Αφήνω κατά μέρους τα ανέκδοτα, του τύπου «έχασε γιατί δεν έπαιζε ο Ρούντι (παρεμπιπτόντως, πονούσε λέει, στη μέση του -δηλαδή, προστατεύθηκε)» και θα επικεντρώσω στις θεωρίες συνωμοσίας που «ξεχείλισαν» από όλα τα social media περί... χείρας βοηθείας της Ρεάλ στη Μάλαγα, εις βάρος του Παναθηναϊκού.

Οσο ευρηματικά και αν φαίνονται (στην Ελλάδα ζούμε, η δεύτερη σκέψη έχει γίνει... δεύτερη φύση), δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Δεν μπορούσαν τα παλικάρια

Το 74-77 της Ουνικάχα στο «Palacio De Deportes» ήταν αποτέλεσμα της αδυναμίας των Μαδριλένων να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ισως από υπεροψία (είχαν πρόχειρο το 3-0 επί της Μάλαγα και πιο συγκεκριμένα το 79-64 στην πρωτεύουσα στην πρεμιέρα της ACB, το 67-91 στην Ανδαλουσία, για τη 18η αγωνιστική και το 64-72 στο «Martin Carpena», στην 4η ημέρα του ΤΟΡ16), ίσως από πλημμύρα εν κρανίω και της εγγενούς διάθεσης αρκετών παικτών της να γίνουν ήρωες -εις βάρος του συνόλου. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ό,τι έγινε έγινε. Το θέμα είναι... τι γίνεται τώρα.

Η ωμή πραγματικότητα

Η «βασίλισσα»έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό της, καθώς τώρα κινδυνεύει να χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Πώς; Εχει για ρεκόρ το 9-2, αυτό που έχει και η Αναντολού Εφές, με την ΤΣΣΚΑ να ακολουθεί με μια νίκη λιγότερη (8-3.) Την ερχόμενη εβδομάδα, η Ρεάλ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό, μετά... πάει μια βόλτα στη Ρωσία και για το τέλος θα φιλοξενήσει την Εφες. Αρα, έχει να παίξει με τις δυο ομάδες που εμπλέκονται... στο δράμα της. Και περιττό να πούμε τι σημασία έχει πια για τους Ισπανούς το ματς με τον Παναθηναϊκό, έτσι; Πάμε όμως, τώρα και στο θέμα μας. Ναι. Τους «πράσινους»

Ετσι προκρίνεται ο Παναθηναϊκός

Ο πιο σίγουρος τρόπος για να βρεθεί ο ΠΑΟ στα πλέι οφ είναι να «πάρει» και τα τρία εναπομείναντα ματς. Και ναι, ξέρω πως... δεν ανακάλυψα μόλις τώρα την πενικιλίνη. Αλλά αυτό είναι που πρέπει να γίνει. Να νικήσει δηλαδή, στη Μαδρίτη (και έχει τον τρόπο να το κάνει όπως έχει αποδειχθεί τρεις φορές φέτος -θυμάμαι τα αποτελέσματα, αλλά επίσης θυμάμαι και πόσο κοντά ήταν ο Παναθηναϊκός... τότε που τα νεκρά διαστήματα διαρκούσαν λίγο παραπάνω, με το σύστημα της επιτυχίας να είναι το «αγάλι αγάλι, γίνεται η αγουρίδα μέλι»), μετά στο Μπάμπεργκ (και τα όσα έκαναν οι Γερμανοί την Πέμπτη στην Τουρκία -όταν «έχασαν» από... φρου φρου- κάθε άλλο παρά περίπατο στο πάρκο κάνει αυτό το παιχνίδι για τους παίκτες του Πεδουλάκη) και να «κλείσει»με νίκη στο ΟΑΚΑ, επί της ΤΣΣΚΑ (που... δεν αποκλείεται να κυνηγά την πρωτιά).

Εναλλακτικά, πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να μην ισοβαθμήσει με τη Μάλαγα (που «έχει»την ισοβαθμία, μετά την αυτοχειρία της 10ης αγωνιστικής του ΤΟΡ16 -δεν ξέρω αν θυμάστε που ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος μέχρι που... έπεσε ο γενικός, στο τελευταίο εξάλεπτο, οπότε είδε... το φως ο Μάρκους Ουίλιαμς; Αυτό!). Τι έχει όμως, για τη συνέχεια η Ουνικάχα; Την ΤΣΣΚΑ εντός, την Εφες εκτός και την Αλμπα εντός.

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι αν μπορεί να τελειώσει με 3/3 ο Παναθηναϊκός. Μπορεί;

Μπορεί!

Αυτό που έκαναν οι «πράσινοι» στο Κάουνας, μαζί με εκείνο που πέτυχαν στο ΟΑΚΑ στην... πλάτη της Εφες, αλλά κυρίως το πώς πήραν αυτές τις νίκες, τον καθιστούσαν ούτως ή άλλως ικανό για όλα. Ωσπου... ήλθε η χθεσινή εμφάνιση με την Αλμπα (μετά το «ναυάγιο» της Ανδαλουσίας), για να αποδείξουν πως αν μη τι άλλο ξέρουν να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να τα διορθώνουν.

Πείτε την αλήθεια. Οπως βλέπατε το ματς δεν σας έπιασε... μια υπνηλία; Δεν βαρεθήκατε λιγουλάκι; Δεν έφταιγε η Αλμπα. Ο Παναθηναϊκός έφταιγε, που έκανε τους Γερμανούς να φαίνονται άμπαλοι. Οπως λυσσομανούσε ο άνεμος, λυσσομανούσαν και αυτοί μέσα στο παρκέ, από το πρώτο δευτερόλεπτο, παίζοντας επιθετική άμυνα. Είχαν διάθεση, είχαν ενέργεια, είχαν σοβαρότητα, είχαν πλήρη διαύγεια και στα δυο άκρα (βλ. 76% στα δίποντα, στο 25' και 66.7% στο τέλος, συν το 42.9% στα τρίποντα) έως την αρχή της τέταρτης περιόδου. Γιατί η αλήθεια είναι πως μετά το 67-37 (στο 30' μετά το επί μέρους 17-9 του τρίτου δεκαλέπτου)... έπεσαν οι τόνοι. Και έτσι βρήκε την ευκαιρία και ο Τόμπσον (πρώτος σκόρερ της Αλμπα) να «σταυρώσει» τους πρώτους του πόντους (στο 31.32''). Το... ευχάριστο διάλειμμα έληξε κάπου εκεί, με τους Λάσμε, Μπράμος και Ματσιούλις να αναλαμβάνουν το ιδανικό τελείωμα, μιας εξαιρετικής βραδιάς. Που πρέπει να επαναληφθεί (και ει δυνατόν να διαρκέσει λίγο παραπάνω) άλλες τρεις φορές... έως την έναρξη των πλέι οφ.