Όχι ακόμα ένα άρθρο για την Εθνική

Είχαμε την ευκαιρία να ανασυνταχθούμε, το 2013, όταν μετά την αποτυχία της Σλοβενίας μπορούσαμε να επιλέξουμε να μηδενίσουμε το κοντέρ και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Να δούμε τα λάθη μας, να τα διορθώσουμε και να συνεχίσουμε από εκεί, με πλήρη συνείδηση του ποιου είμαστε και πού πάμε. Αλλά όχι. Διαλέξαμε την εύκολη οδό. Το μπάλωμα. Τα 800.000 ευρώ, για τη wild card που μας έβαλε στις λίστες του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας και του Eurobasket του 2015, στο οποίο κατακτήσαμε την 5η θέση. Δυο χρόνια μετά, ήλθε η ώρα να κρίνουμε αυτήν την επιλογή. Ήταν αποτυχημένη. Δεν κερδίσαμε απολύτως τίποτα.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο -γιατί πρακτικά, όση ώρα και να διαρκέσει αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, δεν θα αλλάξει τίποτα. Έχει όμως, ένα κάποιο νόημα να θυμίσουμε πως οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, οι οποίοι... καταδέχθηκαν να περάσουν από τη διαδικασία προκριματικών αγώνων "σε χωριά ανά την Ευρώπη" δημιούργησαν προγράμματα, των οποίων τους καρπούς απολαμβάνουν σήμερα. Εμείς, για κάποιο λόγο, κρίναμε ότι είμαστε πολύ καλοί για να παίξουμε σε αυτά τα χωριά -που είχε πει και ο απόλυτος άρχων του ελληνικού μπάσκετ. Τελικά, αποδείχθηκε ότι δεν είμαστε και τόσο καλοί.

Θα μάθουμε από το νέο πάθημα; Ή θα συνεχίσουμε να ζούμε στην παραζάλη μας; Στην ουτοπία εκείνων των μυαλών που επιμένουν να συμπεριφέρονται λες και είμαστε ακόμα στην ελίτ του παγκοσμίου μπάσκετ; Γιατί δεν είμαστε. Άρα, μάλλον θα πρέπει να βρούμε τους τρόπους που θα μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε εκεί, διότι το υλικό το έχουμε. Προφανώς, άλλα δεν έχουμε. Ώρα να τα βρούμε. Και όχι, το να διοργανώσουμε το ΠροΟλυμπιακό τουρνουά στην Αθήνα (event που στοιχίζει 1.800.000 ευρώ) προφανώς και δεν είναι λύση. Δοκιμάσαμε τα εύκολα. Μάλλον ήλθε η ώρα για τα δύσκολα. Τα πιο απαιτητικά, αυτά που προϋποθέτουν αλήθειες, οι οποίες ίσως να μην αρέσουν σε όλους. Σίγουρα ωστόσο, θα ωφελήσουν το σύνολο. Οι εξελίξεις μας πρόλαβαν. Ήδη ο Βασίλης Σπανούλης ανακοίνωσε την αποχώρηση του , ενώ αιωρείται ακόμη η αντίστοιχη πρόθεση από τους Γιάννη Μπουρούση και Νίκο Ζήση. Η ανανέωση είναι η λύση; Είναι η αρχή; Τι είδους αυγά χρειάζεται να σπάσουμε για να φτιάξουμε ομελέτα;

Είναι ψυχολογικό το θέμα; Τι είναι;

Η πραγματικότητα θέλει από το 2009 και μετά, να έχει αλλάξει η Εθνική τέσσερις προπονητές. Άλλαξαν τα αποτελέσματα; Όχι. Συνεπώς, δεν είναι εκεί το θέμα. Πού είναι; Ζητήσαμε από εκπροσώπους του Τύπου που βρίσκονται στο Eurobasket να μας βοηθήσουν. Να μας πουν τις δικές τους αλήθειες, γιατί εμείς μάλλον δεν έχουμε την πνευματική διαύγεια και τη ψυχραιμία που απαιτείται, για να τις δούμε.

Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ματς με την Ισπανία και ο Φώτης Κατσικάρης είχε γίνει από εξαιρετικός προπονητής, ο πιο άσχετος του σύμπαντος. Οι παίκτες μας, από ειδήμονες του τι χρειάζεται για να φτάσεις στην κορυφή, λιπόψυχοι. Εδώ, ας ανοίξουμε μια παρένθεση: την επόμενη φορά που ως έθνος θα μπούμε στη διαδικασία χλευασμού της ΤΣΣΚΑ, για τα χουνέρια της στα Final Four της Euroleague, ας πάρουμε μια βαθιά εισπνοή και ας δείξουμε κατανόηση. Την κατανόηση που δείξαμε και στην Εθνική, μετά τη νέα ήττα από την Ισπανία, που ειρήσθω εν παρόδω ήταν στη χειρότερη (τρόπον τινά) έκδοση της, συγκριτικά με τις ομάδες που έχει εμφανίσει την τελευταία δεκαετία. Εμείς ήμασταν σε μια από τις καλύτερες εκδόσεις τις ιστορίας μας. Θεωρητικά. Γιατί πρακτικά, αυτό δεν αποδείχθηκε ποτέ.

Άνθρωπος της ομοσπονδίας, δήλωσε πως "δεν γυάλιζε το μάτι των παικτών". Ήταν ο ίδιος ή καλύτερα ένας εξ αυτών που παραμονή του ματς... περνούσε τη γραμμή "και να χάσουμε δεν έγινε τίποτα. Θα πάμε για την πρόκριση στο ΠροΟλυμπιακό". Και έγραφαν οι εντεταλμένοι και διάβαζαν οι πάντες και έγινε αυτή ήταν η αρχή του κακού. Μάλλον δεν χρειάζεται να θυμίσουμε πως όταν δεν πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου, προφανώς και δεν θα πιστέψει κάποιος άλλος σε εσένα, έτσι; Αλλά ας πάμε στο τι είδαν οι ρεπόρτερ, από τους οποίους ζητήσαμε ένα σχόλιο για την αδυναμία της Εθνικής να ανταποκριθεί -και πάλι- στις προσδοκίες και για την επαναλαμβανόμενη αδυναμία να νικήσει την Ισπανία.

Rod Hig (Εuroleague Adventures)

" Από τη στιγμή που τόσο ο προπονητής, όσο και οι παίκτες της Εθνικής αρνήθηκαν ότι υπήρχε θέμα κόμπλεξ και φόβου ή κάποια άλλη μεταφυσική εξήγηση για μια ακόμα ήττα από τους Ισπανούς σε νοκ άουτ αγώνα, ας μιλήσουμε για μπάσκετ. Άλλωστε, ορισμένα από τα αίτια του αποκλεισμού είχαν εμφανιστεί ως κακοί οιωνοί και στα προηγούμενα ματς του Ευρωμπάσκετ, ασχέτως αποτελέσματος.

Καταρχήν, παρά το πολυδιαφημισμένο βάθος του, το ρόστερ αποδείχτηκε μάλλον ρηχό. Το βάθος δεν είναι απλά μαθηματικά. Πέρα από τον αριθμό των ετοιμοπόλεμων/μπαρουτοκαπνισμένων/πρωτοκλασάτων παικτών, σημασία έχει και η συμπληρωματικότητα ανάμεσα στις μονάδες. Σε αυτό το σημείο η Εθνική, παρά τη θεωρητική αριθμητική υπεροπλία της έναντι των Ισπανών, υστερούσε σε δύο βασικά σημεία: δεν είχε ένα γρήγορο σέντερ, για την αποτελεσματική την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ, ενώ της έλειψαν σουτέρ σε θέσεις-κλειδιά ώστε να ανοίξουν χώροι για τους δημιουργούς της.

Το αποτέλεσμα ήταν νεκρά διαστήματα και στις δύο πλευρές του γηπέδου – αμυντικά στο δεύτερο δεκάλεπτο, επιθετικά σε όλο το ματς πλην της τρίτης περιόδου – σαν αυτά που είχαμε δει και στη φάση των ομίλων. Μόνο που αυτή τη φορά τα νεκρά διαστήματα ήταν καθοριστικά.

