Όποιος το θέλει περισσότερο, θα το πάρει
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε το 2-2 στη σειρά των τελικών της Stoiximan.gr Basket League έκανε μάταια τα προγνωστικά για το πού θα καταλήξει φέτος η κούπα του πρωταθλητή. Και αυτό είναι κάτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Δεν το "έδωσε" ο Ολυμπιακός.
Τελικά, ο Καλάθης να μείνει ή να φύγει; Ο Πασκουάλ είναι άχρηστος ή όχι; Ο Γκιστ; Αν σε κέρδισα με αυτές τις ερωτήσεις, τότε θα σου προτείνω να αλλάξεις κείμενο. Γιατί αυτό που θα προσπαθήσω να σου πω είναι ότι αυτό που έγινε στο ΟΑΚΑ, στον τέταρτο τελικό είναι κάτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Δεν το "χάρισε" ο Ολυμπιακός. Και ουδένα ρόλο θα παίξει στο παιχνίδι της Κυριακής (11/6, 21.00) που θα κρίνει το πού θα καταλήξει ο τίτλος. Αυτόν θα τον πάρει όποιος τον θέλει περισσότερο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Αλλά όπως αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, θα σου πρότεινα να αποφύγεις τις μεγάλες δηλώσεις.
Για να σε γλιτώσω από το χρόνο που θα σου “πάρει” να διαβάσεις τι είδα στον τέταρτο τελικό της Stoiximan.gr Basket League, θα σου πω ότι δεν θα ασχοληθώ με τη διαιτησία. Και δεν θα ασχοληθώ με τη διαιτησία, γιατί δεν ασχολούμαι ποτέ. Έχω και αποδείξεις -μπορείς να ανατρέξεις σε παλαιότερα άρθρα. Άσε που όταν κάνεις 12 λάθη έως το ημίχρονο και 23 στο σύνολο -αριθμός που είναι νέο αρνητικό ρεκόρ σεζόν- μάλλον δεν φταίει η διαιτησία. Θα μου πεις “οι ρέφερι μπορούν να “πειράξουν” το μυαλό των παικτών με τις αποφάσεις τους”. Θα σου πω ότι οι παίκτες είναι επαγγελματίες και μια από τις δουλειές που έχουν να κάνουν είναι να αντισταθούν σε αυτόν ή τον όποιον άλλον επηρεασμό, προκειμένου να είναι αποτελεσματικοί.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, άξιζε να πάρει αυτή τη νίκη, κυρίως γιατί αφαίρεσε από τους αντιπάλους του τους τρόπους που μπαίνει η μπάλα στο καλάθι και δη στο β' ημίχρονο. Ο τρόπος ήταν απλός. Πάντα ο τρόπος για αυτή τη συνθήκη είναι απλός: αφορά επιθετική άμυνα, καλές συνεργασίες, μα πάνω από όλα θέληση, πίστη και αυτό το τάμα ότι “φίλε δεν θα περάσεις”. Οι “ερυθρόλευκοι” όσο περνούσε η ώρα, παρουσίαζαν όλο και μικρότερη ικανότητα στη δημιουργία και κοντολογίς το αποτέλεσμα ήταν απόρροια και αυτού. Ο Σπανούλης είχε εξουδετερωθεί πλήρως, αρχικά επειδή ήταν εξαιρετικός ο Καλάθης... στην πρώτη γραμμή (τον έπαιξε πολύ δυναμικά και με πολλές επαφές) και ο Γκιστ πολύ καλός στη δεύτερη. Το “τελείωμα” το ανέλαβε ο εκνευρισμός του αρχηγού του Ολυμπιακού, εξ ου και διαπληκτίστηκε με διάφορους αντιπάλους (πάγκο, Παππά, Γκιστ), με τον Σφαιρόπουλο να τον αποσύρει για να τον ηρεμήσει, αλλά να μην αλλάζει κάτι με την επιστροφή του. Ο Μάντζαρης ήταν επίσης, εκτός ρυθμού με τον Γκριν να έχει μείνει μόνος να δώσει λύση. Αυτό που κατάφερε να κάνει είναι να σκοράρει με πρωτοβουλίες, διότι είχε “αποκοπεί” -και αυτός- από τους συμπαίκτες του.
Εν τω μεταξύ, θα παρατήρησες ότι δεν ήταν τα τρίποντα που επέτρεψαν στο “τριφύλλι” να κάνει δουλίτσα. Ειδικά στην τρίτη περίοδο, όλα τα καλάθια (ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία αυτών) ήταν καρφώματα. Να σου εξηγήσω και από πού προήλθαν. Από pick n roll που ξεκινούσαν από την κορυφή της ρακέτας, αλλά και πλάγια. Ο Ολυμπιακός παρουσίασε ευθύς εξ αρχής μια αδυναμία να αμυνθεί στη συγκεκριμένη κατάσταση και ναι, έπαιξαν το ρόλο τους προς αυτό τα φάουλ που χρεώθηκαν από νωρίς οι Μιλουτίνοφ, Πρίντεζης και Γιανγκ. Όταν στο πρώτο τρίλεπτο έχεις χρησιμοποιήσει τρεις διαφορετικούς σέντερ, είναι ξεκάθαρο πως κάτι δεν έχει πάει καλά. Ο Σφαιρόπουλος είδε νωρίς νωρίς τις αλλαγές στην άμυνα και έβαλε τον Μιλουτίνοφ αντί του Μπιρτς, με τον Σέρβο να χρεώνεται πολύ γρήγορα δυο φάουλ και μοιραία να περιορίζεται.
