Όταν ο Παναθηναϊκός σκοράρει τρίποντα, έχει ψυχολογία, αυτοπεποίθηση, ρυθμό, τα πάντα όλα (βλ. 6/11 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο). Όταν αρχίζει να χάνει τα σουτ, δημιουργείται ένα θέμα με τη ψυχραιμία. Χάνεται πάραυτα και αρχίζουν οι βεβιασμένες επιλογές (1/10 τριπ. στο δεύτερο μισό). Αν η μπάλα συνεχίσει να μην μπαίνει στο... πλεχτό, η ψυχολογία εξαφανίζεται, ομοίως και η άμυνα. Και μετά, χάνεται και το ματς.

Αυτό έγινε στην πρεμιέρα της σειράς με τη Φενέρμπαχτσε και να σου πω ότι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται, αν οι “πράσινοι” επιμένουν να συμπεριφέρονται σαν έφηβοι, στην έκρηξη ορμονών, όταν κάποιος αποφασίζει να μην τους κάνει το χατίρι. Κρίμα και για τον κόσμο που γέμισε κάθε εκατοστό στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του ΟΑΚΑ. Και να πεις ότι δεν μπορεί να παίξει καλύτερα; Αλλά όταν παρασύρεσαι, αυτά συμβαίνουν.

Η... B Unit ήταν αυτή που έκανε το επί μέρους 36-12 από το -10 στο 42-28 του ημιχρόνου και η επιλογή του Πασκουάλ να την κρατήσει περισσότερο από όσο έπρεπε (βάσει του τι γινόταν) στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν που στοίχισε τη νίκη. Θα μου δώσεις λίγο χρόνο, να εξηγήσω.

Το τρικ με τον Ντατόμε στο "4"

Ο Ομπράντοβιτς επέλεξε να ξεκινήσει χωρίς Ντίξον και Ούντο και ο Πασκουάλ έβαλε την πεντάδα που 'χει αποδειχθεί “εγγύηση” για την αρχή (Καλάθης, Φελντέιν, Νίκολς, Γκιστ και Σίνγκλετον). Η παρουσία του Ντατόμε στο “4” προκάλεσε μια σύγχυση. Είχε ως στόχο να τραβήξει τον Γκιστ μακριά από τη ρακέτα. Μετά το έκανε αυτό ο Νάναλι και οι “πράσινοι” είχαν που είχαν το άγχος τους (στο κατάμεστο ΟΑΚΑ), έχασαν και το μυαλό τους. Δεν έπαιξαν έξυπνα και η συνέπεια ήταν τρία καρφώματα του Βέσελι και τρία ελεύθερα τρίποντα -τα δυο του Κάλινιτς. Κάτι ακόμα που έκανε η Φενέρ, ήταν να αφήσει τον Καλάθη να σκοράρει, όχι όμως, να δημιουργήσει. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το 6-16 (6.30) με 5 πόντους του διεθνούς γκαρντ. Τους έκανε 9 στο 10-16, αλλά να σου πω πώς έγινε... η αλλαγή. Ή καλύτερα, η ανατροπή.

Χωρίς Γκιστ και Σίνγκλετον το comeback

Ο Μπουρούσης μπήκε στη θέση του Γκιστ, ακολούθησε το δεύτερο φάουλ του Σίνγκλετον στο 8.37'' και ο Γκάμπριελ, αλλά μόνο η καταστροφή δεν ήλθε. Τουναντίον, οι “πράσινοι” είδαν το φως. Πώς; Με τον Μπουρούση και άμυνα -ιδιαίτερα του Παππά στον Μπογκντάνοβιτς. Φάουλ στο φάουλ, βολή στη βολή ήλθε το 9-0 (έως το 15-16 του 10'). Είχε ήδη μπει το πρώτο τρίποντο, δια χειρός Ρίβερς. Ακολούθησαν άλλα 3/3 έως το 21-18 (11.39'') και για να μη στα πολυλογώ, από το -10 (6-16) ήλθε το επί μέρους 36-12 έως το ημίχρονο. Γιατί σου είχα πει πως θα παίξουν μεγάλο ρόλο τα τρίποντα . Μέχρι το τελείωμα της πρώτης περιόδου, ό,τι είχαν βάλει οι... άλλοι ήταν από ασίστ (6) και οι πόντοι του “τριφυλλιού” ήταν από τον Καλάθη, βολές και ένα ποστάρισμα του Μπουρούση. Παρ' όλα αυτά, ήταν στο -1. Πώς σου φάνηκε;

Στη β' περίοδο που λες, μπήκαν 5/6 τρίποντα, 5/9 δίποντα, μοιράστηκαν 8 ασίστ, κατακτήθηκαν 5-4 ριμπάουντ και η κυριαρχία έγινε ξεκάθαρη, μολονότι οι Σίνγκλετον και Γκιστ ήταν στον πάγκο. Όπως και ο Καλάθης, για το μεγαλύτερο διάστημα. Κανένα πρόβλημα, αφού οι Τζέιμς, Παππάς, Ρίβερς, Γκάμπριελ και Μπουρούσης έκαναν τα πάντα εξαιρετικά (ναι, ήταν όλοι οι σκόρερ και ο διεθνής σέντερ).