Από την άλλη, οι επιλογές του Φώτη Κατσικάρη αναφορικά με την αξιοποίηση του ρόστερ πρέπει να ελεγχθούν. Το σχήμα με τα τρία γκαρντ που είχε αναδειχθεί σε χρήσιμη επιλογή κατά τη διάρκεια του τουρνουά ξεχάστηκε μαζί με τον Βαγγέλη Μάντζαρη, ο οποίος είναι ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός της Εθνικής (εύφημος μνεία στον Νικ Καλάθη) και έχει 37% ως ποσοστό καριέρας στην Ευρωλίγκα στα τρίποντα.

Ο Σπανούλης δεν ήταν απόλυτα έτοιμος σωματικά για ένα τέτοιο τουρνουά, αλλά ο Σλούκας έπαιξε μόλις τέσσερα λεπτα στον προημιτελικό. Ο Περπέρογλου εμφανίστηκε ξαφνικά στην τέταρτη περίοδο ως μια ατυχής έμπνευση. Συνολικά η Εθνική δεν μπόρεσε να ξεπέρασει ατομικές αδυναμίες μέσα από την ομαδική λειτουργία. Και αυτή η διαπίστωση, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, βαραίνει αρνητικά για τον κόουτς.

Τέλος, η συνέχιση μιας τόσο αρνητικής παράδοσης μας υπενθυμίζει ότι απέναντι στην Εθνική την Τρίτη βρέθηκε η απόλυτη υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι σερί ήττες από τους Ισπανούς έχουν κάνει πολλές αξιόλογες ομάδες. Οι Ίβηρες έχουν κάποιες αντιπαθείς προσωπικότητες, αλλά έχουν και ένα σορό παιχταράδες. Επίσης είχαν σημαντικές απουσίες, αλλά είχαν και το backcourt της πρωταθλήτριας Ευρώπης, μαζί με δύο σημαντικά στελέχη της frontline των Σικάγο Μπουλς. Και κυρίως τον Πάου Γκασόλ, που κάποτε δεν μάσησε σε έβδομο τελικό Λέικερς-Σέλτικς, επομένως δύσκολα θα επηρεαζόταν από την κρισιμότητα ενός προημιτελικού Ευρωμπάσκετ.

Με άλλα λόγια, δεν ξέρω πόσο μακριά θα φτάσουν φέτος οι Ισπανοί, αλλά το σερί που τρέχουν εις βάρος της Ελλάδας οφείλεται πρώτα απ' όλα στο γεγονός ότι κατά κανόνα έχουν καλύτερη ομάδα. Τόσο απλά".

Εmiliano Carchia (Sportando)

"Γ ια δεύτερη διαδοχική χρονιά, η Ελλάδα παίζει εκπληκτικό μπάσκετ στον πρώτο γύρο και τίθεται εκτός της τελικής ευθείας, νωρίς νωρίς, σε νοκ άουτ παιχνίδι. Για δεύτερη διαδοχική διοργάνωση, οι Έλληνες παίκτες έδειξαν αδυναμία να ανταποκριθούν στις προσδοκίες. Ήταν το φαβορί για να προκριθούν στα ημιτελικά, δεδομένης της εικόνας που είχαν εμφανίσει έως εκείνο το σημείο και οι μεν και οι δε, αλλά έχασα και πάλι από την Ισπανία.

Παρεμπιπτόντως, η φετινή ομάδα των Ισπανών σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη που 'χουμε δει τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι είναι ώρα να κάνετε μια ακόμα αλλαγή, στο τεχνικό τιμ και να ξεκινήσετε μια νέα διαδρομή που θα αφορά και έναν μεγαλύτερο ρόλο των πιο νέων σε ηλικία παικτών. Η Ελλάδα έχει εκπληκτικές γενιές που ακολουθούν και στο μυαλό μου, ο στόχος πρέπει να είναι από το επόμενο καλοκαίρι να τους δώσετε την ευκαιρία να παίξουν σε διεθνείς διοργανώσεις, ώστε να είναι έτοιμοι έως το Eurobasket του 2017.

Αυτός είναι ένας ρεαλιστικός και καλός στόχος για την Ομοσπονδία σας. Προφανώς και η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα ήταν το ιδανικό τελείωμα για την καριέρα των Σπανούλη, Ζήση και Μπουρούση στην Εθνική, αλλά επειδή σε αυτή τη ζωή μετρά το τι έχεις και όχι το τι θέλεις, μήπως θα έπρεπε να κάνετε στροφή στους νέους παίκτες;".

