Ο βασιλιάς νικά τη βασίλισσα #fact
'Ηταν ο Φελντέιν που "πάτησε" ρακέτα. Ήταν ο Παππάς που παρέσυρε με την ενέργεια του, τους υπολοίπους σε ένα... κενό. Ήταν ο Μπουρούσης με τις ασίστ του, ο Καλάθης με την άμυνα του, ο Σίνγκλετον με τις λύσεις. Ήταν όλοι εκεί, πιστοί στο πλάνο. Μα ήταν ο Γκιστ αυτός που άλλαξε άρδην προς το καλύτερο τον Παναθηναϊκό.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει το πληρέστερο ρόστερ εξ όσων μετέχουν στην Euroleague φέτος (με το μεγαλύτερο ταλέντο, βάθος σε κάθε θέση και αναμφισβήτητη ποιότητα). Αυτό είναι κάτι που 'χουν πει όλοι οι κόουτς της διοργάνωσης, οπότε... μη βρίζεις. Γιατί αυτό που θέλω να σου πω είναι ό,τι έχεις δει πολλάκις: δεν παίζουν μπάσκετ τα ρόστερ. Παίζουν άνθρωποι και δεν αρκεί να είσαι ο καλύτερος. Πρέπει να το δείχνεις. Στο ΟΑΚΑ ήταν ο Παναθηναϊκός η πιο διαβασμένη, καλύτερα προετοιμασμένη και σίγουρα με πολύ μεγαλύτερη θέληση ομάδα. Και για αυτό νίκησε 88-82 τη "βασίλισσα". Σε αυτό το αποτέλεσμα έπαιξαν όλοι ρόλο, με πρώτον τον Γκιστ, ο οποίος ΞΕΚΑΘΑΡΑ κάνει το "τριφύλλι" μια άλλη, πολύ καλύτερη, ομάδα. Πάμε τώρα, και στις λεπτομέρειες.
Ο Γκιστ τους έκανε όλους καλύτερους, με πρώτο τον Καλάθη
Ο Γκιστ επέστρεψε και στην ευρωπαϊκή σκηνή, έπειτα από 18 απουσίες και σε περίπτωση που δεν το ήξερες (λέμε τώρα), μπορούσες να καταλάβεις από τα πρώτα λεπτά πως κάτι έχει αλλάξει δραστικά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Η αλλαγή στα σκριν έγινε χάρμα ιδέσθαι και τα λάθη της Ρεάλ τρία, πριν καν συμπληρωθεί δίλεπτο. Οι “μερένγκες” παρέταξαν ζώνη 3-2 που δημιούργησε προβληματάκια στους “πράσινους, γιατί δεν πήγαιναν πιο επιθετικά στη ρακέτα. Αλλά δεν σου είπα για τον Γκιστ. Θα περιμένεις λίγο ακόμα, γιατί θα σου πω για τον Καλάθη, ο οποίος βρήκε απέναντι του τους πάντες. Από τον Ράντολφ έως τον Γιουλ. Και τι έκανε; Το αγαπημένο του, όταν είναι ο Gistopoulos στο παρκέ: pick and roll, με εντυπωσιακά τελειώματα του Αμερικανού. Φάση που είδαμε να συμβαίνει και copy paste, με τον διεθνή γκαρντ να έχει την αυτοπεποίθηση να πάρει και “σκοτωμένο” τρίποντο και να ευστοχήσει.
Πάνε δηλαδή, οι καιροί που ντρίμπλαρε, έπαιρνε σουτ και ακουγόταν ένα "ωχ", επιλογή που είχε να κάνει με το γεγονός πως δεν υπήρχε άνθρωπος να τον στηρίξει, όπως ο Γκιστ. Επίσης, κάπου εδώ να θυμίσω πως το pick and roll δεν αφορά μόνο τους δυο παίκτες που εμπλέκονται, αλλά όλους. Και ναι, όλοι όσοι ξεκίνησαν το ματς (Καλάθης, Ρίβερς, Νίκολς, Γκιστ και Σίνγκλετον) ήταν εξαιρετικοί. Α, ο Καλάθης ήταν πολύ καλός και στην άμυνα του Γιουλ, με ξεκάθαρη αποστολή να τον απομονώσει από τους συμπαίκτες του. Γιατί άπαξ και πάρει αυτός ο τύπος την μπάλα, η συνέχεια μάλλον είναι γνωστή. Ο Νικ που λες, είχε στο πρώτο μισό 5π. (1/3 δίποντα, 1/1 τρίποντα, 1 ριμπ.), 4 από τις 8 ασίστ και ΜΗΔΕΝ λάθη, σε 12.49''.