Οι Γκιστ και Μπουρούσης ήταν κυρίαρχοι σε αυτό που μόλις σου περιέγραψα, με την παρέα τους να δοκιμάζει τρίποντα ΑΦΟΤΟΥ είχε μπει με επιβλητικό τρόπο στο ματς -και είχε πάρει τον έλεγχο του ρυθμού. Πώς όμως, μπήκε επιβλητικά; Να με συμπαθάς, αλλά θα πω καλή κουβέντα για τον Πασκουάλ και δεν ξέρω αν είσαι έτοιμος να την αντέξεις. Ξεκίνησε με ψηλό σχήμα (που προκάλεσε μια κάποια εντύπωση) και η δουλειά που έχει κάνει φάνηκε στον τρόπο με τον οποίον άλλαζαν στην άμυνα οι παίκτες του, ώστε να αποφύγουν τα mismatch ή έστω να τα περιορίσουν στο ελάχιστο.
Διάβασα πολλά σχόλια για τις βολές που... λίγο αργότερα, όταν τις τσέκαρα, ήταν σε ισορροπία. Οπότε μάλλον ήταν σχόλια της στιγμής. Είδα επίσης, πως σε ένα σημείο ο Παναθηναϊκός είχε 1/7 τρίποντα και ο Ολυμπιακός δεν είχε πάρει προσπάθεια από τα 6.75. Στο ξεκίνημα είδαμε και δυο φάσεις βγαλμένες από... άλλο πλανήτη και ναι, αναφέρομαι στην τάπα του Μιλουτίνοφ στον Μπουρούση και του Γκάμπριελ στον Γιανγκ. Θα επαναλάβω πως τα λάθη του Ολυμπιακού (τα 11 στο πρώτο 15λεπτο) όρισαν εν πολλοίς, την ευκολία με την οποία σκόραραν οι “πράσινοι” που αυτό το βράδυ τιμωρούσαν τα παραπτώματα. Και όταν είδα το εύστοχο τρίποντο του Καλάθη, με ταμπλό (έφτασε τους 12π. στο 33-26, τους περισσότερους που είχε σκοράρει στους φετινούς τελικούς... στο συνολικό χρόνο των ματς) βεβαιώθηκα ότι οι γηπεδούχοι είχαν το momentum. Δηλαδή, τι άλλο έπρεπε να συμβεί; Α, ως προς το... συμπέρασμα μου βοήθησαν και τα μόλις 3 λάθη που μετρούσαν έως εκείνο το σημείο.
Στο 18.37'', οι “ερυθρόλευκοι” είχαν πια 13 λάθη και 9/23 σουτ και η είσοδος του Τζέιμς έκανε ακόμα χειρότερη τη... φάση τους, με τον Αμερικανό να κερδίζει τους πάντες στον τομέα της ενέργειας και να προσφέρει επιπλέον λύσεις. Και κάνει που λες, ο Ρίβερς τρίτο φάουλ στην αρχή της γ' πράξης και λες “δεν έγινε και τίποτα”, αφού όλοι οι άλλοι έκαναν τη δουλειά τους. Με πρώτο τον ταλαιπωρημένο, φέτος, Γκιστ που επέτρεψε να φανεί πόσο μπορεί να αλλάξει τον Παναθηναϊκό όταν παίζει καλά. Αλλά θα σου ξαναπώ ότι όλα ξεκίνησαν από την άμυνα που κάποια στιγμή οδήγησε τους “ερυθρόλευκους” στο να δοκιμάζουν μόνο μακρινά σουτ. Όπως έκανε ο Παναθηναϊκός μέσα στη σεζόν της Euroleague, μην μπορώντας να βρει άλλη λύση. Όταν το τρίποντο ήταν το απονενοημένο διάβημα.
Το μεγαλύτερο κέρδος -πέραν του προφανούς- αυτής της νίκης ήταν η αυτοπεποίθηση που δίνει στους παίκτες του Πασκουάλ, εν όψει του αγώνα που θα κρίνει τον τίτλο. Εκεί όπως είδες και χθες, όλα μπορούν να συμβούν και μάλλον δεν είναι τα plays αυτά που θα κρίνουν το αποτέλεσμα, αλλά ποιος θα καταθέσει μεγαλύτερη ψυχή. Ποιος θα το θέλει περισσότερο.
