Θα σου πω κάτι ξεκάθαρο: αν δεν είχε προηγηθεί η εμφάνιση της Δευτέρας, στο ΣΕΦ, θα σου έλεγα ότι αυτό που έγινε στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν και η τρελή έκπληξη. Όταν όμως, ο Παναθηναϊκός έχει δείξει ότι μπορεί να παίξει με συγκέντρωση, υπομονή και στόχο, με τη συνδρομή όλων των παικτών, προφανώς και δεν περιμένεις το σκορποχώρι που εμφανίστηκε εναντίον της Φενέρμπαχτσε. Άντε να περίμενες πως ο Ρίβερς δεν θα ήταν ο πιο εύστοχος του πλανήτη, για δεύτερο σερί παιχνίδι. Αλλά όχι... αυτό που είδαν τα μάτια μας. Να δούμε και τα γιατί; Μετά δηλαδή, το -5 του Καλάθη, με την οποία ισοφάρισε τη χειρότερη "βαθμολογία", σε 104 ματς που 'χει δώσει στην Euroleague.

Για αρχή, οι παίκτες του Παναθηναϊκού (οι Καλάθης, Φελντέιν, Τζεντίλε, Γκάμπριελ και Σίνγκλετον) φάνηκαν να μην ξέρουν... τι ακριβώς πρέπει να κάνουν στην άμυνα. Δηλαδή, ποιος έχει ποιον. Οι Νάναλι, Βέσελι και Ντατόμε βρήκαν το χώρο και να σου το 8-3. Μετά, βλέπεις τον Βέσελι να χρεώνεται το δεύτερο φάουλ, μόλις στο 3.04'', ενώ συνθέτει τη φροντ λάιν της Φενέρμπαχτσε με τον Άντιτς και... άλλος ψηλός θεωρητικά δεν υπάρχει (γιατί τελικά υπήρξε) και λες “θα χτυπήσουν εκεί, στη ρακέτα”, να σκοράρουν και να φθείρουν. Λάθος. Γιατί ο “Ζοτς” το πήρε το ρίσκο με το συγκεκριμένο δίδυμο, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν το εκμεταλλεύτηκε.

Σκέφτεσαι λοιπόν, ότι θα ήταν χρήσιμος ο Μπουρούσης να κάνει ό,τι και στο ΣΕΦ. Πάλι λάθος. Ο Πασκουάλ δεν τον έβαλε πριν το 8.24 (21-14) και ενώ ο Ντατόμε είχε κάνει πάρτι, της τάξεως των 8 σερί πόντων, μπροστά στον Τζεντίλε που συμπεριφέρθηκε... λες και τον έβλεπε πρώτη φορά στη ζωή του, μπροστά του. Μπαίνει που λες, ο Μπουρούσης και στην πρώτη φάση χάνει την μπάλα, στη δεύτερη ο παίκτης του κάρφωσε. Μαζί με τον διεθνή σέντερ, μπήκε και ο Ρίβερς.

Αχμέτ, αυτός άγνωστος

Ενδεχομένως να σκέφτηκες ότι θα εμφανιστεί επιτέλους η στοιχειώδης συγκέντρωση στο παιχνίδι των “πρασίνων”, η υπομονή και η κυκλοφορία που έδωσε τη νίκη επί του Ολυμπιακού. Και πάλι λάθος. Γενικά, ήταν όλα λάθος σε αυτό το παιχνίδι για το “τριφύλλι”. Μετά το 23-16 του 10', εμφάνιστηκε και ο Τζέιμς (ναι, στη γνωστή του... ώρα) και στην πρώτη φάση που τον αφορούσε, ο Σλούκας σκόραρε ελεύθερο τρίποντο. Βγάζει ο Ομπράντοβιτς τον Βέσελι και εμφανίζει έναν Αχμέτ Ντουβερίογλου, που ξεκάθαρα δεν πρέπει να 'χε υποπέσει η ύπαρξη του στην αντίληψη των “κατασκόπων” του Παναθηναϊκού. Ο 23χρονος έγινε ήρωας (σκόραρε, πήρε ριμπάουντ, έκανε ΚΑΙ κλέψιμο), εν τη απουσία του Καλάθη, με τον Τζέιμς να κάνει τα δικά του, μήπως και μπει κανένας πόντος -γιατί από οργάνωση, δεν...

Στην αρχή τον “έπιασε” ο Νάναλι. Χωρίς επιτυχία. Μετά ο Σλούκας, με βοήθειες και τελικά... μάλλον ο κόουτς της Φενέρ αποφάσισε πως από έναν παίκτη δεν χάνεις. Είχε δίκιο. Να σου πω ότι από τους 28 πόντους των “πρασίνων” στο πρώτο μισό, τους 21 τους είχαν σκοράρει ο Τζέιμς με τον Σίνγκλετον (10 και 13 αντίστοιχα). Σημειωτέον, σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Πασκουάλ δεν έδωσαν έστω μια ασίστ.