Ο Μπουρούσης είχε μάτια παντού
Ο Φελντέιν έγινε ζευγάρι με τον Ντόντσιτς (ένας ακόμα παίκτης που... δεν πιάνεται), με τον Παππά να αναλαμβάνει τον Ρούντι (σε δεύτερο χρόνο να πέφτει πάνω του ο Γκάμπριελ) και τους “πράσινους” ξεκάθαρα να 'χουν το ρυθμό και τα ριμπάουντ, στην πρώτη περίοδο. Την εκκίνηση της δεύτερης, την ανέλαβαν οι Τζέιμς, Παππάς, Φελντέιν, Γκάμπριελ και Σίνγκλετον, με τον Ράντολφ να κάνει αμέσως παρέα στον Αγιόν (στη λίστα με τους έχοντες δυο φάουλ). Ο Λάσο έβαλε τον Ρέγιες που ως συνήθως μάζευε το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, με τον Τζέιμς να είναι θετικός, αλλά να μην μπορεί να οργανώσει με τον τρόπο του Καλάθη. Εν τη απουσία του Σίνγκλετον, ο οποίος έκανε επίσης, 2 τα φάουλ του στο 11', η Ρεάλ παράτησε στην άκρη και τη ζώνη και εστίασε στις παγίδες στον Μπουρούση. Αυτός δημιουργούσε υπέροχα για τους φίλους του έως το 32-28 (15.50), μετά όμως, πάλι κάτι χάθηκε στην άμυνα. Και όπως γνωρίζεις, δεν είναι να ξεχνάς τους γκαρντ της “βασίλισσας”.
Όπως δεν είναι να τους επιτρέπεις να μαζεύουν τα “σκουπίδια” ή να βρίσκουν σε πλεονεκτική θέση τον Χάντερ, μέσα στη ρακέτα. Ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, χάθηκε και η καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ο Πασκουάλ πήρε τάιμ άουτ, θύμισε τα βασικά, ο Γκιστ μπήκε για να “χαλάσει” την άνεση με την οποία κινείτο ο Χάντερ στη ρακέτα και την άλλη άκρη την ανέλαβε ο Ρίβερς (με ασίστ τους Τζέιμς), ο οποίος σκόραρε έξι πόντους σε 19'' (τρίποντο και τρεις βολές). Κουτσά στραβά -και με τον Γκιστ να κάνει δουλίτσα μπροστά και πίσω-, ο Παναθηναϊκός “έκλεισε” το πρώτο μισό στο +2, αλλά ήταν γεγονός ότι έπρεπε να δώσει μια μεγαλύτερη σημασία στην άμυνα και να ξαναπάρει τα ριμπάουντ (οι φιλοξενούμενοι είχαν στη β' περίοδο 7-4 vs. 4-1).
Έκαναν τον Γιουλ έξαλλο
Το κακό για το “τριφύλλι” ήταν ότι ο Σίνγκλετον έκανε τρία τα φάουλ του, μόλις ξεκίνησε η τρίτη πράξη. Ο Πασκουάλ πήρε το ρίσκο να τον άφησε στο παρκέ, με τον Καλάθη να έχει επιστρέψει για να αναλάβει τον Γιουλ -μετά την ξεκούραση που του πρόσφερε ο Λάσο. Για μία ακόμη φορά ο Παναθηναϊκός πήρε διαφορά που έχασε εν ριπή οφθαλμού, αλλά με τρεις σερί καλές άμυνες, υποχρέωσε την αντίπαλο του σε ισάριθμα λάθη (οι Μαδριλένοι έφτασαν τα 13, στο 25') και είδε προκοπή. Παρ' ότι έχανε αμυντικά ριμπάουντ. Αλλά η Ρεάλ δεν έκανε τίποτα τις δεύτερης -και τρίτες- ευκαιρίες, ο Γιουλ έγινε έξαλλος -γιατί δεν μπορούσε να κάνει δουλίτσα, από την άμυνα του Καλάθη- και ο Λάσο τον τράβηξε στον πάγκο. Έβαλε στη θέση του τον Ντόντσιτς και αυτό δεν θα το έλεγες καλό. Δεν ήταν. Η “βασίλισσα”, διατηρώντας την άμυνα ζώνης- όχι μόνο επέστρεψε, αλλά πήρε και “κεφάλι”, παρά τα ηρωικά του Φελντέιν (των 6 από τους 12 πόντους της παρέας του έως το 55-58 στο 27.42, δια χειρός Ντόντσιτς). Τι έκανε; Έμπαινε στη ρακέτα, ζητούμενο των γηπεδούχων από την αρχή.
