αλλά κάποια πολύ καλά διαστήματα ήταν αρκετά για να πάρει το 18ο Κύπελλο Ελλάδος. Και ας συνεχίστηκαν οι πειραματισμοί.
Από ό,τι αποδείχθηκε, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είναι στοιχειωδώς σοβαρός στα βασικά, για να βάλει στη συλλογή του ένα ακόμα τρόπαιο. Δεν ήταν. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, δίχως αμφιβολία ήταν πολύ πιο σοβαρός από την ΕΟΚ και τον τρόπο που διοργάνωσε και φέτος τον τελικό -που ξεκίνησε με μια ώρα καθυστέρηση. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας που είναι το παιχνίδι και το νέο κύπελλο των "πρασίνων", το οποίο πήρε γιατί ήταν πιο ποιοτικός από τον Άρη. Και ας αύξησαν το σασπένς κάτι πειραματισμοί στην πεντάδα. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, σωστά; Ε, το 68-59 έκανε 6 τα συνεχόμενα Κύπελλα Ελλάδας των "πρασίνων" και 18 στο σύνολο.
Άρχισε που λες, το ματς και οι "κίτρινοι" φάνηκαν να είναι πιο ξύπνιοι, φτάνοντας γρήγορα και εύκολα στο 2-6, με “χτυπήματα” από τη ρακέτα. Ο Παναθηναϊκός είχε πρόβλημα στην άμυνα στο πικ εντ ρολ. Το έλυσε και έστειλε τους αντιπάλους του στο τρίποντο, από όπου έως το 10' (18-10) μετρούσαν 0/6. Οι παίκτες του Πρίφτη είχαν κάνει 4 λάθη έως το 2.29'' και 6 έως το 6.50'' (11-6), έχοντας μια δυσκολία στο να βρουν τρόπο να αφήσουν την μπάλα στο καλάθι. Στο 9' ο Πασκουάλ αντικατέστησε τον Μπουρούση με τον Γκάμπριελ (ο Σίνγκλετον πήγε στο “4”) και τον Καλάθη με τον Τζέιμς.
Αυτό που ακολούθησε ήταν επί μέρους 12-3 του Άρη έως το 21-10, στο 14', με τους “πράσινους” να χάνονται λίγο στις αλλαγές (ο Μπουρούσης έμενε απροστάτευτος και γινόταν στόχος) και να 'χουν και πρόβλημα στο ριμπάουντ. Οι Σίνγκλετον και Καλάθης επέστρεψαν, μην τυχόν και βρεθεί ο ρυθμός -και ριμπάουντ-,την ώρα που οι -ουσιαστικά- γηπεδούχοι είχαν τακτοποιήσει τον Ρίβερς. Και μετά ξέρεις τι έγινε; Ο Τζέιμς, ο οποίος με γρήγορες εκτελέσεις -από γρήγορες πάσες- έδινε λύσεις (βλ. τρίποντα), όταν όλοι οι άλλοι αδυνατούσαν να δώσουν έστω έναν πόντο.