Jose Ιgnacio Huguet (Μundo Deportivo)

" Θεωρώ ότι είστε λίγο αυστηροί με την ομάδα σας. Υπάρχει μόνο μια εξήγηση για την τελευταία ήττα από την Ισπανία: η μια ομάδα είχε τον Pau Gasol και η άλλη όχι. Είναι τόσο αποφασισμένος να οδηγήσει την παρέα του στην επιτυχία. Η Ελλάδα έκανε εξαιρετικό τουρνουά, αλλά είχε την πραγματικά μεγάλη ατυχία, να πέσει πάνω στον εξαιρετικό Pau.

Η Εθνική σας έχει πολλούς καλούς παίκτες, με πρώτο τον Αντετονκούμπο, ο οποίος δίνει μια νέα διάσταση στο σύνολο. Αλλά χρειαζόταν κάποιους ψηλούς, πρώτου επιπέδου, ικανούς να μπορούν να σταματήσουν ή έστω να περιορίσουν τον ηγέτη της Ισπανίας. Για παράδειγμα, δείτε τι έκανε ο Rudy Gobert στο παιχνίδι μας με τη Γαλλία".

Francois Tesson (Sport.fr)

" Δεν μπορώ να ξέρω γιατί η Ελλάδα μπήκε νωθρή στο παιχνίδι με την Ισπανία, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως η γαλλική ομάδα ήταν ενθουσιασμένη που γλίτωσε το "σταύρωμα" με την Εθνική σας. Το αυτό ισχύει για κάθε φορά που δεν συναντιόμαστε, από τον ημιτελικό του 2005, που παραμένει εφιάλτης για εμάς. Το τρίποντο του Διαμαντίδη που εξαφάνισε το +7 που είχαμε στο τελευταίο λεπτό, παραμένει η πιο τραυματική ήττα, επί εποχής Τόνι Πάρκερ.

Στη Γαλλία έχουμε σεβασμό για το ελληνικό μπάσκετ. Χαρακτηριστικά, θα αναφέρω τη λέξη που έχουμε δημιουργήσει για εσάς: την "grecquification" ("greekification"). Λέξη που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, αλλά δημιουργήσαμε για όλες τις επιστροφές που έχουν κάνει οι ομάδες σας, μέσα στα χρόνια. Για όλες τις σκληρές ήττες που έχουν χρεώσει σε ομάδες, με comeback. Έχουμε δει τόσα παιχνίδια του Ολυμπιακού στη Euroleague και τον Σπανούλη να ηγείται μεγάλων επιστροφών, που ουδείς μπορεί να θεωρήσει κάτι ως δεδομένο με εσάς, πια.

Η αλήθεια βέβαια, είναι πως η Εθνική σας απογοήτευσε. Δεν ξέρω όμως, τι νόημα θα έχει να είστε πολύ αυστηροί με αυτήν την αποτυχία. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει γίνει πολύ δύσκολη ιστορία. Η Γαλλία για παράδειγμα, είχε πάρει μόνο ένα μετάλλιο σε μια δεκαετία, πριν το 2011. Το να χάνεις με δυο πόντους, σε προημιτελικό, εναντίον της Ισπανίας του Pau Gasol, δεν είναι και το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί. Ο Greek Freak είναι το κέρδος σας και δεν πρέπει να ξεχνάτε πόσα νέα παιδιά έχετε, πάνω στα οποία μπορείτε να στήσετε το "αύριο".

Ugur Ozan Sulak (Eurosport Türkiye)

" Δεν νομίζω πως αυτή η Ελλάδα ήταν το ιδανικότερο περιβάλλον, για να διαπρέψει ο Βασίλης Σπανούλης και να γίνει ο ηγέτης που ξέρει και μπορεί. Παρακολούθησα όλα τα παιχνίδια σας και έδειχνε να νιώθει λίγο άβολα. Ο Κατσικάρης φαινόταν να έχει ένα πλάνο που κυρίως αφορούσε το να μην "τρέξετε" πολλά PnR με τον Σπανούλη και να προσπαθήσετε να παίξετε πιο ομαδικά. Αλλά εναντίον της Ισπανίας, ίσχυσε ό,τι πάντα: η μπάλα πήγαινε στον Σπανούλη, στην κορυφή. Προφανώς και οι Ισπανοί είχαν διαβάσει τις πάσες των παικτών σας και ο Ribas έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω στον Βασίλη, με πίεση στην μπάλα.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως ο Κατσικάρης είναι καλός κόουτς, αλλά η απόφαση του να παίξει λιγότερο "small ball" ήταν λάθος. Με τη βοήθεια του Παπανικολάου, ο Αντετοκούνμπο θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερος. Δεν ξέρω ποιο ήταν το πρόβλημα με τον Κώστα, παρ' όλα αυτά εξεπλάγην πραγματικά με το rotation του προπονητή σας. Επίσης, πιστεύω ότι αν ήσασταν σε πιο δυνατό όμιλο, θα γινόσασταν πολύ καλύτερη ομάδα.