Ο Πασκουάλ “χαμήλωσε” το σχήμα, στο τελείωμα της τρίτης περιόδου. Η Ρεάλ είχε τρία φάουλ να δώσει, αλλά... βαριόταν και ο Τζέιμς διαμόρφωσε το 58-58 για σκορ στο 30'. Ένα στοιχείο αυτού του διαστήματος, ήταν τα 1/7 τριπ. των “πρασίνων”.Οι “πράσινοι” συνέχισαν “κοντοί (Τζέιμς, Παππάς, Φελντέιν, Γκιστ, Σίνγκλετον), οι άλλοι ψήλωσαν (Φερνάντεθ, Ντόντσιτς, Ράντολφ, Τόμπκινς, Χάντερ), αλλά δεν άργησαν να αλλάξουν άποψη, όταν διαπίστωσαν πως η πίεση του Παναθηναϊκού έχει αποτελέσματα. Αν έμπαιναν και οι βολές (Τζέιμς και Φελντέιν) θα ήταν όλα υπέροχα. Ο Γκιστ ήταν όμως, παντού, έκοβε, μοίραζε, ηγείτο, πριν πάει στον πάγκο για να μπει ο Μπουρούσης. Γιατί; Ο διεθνής σέντερ γίνεται συνήθως ο go to guy στα εντός έδρας ματς -αν θυμάσαι. Επιπροσθέτως, έπρεπε να πάρει και καμια ανάσα ο Γκιστ.
Ο Πασκουάλ έμεινε πιστός στο πλάνο του
Ο Γιουλ επέτρεψε και πριν με ρωτήσεις πού ήταν ο Καλάθης, θα σου πω στον πάγκο. Ο Παππάς έχασε δυο φορές (για κλάσματα) τον Κάρολ και να σου το 64-66, με τη δεύτερη συνεργασία των Γιουλ και Χάντερ. Ο Καλάθης παρέμενε στον πάγκο, με τον Πασκουάλ να επιμένει στην επιλογή του στους Τζέιμς και Παππά. Ο τελευταίος κατέθεσε, είναι η αλήθεια, κάθε ικμάδα θέλησης στην άμυνα και "κράτησε" το ρυθμό και την ενέργεια της ομάδας του. Ακολούθησε ποστάρισμα του Μπουρούση, που έγινε ασίστ στο τρίποντο του Σίνγκλετον (73-68), ανάποδο λέι απ του Τζέιμς (75-71) και θαρρώ πως αυτό κάπου εκεί ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό το ματς ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας το ποιο ουσιαστικό των "πρασίνων" από την αρχή της σεζόν.
Ο Καταλανός κόουτς δεν άλλαξε τακτική και άφησε τους Μπουρούση και Σίνγκλετον, παρέα, με εντολή να πηγαίνει η μπάλα στα χέρια του διεθνή σέντερ είτε για να σκοράρει, είτε για να βρίσκει τον ελεύθερο. Τι έκανε ο Λάσο, όταν είδε την αποτελεσματικότητα; Τα δικά σου. Όλα καλά στο σπίτι;
Στα 60'' για το τέλος, ο Τζέιμς σηκώθηκε με το γνωστό (εκνευριστικόά άνετο) τρόπο από την κορυφή, να διαλύσει ό,τι είχε μείνει όρθιο και να σου το 80-74, στα 61'' για την κόρνα της λήξης. Ο Λάσο πήρε τάιμ άουτ και έβαλε ό,τι είχε σε σουτέρ, ο Καλάθης γύρισε για να "τελειώσει' τον Γιουλ, γύρισε φυσικά, και ο Γκιστ και ο Σίνγκλετον κάρφωσε μπροστά στον Ράντολφ, μετά τη νέα ασίστ του Μπουρούση. Σημείωση: είχε τρία φάουλ από την αρχή της γ' περιόδου. Αυτό για να καταλάβετε την πνευματική κατάσταση της Ρεάλ. Έμενε το... τελείωμα της φάσης. Το ανέλαβαν παίκτες που ήταν κατ' αρχάς καλοί αμυντικοί, ο Παππάς αλλοίωσε προσπάθεια του Γιουλ (στα 24'' πριν την κόρνα της λήξης) και... αυτά. Τώρα, μπορεί να αρκεί και μια νίκη για να τοποθετηθεί με κάθε επισημότητα ο Παναθηναϊκός στα playoffs. Άντε να δούμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