Θα σου πω κάποιους αριθμούς, να μου πεις σε ποιον ανήκουν: 26 πόντοι, με 10/16 FG ή αν προτιμάς 4/6 δίποντα και 6/10 τρίποντα, 6-3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 3 κλεψίματα και ΜΗΔΕΝ λάθη σε 31.52''. Έλα. Δεν είναι δύσκολο. Πάρε το 50-50. Το βρήκες;

Ο KC Ρίβερς φίλε μου, είχε κάνει ό,τι είχε κάνει στον ημιτελικό Κυπέλλου και το σχόλιο που άκουσε -κατά κύριο λόγο- ήταν "σιγά μην ξαναείναι τόσο εύστοχος στα τρίποντα". Μόνο που το θέμα δεν είναι μόνο η ευστοχία. Είναι η διάθεση που έχει ένας παίκτης, να πάρει στην πλάτη του την επίθεση της ομάδας του, σε ένα ντέρμπι "αιωνίων" και μετά φυσικά, η ψυχολογία που πρέπει να "φτιάχνει", προκειμένου να μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Μετά και το σημερινό, δεν βλέπω ότι μένει κάτι άλλο για να του δώσουν το "κλειστό" διετές που θέλει. Και φαντάσου τι θα κάνει μετά, όντας και εξασφαλισμένος!

Ο εκ των πρωταγωνιστών της ιστορίας, γιατί υπήρχε και ο οίστρος του Σίνγκλετον, ομολόγησε πως ο Παναθηναϊκός δούλεψε επί της διαφορετικής... τοποθέτησης του στο ματς, έχοντας υπολογίσει πως είχε γίνει η μελέτη του ματς στο ΣΕΦ και άρα οι αντίπαλοι θα είχαν ετοιμάσει κάτι διαφορετικό για εκείνον. Τώρα, αν σου πω ότι αρκετά από τα σουτ του ήταν ελεύθερα, τι θα μου πεις; Αυτό το βράδυ, τη μάχη των προπονητών την κέρδισε ο Καταλανός, με τον Σφαιρόπουλο να χάνει ουσιαστικά, την μπάλα όταν έμαθε πως "έχασε" και τον Σπανούλη. Η μεγαλύτερη απόδειξη ήταν ο τρόπος που κατάφερε να σκοράρει back to back καλάθια ο Σίνγκλετον, ανενόχλητος. Γιατί λες, μια, δυο τρεις... θα τον σταματήσουν. Ε, δεν τον σταμάτησαν. Θέλεις να δούμε και κάποια άλλα πράγματα;

Η αρχή ήταν πάλι κακή

Για αρχή ο Πασκουάλ διάλεξε ό,τι και στο Βελιγράδι. Δηλαδή, τους Καλάθη, Φελντέιν, Χαραλαμπόπουλο, Γκάμπριελ και Μπουρούση, με τον Καλάθη να αναλαμβάνει τον Σπανούλη και vice versa, έως ότου φυσικά, ο αρχηγός του Ολυμπιακού αποχώρησε με ενοχλήσεις - για να γίνει γνωστό πως υπάρχουν φόβοι για θλάση στους προσαγωγούς .

Εν τοιαύτη περιπτώσει, η αρχή για τους “πράσινους” ήταν κακή. Δεν είχαν συγκέντρωση, δεν είχαν υπομονή και εν αντιθέσει με το νικητήριο ματς στο ΣΕΦ, δεν έψαχναν τη λύση από τη ρακέτα. Έως το 2-7 (4') είχαν δυο λάθη και 0/3 τρίποντα. Μετά, είπαν να εμπιστευτούν τον Μπουρούση, τον οποίον φυσικά δεν άφηναν μόνο οι “ερυθρόλευκοι”. Μεταξύ αυτών που είδαμε στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν τον Πρίντεζη να μένει δυο φορές μόνος με τον Καλάθη και να τον νικά. Οι Πειραιώτες είχαν βρει ρυθμό από την άμυνα, με τον Παναθηναϊκό να δείχνει λίγο... χαμένος, αφού και πάλι το δίδυμο Καλάθης-Μπουρούσης δεν αποδείχθηκε αποτελεσματικό, με τον Μιλουτίνοφ να εκθέτει επιθετικά τον διεθνή σέντερ και τους γηπεδούχους να 'χουν πάρει 0 πόντους από αιφνιδιασμό και 4 από τη ρακέτα.

Το δίδυμο Τζέιμς-Παππάς εξέπληξε πάλι, ευχάριστα στην άμυνα

Για το φινάλε επιλέχθηκαν οι Τζέιμς, Παππάς, Ρίβερς, Χαραλαμπόπουλο, Φώτση και Σίνγκλετον και μπορώ να σου πω ότι όλοι μαζί έβγαλαν την ενέργεια που έλειπε στην άμυνα, με τον τύπο που ανανέωσε τη ψυχολογία, που αναπτέρωσε το ηθικό να είναι (ΠΑΛΙ) ο Ρίβερς. Με διαδοχικά εύστοχα σουτ, ήταν αυτός που έδωσε ψυχολογία σε όλους και τους ώθησε να βάλουν και λίγο μυαλό στο παιχνίδι. Άσε που ο Σίνγκλετον ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός, στο “5”.