H Φενέρ άρχισε να λιώνει, σαν παγωτό

Η Φενέρμπαχτσε "έλιωνε" όσο περνούσε η ώρα, δεν είχε απάντηση στον Ρίβερς, ούτε στα ντράιβ του Παππά και γενικά... δεν είχε τρόπο να νικήσει την άμυνα (ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ) του Παναθηναϊκού. Έγιναν και απονενοημένα από τον “Ζοτς” (π.χ. ο Κάλινιτς στο "4"), ο Ντίξον μια που μπήκε, μια που αποχώρησε (σαν να μην του άρεσε πολύ που έλειψε στο πρώτο οκτάλεπτο), τα λάθη έγιναν διαδοχικά (5 στο β' δεκάλεπτο), συνεργασίες δεν υπήρχαν (βλέπε μόλις 3 ασίστ), ούτε ριμπάουντ (1-2) και οι γηπεδούχοι εύλογα έκαναν ό,τι ήθελαν, ως κυρίαρχοι σε όλους τους τομείς.

Και τελικά, έλιωσε ο Παναθηναϊκός

Και επέστρεψαν οι ομάδες από τα αποδυτήρια και σκέφτηκες άντε να τελειώσει τη δουλειά ο Παναθηναϊκός. Με την ίδια συγκέντρωση και ευστοχία. Οι Καλάθης, Φελντέιν, Ρίβερς, Γκιστ και Σίνγκλετον ανέλαβαν τη συνέχεια, η Φενέρ χρησιμοποίησε ένα πιο ορθόδοξο σχήμα, που θα το έλεγες και το... καλό της (Ντίξον, Σλούκα, Μπογκντάνοβιτς, Βέσελι και Ούντο) και χάθηκαν όλα. Δηλαδή, η διαφορά, με τον Μπογκντάνοβιτς να σκοράρει 11 πόντους στην τρίτη πράξη του επί μέρους 20-8 της παρέας του (50-48, στο 30'). Τι είχε πάει στραβά; Κατ' αρχάς, η άμυνα έκανε φτερά, ενώ έγιναν βεβιασμένες επιλογές στα σουτ (δεν υπήρχε ρυθμός, ενίοτε και λογική), την ώρα που οι γείτονες είχαν πια καλή κυκλοφορία μπάλας και “έβγαζαν” ελεύθερο τον Σέρβο σταρ.

Ο Ούντο έπαιζε εξαιρετική άμυνα και βοηθούσε τους πάντες, αλλά όλοι όσοι ήταν στο ματς ήταν αθλητικοί και αποτελεσματικοί στο έδαφος και τον αέρα. Με αλλαγές που... έτρωγαν κάποια δευτερόλεπτα από την επίθεση των “πρασίνων” όπως προσπαθούσαν να περάσουν την μπάλα στο low post και να εκμεταλλευτούν τυχόν miss match-γιατί το τρίποντο είπαμε πως δεν έμπαινε. Ο Πασκουάλ άρχισε τις αλλαγές, βρέθηκε και με τρεις χειριστές (Τζέιμς, Καλάθης, Παππάς), αλλά δεν ανεκόπη ο οίστρος της Φενέρμπαχτσε, γιατί η άμυνα είχε κάνει φτερά. Να σου πω όμως, και κάποιους αριθμούς. Ο Παναθηναϊκός μέτρησε 2/7 διπ., 1/7 τριπ. και μόλις 3 ασίστ, την ώρα που η Φενέρμπαχτσε είχε 4/6 διπ., 4/6 τριπ. και 5 τελικές πάσες.

Ο Γκιστ πού χάθηκε;

Για την τελευταία πράξη, ο Καταλανός ζήτησε χτυπήματα από το χαμηλό ποστ. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να υπάρξουν υποδειγματικές συνεργασίες. Δεν υπήρξαν. Τι υπήρξε; Αλλεπάλληλες τάπες. Ο Παππάς έγινε και πάλι καλός στην αμυντική προσέγγιση πάνω στον Μπογκντάνοβιτς, ο Μπουρούσης όμως, σταμάτησε να είναι ο ηγέτης της δεύτερης περιόδου απέναντι σε πιο αθλητικούς αντιπάλους. Ο Σίνγκλετον ήταν πάλι στον πάγκο και ίσως θα έπρεπε να επιστρέψει -δεδομένου ότι όλοι "χτυπούσαν" πια τον Μπουρούση (βοηθούσε η κακή άμυνα των "πρασίνων" στο pick and roll). Εν πάση περιπτώσει, έως το 53-30 (35.05'') οι γηπεδούχοι είχαν φτάσει τα 0/7 σουτ και κάπου εκεί έγινε η αντικατάσταση που λέγαμε. Όπως μπήκε ο Καλάθης αντί του Παππά. Τα σουτ παρέμειναν νευρικά για το “τριφύλλι” και άνετα για τους άλλους που είχαν πια τη ψυχολογία. Θα με ρωτήσεις πού ήταν ο Ρίβερς; Θα σου πω πρώτα ότι είχε 3 φάουλ και μετά πως δεν ήταν καλός στην άμυνα και ήταν μεταξύ αυτών που έκαναν κακές επιλογές, στα σουτ. Θα σε ρωτήσω τώρα, εγώ πού ήταν ο Γκιστ; ΟΚ, δεν είχε κάνει θραύση -δεν τον άφησε ο Ζοτς-, αλλά... μιλάμε για τον Γκιστ.

Τα τρίποντα του β' ημιχρόνου έφτασαν και το 1/10 στο 37', ο Ούντο συνέχισε να δείχνει τι κάνει ο σωστός ψηλός στην άμυνα, αλλά και την επίθεση (βλ. εξαιρετικές πάσες), οι Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς και Ντίξον έβρισκαν στόχο άνετα και ωραία και η Φενέρ έκανε το 1-0 . Αν δεν αλλάξει κάτι στην προσέγγιση του Παναθηναϊκού, το πιθανότερο είναι πως η ομάδα του Ομπράντοβιτς θα κάνει και το 2-0 -και το 3-0 και... τέλος.