Το 29-27 του ημιχρόνου (προϊόν και της άμυνας ζον πρες του Άρη) άφηνε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, εν τούτοις οι Τζένκινς, Κάμινγκς, Καββαδάς και Σίμτσακ είχαν από δυο φάουλ. Ο δεύτερος τα έκανε τρία στην εκκίνηση της τρίτης πράξης, αλλά πριν πάω εκεί θα μου επιτρέψεις να σου πω κάτι άλλο: ο ΠΑΟ είχε 0/6 διπ. και 3/9 τριπ. στη β' περίοδο (της 1 ασίστ), με τον Τζέιμς να 'χει 3/4 από τα 6.75. Ναι, τους 9 από τους 11 πόντους του συνόλου, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι μετρούσαν 0/6 τριπ, με τα περιφερειακά σουτ να είναι πάλι περισσότερα από τα δίποντα για το τριφύλλι και στις δυο πρώτες περιόδους. Θα μου πεις “αφού είναι όλοι -ή σχεδόν όλοι- σουτέρ, τι να γίνει;”. Θα σου πω ότι αυτό θα είναι πρόβλημα σε άλλα παιχνίδια. Αλλά δεν σου εξήγησα τι έκαναν και οι “κίτρινοι” από τα 6.75. Ξεκίνησαν με 0/6 και στο δεύτερο δεκάλεπτο έφτασαν τα 2/7. Σύνολο: 2/13. Σε βοήθησα καθόλου;
Τα έκαναν και 2/19 (2/3 ο Τσαϊρέλης, 0/16 οι υπόλοιποι) στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός έπαιξε εξαιρετική άμυνα (με τους Καλάθη, Φελντέιν, Τζεντίλε, Γκάμπριελ και Σίνγκλετον) και έτρεξε κυριολεκτικά και μεταφορικά ένα 11-2 μέχρι το 40-29 (24.47''). Ο Τζένκινς, μολονότι είχε 3 φάουλ στην πλάτη έκανε τις ενέργειες του, μην τυχόν και αφυπνίσει την παρέα του (μέχρι και τρίποντο έβαλε), αλλά ο ρυθμός πια άνηκε στον Παναθηναϊκό που σκόραρε από κοντά (με Τζεντίλε και Καλάθη), από μακριά... από παντού και παρέσυρε τους αντιπάλους του που έχασαν τελείως το μυαλό τους. Στο 27' ο Σίνγκλετον είδε το τρίτο λαμπάκι να ανάβει στον πίνακα και έδωσε τη θέση του στον Μπουρούση.
Με ριμπάουντ, κλεψίματα και αιφνιδιασμούς οι “πράσινοι” έφτασαν και στο 47-34, πριν γίνει πάλι στόχος ο διεθνής σέντερ. Αλλά η διαφορά δεν έπεσε κάτω των 10 πόντων (50-37, στο 30'). Το επί μέρους 21-10 της γ' περιόδου αφορούσε 7/9 δίποντα (σε όλο το πρώτο ημίχρονο αρκέστηκαν στα 4/12), 2/8 τρίποντα, κυριαρχία στα ριμπάουντ και μόλις ένα λάθος. Γιατί τελικά, έτσι παίζεται το μπάσκετ που κάνει τη διαφορά. Μόνο που δεν το είδαμε και στη συνέχεια.
Βλέπεις, για το τέλος, ο Πρίφτης χαμήλωσε το σχήμα, για να πιέσει περισσότερο. Για να καταλάβεις, ο Γιάνκοβιτς έγινε "4αρι" και ο Τσαϊρέλης "5αρι". Ναι, οι "κίτρινοι" τα έπαιξαν όλα για όλα. Ο Τζένκινς -που είχε πια 4 φάουλ- ανέλαβε τα έμπροσθεν, έδωσε 9 σερί πόντους και συν τους 4 του Κάμινγκς, να το 54-48, στο 35', με το +17 να γίνεται ανάμνηση. Είχε έλθει η ώρα της αλλαγής για τον Πασκουάλ. Ο Σίνγκλετον επέστρεψε, όπως και ο Φελντέιν (οι Φώτσης και Τζέιμς πήγαν στον πάγκο) που έδωσε αμέσως καλάθι, το πρώτο μετά το 32.45''. Ακολούθως, αντικατέστησε και ο Γκάμπριελ τον Μπουρούση και επέστρεψε η στοιχειώδης δομή στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψει και το τρίποντο. Το ανέλαβε ο Ρίβερς, στα 2.45''' πριν τη λήξη (61-54), με την παρέα του να παίρνει πια τις μπάλες που ήταν προς διεκδίκηση -παράπονο που 'χε ο Καταλανός κόουτς από τη δεύτερη περίοδο-, τον Κάμινγκς να κάνει back to back λάθη την κρισιμότερη στιγμή και τους έμπειρους να διαχειρίζονται το σωστό τελείωμα... της ιστορίας.