Υπάρχουν λέξεις -και έννοιες- που στην Ελλάδα είναι παρεξηγημένες. Δεν φταίμε εμείς. Ούτε η φαντασία μας. Φταίει η ελληνική πραγματικότητα. Έτσι μας τα έμαθαν, έτσι τα κάνουμε. Μάθαμε να μην έχουμε υπομονή, μάθαμε στο πρόσκαιρο, μάθαμε στο "εδώ και τώρα" και ξεχάσαμε τη σημασία του πλάνου, του να δημιουργείς ένα δρόμο και να τον ακολουθείς (πιστά) έως το τέλος της διαδρομής. Αυτό που φαίνεται πως θέλει να κάνει ο Παναθηναϊκός.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μίλησε στο Sport24.gr για αυτό που στο μυαλό του είναι αποτυχία. Ομολόγησε ότι ο αποκλεισμός από το Final Four του Μιλάνου ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, πριν προσθέσει πως στο Νο1 της σχετικής λίστας είναι κάτι άλλο: η αδυναμία ανάδειξης Ελλήνων παικτών.

Οι Γιάνκοβιτς και Παππάς ήταν οι πρώτες κινήσεις που έκαναν το καλοκαίρι του 2013 οι “πράσινοι”, οι οποίοι είχαν τη συνήθεια και παλαιότερα να προσφέρουν συμβόλαια στους γηγενείς που είχαν ξεχωρίσει την περασμένη σεζόν. Προωθήθηκαν εν τω μεταξύ, οι Χαραλαμπόπουλος (να τον περιμένετε του χρόνου πιο ενεργό) και Διαμαντάκος, για να αποκτήσουν μια πρώτη άποψη από την ανδρική ομάδα, προκειμένου στο εγγύς μέλλον να αποτελέσουν μέλη της.

Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο πως αυτές οι περιπτώσεις (και εκείνη των Παππά, Γιάνκοβιτς και η των Χαραλαμπόπουλου και Διαμαντάκου), θα χρειαστούν χρόνο. Γιατί δεν γίνεσαι από τη μια μέρα στην άλλη παίκτης Euroleague, παίκτης του Παναθηναϊκού, ικανός να προσφέρεις σε όλους τους τομείς, να βάλεις το "εγώ" σου κάτω από το "εμείς", να αντέχεις το “πρέπει” της νίκης και υπό τις όποιες συνθήκες να δίνεις πάντα το μάξιμουμ. Ένα άλλο στοιχείο που επίσης ήταν ξεκάθαρο, αφορούσε τη θέληση των ίδιων των παικτών να εξελιχθούν, να προχωρήσουν, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό πάντα είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.

Στο δια ταύτα, ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως έχει πλάνο και είναι μακροπρόθεσμο. Αυτό αφορά τη δημιουργία κορμού Ελλήνων παικτών, που ήταν και το βασικό συστατικό της επιτυχίας των -έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης- “πρασίνων”. Οι Έλληνες πάντα ήταν που προσδιόριζαν τη δυναμική της ομάδας, που όριζαν το βάρος της φανέλας -προ αστεριών και όπως αυτά προσθέτονταν. Ως εκ τούτου, δεν θα λέγατε πως είναι παράλογο αυτό που θέτει ως “μονόδρομο” ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός (“ να χτίσουμε τον Παναθηναϊκό της επόμενης δεκαετίας-εικοσαετίας, με βάση τα Ελληνόπουλα”), πολλώ δε από τη στιγμή που φαίνεται να αναγνωρίζει και τις παράπλευρες απώλειες που ενδεχομένως να έχει αυτό το πλάνο ( “αν έλθει ο τίτλος, ας έλθει. Ο μεγάλος όμως, στόχος είναι να δημιουργήσουμε τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ Παναθηναϊκό του μέλλοντος”).

Την ίδια ώρα, βέβαια παραμένει η ομάδα που έχει καλομάθει τους απανταχού φαν της (με όσα έχει επιτύχει μέσα στα χρόνια), αυτή που πρέπει να καλύπτει τα “θέλω” της, που συμπίπτουν με τα “θέλω” του κόσμου της και πάντα αφορούν επιτυχίες σε όλες τις διοργανώσεις.

Υπάρχουν λοιπόν, 55 τρόπαια να αποδεικνύουν πως αν μη τι άλλο, υπάρχει η τεχνογνωσία. Και πάντα είναι προτιμότερο να “χτίζεις” κάτι, από το να δημιουργείς κάτι πρόσκαιρο που όταν αποτυγχάνει προχωράς στη διάλυση του, στα εξ ων συνετέθη και συνεχίζεις... στο ίδιο τέμπο, αλλά με ελάχιστη επιτυχία. Δεν πρέπει να ξεχνάτε δε, πως πλέον τα κουκιά (βλ. ευρώ) είναι μετρημένα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να θέτεις ένα στόχο, να τον τιμάς με τις κινήσεις σου, να κινείσαι βάσει στρατηγικής, που έχει ως γνώμονα τη “δημιουργία” παικτών, μαζί και την ανάδειξη τους. Από αυτό, μόνο καλά μπορούν να έλθουν.

ΥΓ: Από το φετινό ρόστερ, τα συμβόλαια των Μπράμου, Ματσιούλις, Ούκιτς και Ράιτ λήγουν τον Ιούνιο, ενώ οι Λασμέ, Γκιστ και Κάρι έχουν στα δικά τους option που αφορά τον Παναθηναϊκό (δηλαδή, αν δεν την ενεργοποιήσουν οι "πράσινοι", οι παίκτες θα μείνουν ελεύθεροι". Αυτή συνήθως εκπνέει στις 30/6. Σύμφωνα με όσα είπε ο Γιαννακόπουλος, οι κύριες επενδύσεις θα αφορούν Έλληνες παίκτες, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα πάρουν ξένους από τα... stock. Τουναντίον. Απλά, οι επιλογές θα είναι προσεχτικές -και λογικές.