Το παράλογο

Και εκεί που λες ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει οργάνωση, συγκέντρωση, υπομονή, μηδέ παιχνίδι στη ρακέτα και βλέπεις τον Τζέιμς, με τους Ρίβερς, Νίκολς, Γκάμπριελ και Σίνγκλετον στην πρώτη πεντάδα της τρίτης περιόδου. Μετά, βλέπεις και το 54-33 (24.25), με τον Τζέιμς να είναι ο μόνος που σκοράρει και τον Σίνγκλετον να κάνει επιθετικό φάουλ, σε απόπειρα να ποστάρει -στοιχείο που δεν “έχει”.

Α, ο Τζέιμς είχε πάρει εργολαβία το σκοράρισμα από το 13.55'', όταν το σκορ ήταν 36-18. Δηλαδή, έκανε το 36-20 (13.55'') και το... πήγε μόνος μέχρι το 54-37 (25.10''). Μαζί με τον Σίνγκλετον, είχαν δώσει τους 23 από τους 28 πόντους του Παναθηναϊκού, στο πρώτο μισό. Ο Ρίβερς διέκοψε το σερί (με βολές) και ήταν ο πρώτος, πλην του διδύμου, που έβρισκε σκορ, μετά τον Φελντέιν στο 8.48''. Μάλλον δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, σωστά;

Ο Πασκουάλ είχε ήδη ταιριάξει τους Καλάθη και Τζέιμς, έβαλε και τον Φελντέιν στη θέση του Ρίβερς, μήπως και γίνει μια καλύτερη κατάσταση, με τους Γκάμπριελ και Μπουρούση να συμπληρώνουν την πεντάδα. Πέραν κάτι εισόδων στη ρακέτα και κερδισμένων φάουλ, δεν θα έλεγες ότι άλλαξε κάτι -πολλώ δε ο ρυθμός. Γιατί δεν άλλαξε η άμυνα. Ο Καταλανός συνέχισε τις αλλαγές, με την εικόνα της τρίτης πράξης να είναι λίγο καλύτερη από τις προηγούμενες, αλλά όχι κάτι το εξωφρενικό, με τις 2 ασίστ να φωνάζουν τι έλειπε. Παρεμπιπτόντως, η Φενέρ είχε 6/16 σουτ και 2/2 βολές σε αυτό το διάστημα και οι “πράσινοι” 4/13, συν 8/10 βολές.

Το νοκ ντάουν του Σίνγκλετον

Ήταν που ήταν το κλίμα, ένιωσε και ο Σίνγκλετον σφίξιμο στο δικέφαλο μηριαίο και τέθηκε εκτός, στην τελευταία περίοδο, όπου η Φενέρ μπήκε με 10-0. Ο Ντουβερίογλου σκόραρε τους 5, στα πρώτα 2.10. Και ναι, εξέθεσε τον Μπουρούση, που χρεώθηκε το τρίτο φάουλ κάπου εκεί, αποχώρησε και ο Πασκουάλ διάλεξε τους Τζέιμς, Φελντέιν, Τζεντίλε, Φώτση και Γκάμπριελ. Πεντάδα, που επίσης έπασχε αμυντικά.

Μάλλον όλα τελείωσαν στο υπό πίεση σουτ του Ντατόμε από τα 7 μέτρα που βρήκε στόχο (και “έφτιαξε” το 68-45). ΟΚ, έμεναν περί τα 7 λεπτά για την κόρνα της λήξης, αλλά ήταν η συμπεριφορά του ΠΑΟ που δεν επέτρεπε πολλές ελπίδες. Τι εννοώ; Όταν έχεις φτάσει τα 7/20 τρίποντα και... επιμένεις πως από εκεί θα δοθεί η όποια λύση, στο σημείο που η διαφορά έχει ξεφύγει περισσότερο από ποτέ (-25), μάλλον κάτι πάει πολύ λάθος. Βλέπεις, έμενε να κυνηγήσει κάτι ο Παναθηναϊκός. Το +11 του πρώτου ματς. Ούτε αυτό κράτησε, πράγμα λογικό αν σκεφτείς όλα όσα είχαν προηγηθεί.

Και το "γιατί"

Εν κατακλείδι να σου πω κάτι; Αν δεν είχε προηγηθεί το παιχνίδι (ο τρόπος που ήλθε η νίκη) στο ΣΕΦ, θα σου έλεγα ότι δεν έγινε και κάτι. Αλλά η συγκέντρωση, η στοχοπροσήλωση και η ωριμότητα που έδειξαν οι “πράσινοι” στον ημιτελικό Κυπέλλου, σε έκανε να σκεφτείς πως ναι, μπορεί να πάρει μέχρι και “διπλό” επί ομάδας με την οποία έχουν τους ίδιους στόχους. Για αυτό όμως, χρειαζόταν ανάλογη εμφάνιση με εκείνη της Δευτέρας, όχι το μπάσκετ αλάνας και οι άστοχες επιλογές από όλους. Κατά συνέπεια, όλα είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού και πώς θα αποφασίσουν να πορευτούν όλοι στη συνέχεια -γιατί το σπορ είναι ομαδικό και οι εκτός έδρας νίκες, ανάγκη αν θέλουν να κάνουν κάτι.