Αλλά δεν σου είπα για τον Ρίβερς. Να σου πω. Έως το 20-20 (13.50) είχε τους 11 πόντους της παρέας του (είχε φορτώσει και με τρίτο φάουλ τον Παπανικολάου). Μπήκε στο 7.08'', όταν το σκορ ήταν 6-15 και έως το 26-20 (15.04'', με τον Σφαιρόπουλο να επιλέγει να ΜΗΝ πάρει τάιμ άουτ πριν φτάσει το σερί του ΠΑΟ στο 11-0) είχε τους 14 από τους 20 πόντους. Αρκετές φορές δε, ήταν μόνος. Όχι όσο μόνος έμεινε ο Σίνγκλετον, όταν άρχισε το δικό του κρεσέντο στην επίθεση. Πήρε το σκορ στο 42-42 και είχε το μονοπώλιο έως το 53-45 (31.28''), ΜΕ ΤΑ ΣΟΥΤ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, γιατί ο παίκτης του πήγαινε για βοήθεια στον Ρίβερς. Καλό; Συνηθέστερα σκόραρε, αφού έδινε βοήθεια και δεν “έκοβε” προς τα μέσα, αλλά έβγαινε έξω όπου δεν τον ακολουθούσε κανείς.

Θα ήταν χρήσιμο να ξέρεις ότι ο Παπανικολάου είχε 3 φάουλ, όπου έφτασε ο Μάντζαρης νωρίς στην τρίτη περίοδο και όταν δεν ήταν ο Πρίντεζης στο παρκέ, ο Ολυμπιακός δεν είχε το παραμικρό. Ούτε δημιουργία, μηδέ πρωτοβουλίες. Όταν το -9 έγινε για πρώτη φορά +9 (31-22), οι Πρίντεζης και Γκριν έβαλαν την μπάλα κάτω -γιατί η αλήθεια είναι πως κυρίως... ήταν στον αέρα- και απέναντι στους Φώτση και Τζεντίλε έκαναν τη δουλειά τους, μειώνοντας στο 31-28 του 30'.

Δεν αμφισβητείται η υπεροχή

Θέλω όμως, να μοιραστώ μαζί σου κάποια νούμερα της δεύτερης περιόδου, που δείχνουν ποια ήταν καλύτερη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, είχε μόνο 1 λάθος, μόνο 2 ασίστ, 3/8 διπ. και 4/11. Οι άλλοι είχαν 6 λάθη, ΜΗΔΕΝ ασίστ, 0/5 τριπ. και 3/9 διπ. Η κυριαρχία των “πράσινων” αμφισβητήθηκε ελαφρώς στην αρχή της τρίτης πράξης, οπότε έπαθε πάλι, μια πλημμύρα, αλλά υπήρχαν κάποια... σημάδια ζωής, όπως το ότι ο Σίνγκλετον είχε δει τον -φορτωμένο με φάουλ- Παπανικολάου, μόνο κάτω από το καλάθι, πήγε προς τα εκεί και σκόραρε ανενόχλητος. Στα αρνητικά, ήταν το άστοχο τρίποντο του Φελντέιν, στον αιφνιδιασμό.

Αυτό το βράδυ ωστόσο, οι “πράσινοι” είχαν τις περισσότερες επιλογές -σε κορμιά και σκοράρισμα- και με την ενέργεια όλων στα μετόπισθεν, ήλθε το 48-45 του 30'. Ο Σίνγκλετον είχε ήδη 6 σερί πόντους. Τους έκανε 11 διαδοχικούς στο 53-45, όταν ο Σφαιρόπουλος κάλεσε τάιμ άουτ, αλλά το ρυθμό των γηπεδούχων δεν τον χάλασε. Είχε... βοηθήσει ως προς αυτό, βάζοντας στην ίδια πεντάδα, τρεις παίκτες που δεν έβαζαν κάτω την μπάλα.

Και ενώ έβλεπε ο ΠΑΟ το καλάθι σαν βαρέλι, ο Ολυμπιακός... ευτύχησε να πάρει το τελευταίο τρίποντο στο 28.15''. Έκτοτε δεν είχε αυτήν τη λύση, τη στιγμή που ο Πασκουάλ έβλεπε σχεδόν όλα όσα ήθελε από όλους τους παίκτες του. Για παράδειγμα, τον Παππά να αποδεικνύει πως μπορεί να γίνει και αμυντικό όπλο! ΟΚ, ξέφυγε λίγο ενώ έμεναν 8'', αλλά ζήτησε συγγνώμη αμέσως στον Ουότερς, για το υπερβολικό της αντίδρασης του.

Ο Μπουρούσης βοήθησε τον Μιλουτίνοφ να σκοράρει 11 πόντους, έως το 67-55, στο 1.24'' για το τέλος. Ναι, το ματς είχε τελειώσει, αλλά να μη στο πω;