Αντ' αυτού, διαπιστώσατε τα προβλήματα σας για πρώτη φορά, εναντίον της Ισπανίας. Οι Ισπανοί από την άλλη, είχαν δύσκολο δρόμο στην πρώτη φάση, άνηκαν στον πιο δύσκολο όμιλο και το γεγονός ότι αντιμετώπισαν τους καλύτερους, στο τέλος της ημέρας τους βοήθησε".

Can Pelister (Trendbasket)

" Η Ισπανία έχει περισσότερο ταλέντο. Ακόμα και σε αυτό το τουρνουά, στο οποίο δεν εμφανίστηκε ο Marc Gasol, αλλά και άλλοι δυο παίκτες, είχαν καλύτερο ρόστερ, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως και η Ελλάδα εμφάνισε το καλύτερο ρόστερ που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια από τη χώρα σας.

Για να απαντήσω στην ερώτηση σου, θα σου πω ότι ο Κατσικάρης είναι υπερεκτιμημένος, ως προπονητής. Κάνει εξαιρετική δουλειά, όταν κάθεται στον πάγκο ομάδων όπως είναι η Bilbao -πιστεύω το ίδιο θα κάνει και στη Murcia, ενώ πάντα κάνει εξαιρετικά πράγματα όταν δεν έχει πολλά να διαχειριστεί-, αλλά του λείπει κάτι για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός υψηλότερου επιπέδου. Και η δική σας ομάδα ήταν φέτος του υψηλότερου επιπέδου. Το ρόστερ ήταν εκπληκτικό. Έχετε παίκτες πάνω στους οποίους μπορείτε να "χτίσετε" το αύριο, ενώ έχετε και εξαιρετικές γενιές που ακολουθούν. Εκμεταλλευτείτε τις".

Τvrtko Puljic (Sportske Novosti)

" Δεν έφταιγε η Ισπανία, αυτή τη φορά. Στο δικό μου το μυαλό, ήταν ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος δεν αναγνώρισε την ποιότητα των παικτών που είχε δίπλα του. Έπαιζε υπό πίεση, με μια σκέψη καρφωμένη στο μυαλό: "Είναι το δικό μου παιχνίδι, πρέπει να πάρω όλα τα ρίσκα". Και έκανε λάθος. Αν μοιραζόταν τις ευθύνες με τους άλλους παίκτες, η Ελλάδα θα είχε προκριθεί στους ημιτελικούς. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με παίκτες του επιπέδου του. Αλλά δεν περίμενα να συμβεί σε αυτόν. Δεν πιστεύω στις ιστορίες που αφορούν την παράδοση. Κάθε ματς είναι διαφορετικό ζήτημα, διάρκειας 40 λεπτών και τίποτα παραπάνω".

Milun Nesovic (Politika)

" Η ελληνική ομάδα, ήταν το πιο δυνατό γκρουπ παικτών που εμφανίστηκε στο φετινό Eurobasket. Καμία άλλη ομάδα δεν είχε 12 παίκτες, με την εμπειρία που είχαν αυτοί οι τύποι από το πώς να κατακτάς τη Euroleague ή από το ΝΒΑ. Κάθε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, είχε 5-6 κορυφαίους Ευρωπαίους. Μόνο η Ελλάδα είχε 12 ισάξιους. Δεν ξέρω αν είχαν πρόβλημα με τις σχέσεις τους ή τη χημεία ή αν έφτασαν στην καλύτερη κατάσταση, ενόσω έπαιζαν στη φάση των ομίλων, αλλά ό,τι και αν ίσχυσε, εκείνος που έπρεπε να βρει λύση στο πρόβλημα, ήταν ο ίδιος: ο Φώτης Κατσικάρης.

Υπάρχουν ομάδες με πολύ καλούς παίκτες, που απλά δεν είναι νικητές (Κροατία). Αυτού του τύπου οι ομάδες είναι... βούτυρο στο ψωμί του Πάου Γκασόλ, του Φελίπε Ρέγιες και των υπολοίπων παικτών της Ισπανίας που μπορεί να μην κάνει το καλύτερο τουρνουά, αλλά ξέρει πώς να νικά. Η ελληνική ομάδα δεν φαινόταν να είναι σε αυτή τη λίστα. Ειδικά, όταν έχεις τον Σπανούλη, έναν γεννημένο νικητή που ξέρει να σκοράρει όλα τα σημαντικά καλάθια. Το αυτό ισχύει για τον Πρίντεζη, τον Σλούκα και τον Ζήση, όπως και για τον Καλάθη. Και μετά, έχεις το ανερχόμενο αστέρι του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο που έδειχνε να έχει τεράστιο κίνητρο, να παίξει φέτος με την Εθνική. Όλα λοιπόν, έδειχναν καταπληκτικά. Και μετά, χάσατε.

ΟΚ, ο Σπανούλης δεν έπαιξε το καλύτερο παιχνίδι του, αλλά ο Κατσικάρης είχε τόσους άλλους στο ρόστερ που ήξεραν πώς να παίρνουν τα ματς. Για εμένα, το μεγαλύτερο ερωτηματικό ήταν γιατί δεν έπαιξε ο Παπανικολάου ή ο Περπέρογλου. Αν δεν ήθελε να τους χρησιμοποιήσει, ας μην τους έπαιρνε στο Eurobasket. Άλλοι παίκτες θα ήταν χαρούμενοι, απλά και μόνο που θα κάθονταν στον πάγκο αυτής της ομάδας. Θα ήταν πιο χαρούμενοι από αυτά τα παιδιά από τη Βαρκελώνη και το Ντένβερ.

Σε ό,τι αφορά το ματς με την Ισπανία, εξεπλάγην που ο κόουτς σας δεν "άνοιξε" το rotation, απέναντι σε δυόμιση παίκτες που είχε η Ισπανία. Ο Γκασόλ και ο Μίροτιτς είχαν 45 πόντους, οι Ροντρίγκεθ και Γιουλ από 18, με τον Σκαριόλο να μην χρησιμοποιεί τέσσερις.

Ο Κατσικάρης εμπιστεύτηκε τον Σπανούλη, τον Καλάθη, τον Κουφό, τον Πρίντεζη και τον Αντετοκούνμπο και ξέχασε παίκτες στον πάγκο, παίκτες που θα είχαν την ενέργεια που χρειαζόταν για να σταματήσουν τον 35χρονο Γκασόλ. Να τον κουράσουν.

Για δεύτερη φορά σε δυο χρόνια, η Ελλάδα έχασε το ματς που έπρεπε να πάρει. Πέρυσι έφτασε στο 5-0 πριν αποκλειστεί. Φέτος στο 6-0. Μάλλον, όλα είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι ο Σπανούλης έχει κουραστεί να παίζει για την Εθνική, όπως και ο Μπουρούσης που δεν είναι ο ίδιος παίκτης πια και ο Περπέρογλου, ο οποίος δεν έτυχε του σεβασμού των προηγούμενων χρόνων.

Ίσως να είναι η ώρα για την Ελλάδα, να "φτιάξει" χημεία, την ίδια που "έφτιαξε" για τη Σερβία ο Σάσα Τζόρτζεβιτς. Με 2-3 κορυφαίους παίκτες στη Euroleague και 9 που θα απολαμβάνουν να παίζουν στην Εθνική. Ίσως αυτή να είναι η λύση".

ΥΓ: Για το τέλος, άφησα μια πληροφορία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως "η άχρηστη πληροφορία της ημέρας". Αλλά δεν είναι. Ποια; Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος βρίσκεται από την Τετάρτη (16/9) στην Ελλάδα. Έφυγε από τη Γαλλία, όπως συνηθίζει μετά από αποκλεισμούς. Επισήμως, λόγω εκλογών...